Yoktu faydası bıraktım, bir daha anlatmadımYalansa yalandı, yalandan da olsa iyiydimKırk kere söylesem olurdu, kırkı tur bindirdimOlmadım, olsundu, görünsem de yeterdiHer gün tabutlar kalkardı kurumuş kalbimden,Ölülerime bile söyleyemedim öldükleriniAn geçti, telafisi olmayan şeyler karıştı kanımaEs kaza gülsem dahi, görünürdü derindenDemedim yanımdakilerle, anlamsız kaldıklarınıHiçbir şeyin tat vermediğini, içime sinmediğiniKötű de güzel de, her şeyi unutasım geldiğiniGülüșürken öyle, diyemedim kalkıp

Öncem öldürdü sonramı, atıl kaldı bu günümNe yaşananlar değdi, ne gidenler-kalanlarBütün güzel şeylerim gözlerimde eridiSöyle madem, neremden başlayayım... Kesmeye.Hüzünlüyüm diyorum sonra konuşalımHiç gelmeyen sonraları bildin mi? ondan işteKızma bana, yapabilsem yapardım... Yaşardım.Bir saç gibi ağırdım, görmüyorum deme n'olurKalmadım ben anla, acı ama öyleYakışmam artık eş dost kimseyeBildiğinden başka bir şeyim işteSen "yaşa, gül" diye başkasına deBırak beni için

Yitirdim anlamımı hepten benApayrı yazılıyorum artık her şeydenEpeydir azalmıştı zaten gülümsetenNe bir neden kaldı, ne buna değerÖldü içimdeki o kalabalık, șen sofraCeset torbalarına sakladım umutlarıUzun yollar istedim, karışmak istedimUnutana yahut ölene dek...Eski ben yok, hiç olmamış dostlar yokAlıp gidecek baş, hala atan bir kalp yokYok bir şey, geçti, iyiyim vallahiHer şey yolunda, yol aşağı düşüyor da olsa

Aysel vur başımdan,Kimseye göre, kimsenin kıymetinde ederinde, iyi gününde kötü gününde, rızasında gülümsemesinde değilim...Al beni sonra, uyut yoksa gelmem, direnirim; al beni, "ev" ne demekse oraya götürAdlı bir hiçim Aysel, adli bir vaka; sen de git istersen, gitmeden unuttur yeter kendiniBekleme başımda Aysel, başım bitmek bilmez cenazeler törenidirKalma git Aysel, bugün kalmanla değişmeyecek bir gün gidecekliğin... Herkes gibiSarılma

Görüyorum ki nice dostlarla -belki de artık eski dostlardır- üzerinde uzlașamadığımız ağır bir tanım var: Dost.Ben kendi bildiğimce, dilim döndüğünce tanımını yapacağım şimdi, beğenen benimledir, beğenmeyen... Bilmiyorum. İyi / kötü bir şey olduğunda ilk aklına geldiğimiz, bu şeyleri beraberce yaşayıp hissettiğimiz, kendisine karşı tereddütsüz, olabildiğimiz kişidir dost, biliriz onun orda olduğunu hep, bizimleliğini biliriz, iyi hissederiz onunla. Korka korka