En kalın damarlarımda çamurlar yanıyorYanımdalıkları yaşatıyor uzak dostlarınHayrı dokunmaz oldu somut yakınlıklarınÇok pişmiş bir şeyler, çatlıyor, batıyor bileUnuttum kalan neydi giden kim,Eskidim bir mektup gibi, bir resimKayboldu göğsümde gül diyen sesimKana karıştı gül, güle değdi ölü'mYankısı bu esip üşüten geçmişinArdım ıslak, yaram kuru, günüm dünAdil olan unutmak çoğu zamanEle gelmeyen bir yalnızlığım benBilmem ki kimin neyi ve ne

 Hani adı konmamış, çıkış bulunmamış veya açık net kaçılmıș şeylerden zamana sığınır ya insanlar, yok işte su akar yolunu bulur falan... Ben o zamandan hep korktum işte, iliğimle kemiğimle korktum. Ölüm var bir kere, neyin zamanı bu. Hem zaman benim hayatımda hep yavaş yavaş yitirirken devreye girdi bir şeyleri. Biliyorum o filmi ben: Zamana bırakalım denir, önce konuşmalar

Birini o olduğu için sevmek... Yani mesela bir şey yapacaksın, kendi başına veya başkalarıyla yapabilecekken benimle yapmayı seçmene menfaat dışı ne sebep varsa beni ben olduğum için sevmen de o demektir işte anlatabiliyor muyum? Benimleliğin senin için standart olana göre daha istenilen olmasıdır vesaire vesaire...Bugün birbirine seni seviyorum demeler, vakit geçirmeler, elini tutmalar ve dahası bunun yanında kolay ve yazık

*NOT:En alttaki şarkı eşliğinde okuyunuz.Neleri yapasım vardı da ceplerime sakladım;Çenemi tutamadan uzatasım boş dolu sohbetleri,Şarkılar atasım sana, gözlerinde biraz daha kalasımParayla mı sanki demek, "Seni seviyorum!" diyesim...Akşam üstü tadın vardı, anlar anlar bir sıcaklığınDurgun suya benzerdin buğulu aynalar gibi bir ifadenBir şeyler özleyen ama bilmeyen, rutubeti gül bir duvar gibiydinAz konuşur, yaraya hazır pamuklar süzerdin dudaklarındanKendine kadar olduğunu