İçimde sönen ihtimaller var, boynumu kesen emniyet kemeri gibi bir şey belki de yalnız olmak; alamadığım bir risk gibi beklemek, gariptir ki zaman hala geçmekteyken. Yaşlı kabul et beni, huysuz, bitkin, bilhassa yaralı. Elleme ama gitme anlıyor musun?Öylece seyretmeyi teklif ediyorum sana sakince, en fazla elimi tutabilirsin başkası güç; koşma işte benim için, ben zaten koşamam bacaklar malum...Öylece

Ateş açmışım kadereAteş açmışım bilinmeyen yüzlere bir gece vaktiSiliniyor lambası altında sokağın, dünüm yarınımBağırıyorum, kanla karışık tükürüklerim ölüyorSirenlerim inliyor yalnızlığa, kırılıyor her oluşDur diyorum durmuyorsunuz, bu son uyarımAteş açmışım diyorum! Geliyorum!Zimmetli mutluluğum, benden değil mecburiAlıp gitmeyin diyorum, bu bir dur ihtarı!Bir el havaya sıkıyorum, diğeri kalbime gidiyorBenmişim akan, geceye düşenEkip otosu doldurmayan tek kişiliğimArasında mavi-kırmızınınSıkışıyorumDayadığım duvar batıyor sırtımaYıkılan

Bir şeylere fark etmez dedikçe kendimizi de silik kıldığımızı fark ettim, biz bunu karşıdakinin arzusuna öncelik verme niyetiyle yapsak dahi ister istemez varlığımızı ve belirginliğimizi zedeleyen bir hareketmiș bu; bir anlamda karşımızdaki kişi oluyormuşuz, daha doğrusu kimse... Ve bir de bakıyormuşuz ki bizim de olup olmamamız fark etmiyormuș...Biz böyle "ince" düşünerek aslında karşımızdakilerin bizi hesaba katma, bize şu

Dibi tutmuş kalbimin, hiçliğimden bu yanık kokusu; yanlış duvarlara çakılmış çiviler gibi aldanmış sevgilere ve geri dönüşü yok işte... Kırık bir mevsim gibi, damaktan ziyade boğazda kalır gibi bir hal almış yaşamak; sadece bir detayken hoş gelmişim belki de, zira ne vakit konunun merkezi ben olsam uzaklaşır gözler; kenarda biri olmakmıș benimkisi, adım desen "merhaba merhaba" belki de.

Bir yanılgı gibi kendiyle kaim duruyor varlığım Dostluktur değişmez yaram, yenik başlı kavgam Kayarken parmak uçlarımdan inancım sevginizeBağ değil illüzyon muş gördüm aramızdakiGecelerden öğrendim pek bir şey etmediğimiZiyanım yok, gitmek nedir öğrenemedim halaAlttan alınan, idare edilen bir şimdilik, bir hiç gibiYükseği, dostu görmeden; baktım düşüş olmuşumNe ait ne sizinle, sadece koca bir keşkeBir Alptuğ var ki uzak yakın,