Ellerim hep soğuktur bilmezsin, Kanım koyu, kolesterol başlangıcı, Gözlerim kara zira uzaklar sana, Cildim tahriş, sakın dokunma. Yüzüm eski, çabuk unuturlar beni, Kalbim yavaş, durmaya niyetli; Kulaklarım, sevildiğimi duymadılar, Hiç ısınmadı göğüs kafesim. Saçlarım dökülür, nemli gözlerim Kendime dahi yetmiyor kaldırma kuvvetim Gayrı genetik hüznüm, bedeli sevgimin Nefeslerim derin, dudaklarım kuru, Beynimde onca haklı kuruntu, Yamalı bacaklarım desen

Ur oldu sırtımda anı diye sakladıklarım Yağlı birer urganmış boynuma sardıklarım Hayatımı dün gece çarmıha gerdim Ne sabah oldu, ne bugün Dost diye gün gece ağladıklarım Silindiler arasında binlerce fotoğrafın Hiç mi olmadılar, ben ne kadar kaldım Yanmak unutulmakmış, geç anladım Kimsenin hiç bir şeyi olmadan Sıyırıp geçtim ateşleri Bir ben, ben tek kaldım Çarmıh ben oldum İyi

...Yapma bence, kan olacak ellerin çünkü, geçmeyecek üfleyince. Tedavisi yok bunun, kaçınılmaz olanı geciktireyim derken ömrünü heba etme; sen bugün bu yarayı sararsın, yarın yara olur o sargı. Durdurma kanamayı Kaynatma kırıkları Yalnız başımı okşa Düşünme yarınları Gelme üstüme, bu sonsuz merhametini giderek çileye döndürecek bir karanlık gömülü içimde; hayır daldırma elini öyle, tutup çekebilseydin geçmişimi tümör gibi