Fanustaki balıksın benim için sevgilim; dokunamam sana, alamam avucuma, duyamam sesini, fanusu kırıp atamam... Ölür gidersin yoksa. Sadece bakabilirim, sen sadece bakabildiğim kadar benimsin... Fanus odamda durur, ben odamda dört dönerim sen fanusta. Tam sen de beni sevecek olursun, unutursun. Sen fanustayken hiçbir işe yaramam, senin balık oluşun fanusluğa iter benim de dünyamı; oysa yüzme bilmem hasret sularında.

Seni vurdum hatırladıkça kendime, Atmaya başladı göğsümdeki kara. Gözlerinin değmediği yarada... İzin kaldı, kanadım uzağına. Gün soludum hatırına en inceden, Ürkütmedim varlığını, sahi ne uzaktın; Bu kadar ben olma güzellik, Paylaşamam. Sensin her daim bileğimde atan, Döndüm acelelerden, Aşkınla açtım kuru bir kederden, Kıskanırsın bilme, kendini benden; Eyüp'e az kaldım, sana çok var, Kapa gözlerini, ince bu yollar.

Büyük adamları tanımak için evvela küçüklerden başlamak gerekir. Küçük adamlar düşünmez, sadece yaparlar, bu yüzden de tek varlıkları -ki onun da varlığı meçhuldür- fiziksel güçleridir. Genelde bu küçük adamlar birbirlerini eyler, birbirlerini gaza getirirler hatta gaza gelmeye yer ararlar; sadece hedef odaklı olduklarından, kestirmeden gelip önlerini kesebilecek şeylerden de her daim bihaberlerdir. Küçük adamları haklamanın en kolay yolu,

Senle ben artık birbirini bulmaya dahi utanan iki yorgunuz belki sevgili, gündelik koşturmalarımız diri bıraksa da bizi azıcık... Biliriz, aynı damla üzerimize düşen yalnızlıktan. Nasılından geçtim artık yaşamanın, orada bir yerlerde daha evvel hiç duymadığım sesinin anlattıklarına bunca yıl geç kalmış olmanın niyesi üstümde daha çok. Gerçi sanırım sen beni aramıyorsundur, muhtemelen başka birini ben sanıp ona hayran

Sevmek... En son ne zaman birinin... Neyse... En mümkünü bir yaşantı ileydi sevginin, mümkünse ortak olanından; zira bilhassa seninleyken kurulurdu birinin sende uyandırdığı his, çünkü ancak seninleki kişiliğine aşık olunurdu. Hepimiz aşık oluyor ve neden sevdiğimizi sorduklarında cevaplayamıyor fakat biliyoruz, onca yaşantının içinde bir asıl kırılma anının olduğunu... Bu anın olmadığı her şey biraz eksik, belki sevgi ama