Eritmek için varlığımda insanlardan Geçtim aklın sığmayacağı pipetlerce Çekilirmişçesine göğsümden merhamet ve Bu çağ insanının dahli olmayan insaniyet Pas sökücü ve kireç çözücüyle abanıp Arap sabunu da bocalasan kapakçıklarına Anca ağrır da yumuşamaz kalbim 18.3.2018'e kadarki bir yıldan sonra Umma eşoğlueşek umma n'olur, Umma güzel kız, tatlı çocuk umma Uzağım artık, üzgünüm ama dokunma Ben değilim ben, varım

Barut yalamışça yükselen iniltiler Kaç kerize daha acıyı müjdeler Şehrin sahi şıngırtıları dahi Hangi yalnızın zincirinden kim bilir Yansıtmayan aynaların uyandırdığı Yazgısını merhem bellemiş çaresizi Kaç kol sarsa gerçeklik kazanır Umutla mutluluğun kesişimi Kaygan bırakılıp uyarı levhası Konulmamış basamaklarına Hayatın uçtukça avcundan Sahiden tut ellerimi ve Her kimleşip değişsen de Unutma beni Gün yahut geceye sığmayan vakitte Bir

Olan olmuş ve ben Mütemadiyen ölürken Hiçbir şey yokmuş gibi Çıkıp gelemezsin sen Zor zar düzen orturmuş Yalnız da olsa tutunurken Şimdi tek soru "neden?" Bunca senenin ötesi ve senin Kör gözlerinden sorulur Niye gittin, neden gelesin Gelmediysem aklına ve gelmediysen En kötü günlerimde ve tüm bunları Yaptıysam düşündüm diye seni Kırpmadan söylerim gözümü ki Bakmadan dön ardına

Geniş yerim kaplayan her türlü Duyguyu tükürdüğüm metafizik duvarın Çatlaklarından kendime ev örüp de Bırakamadım kederi atlılara Bütün bu gizin pişirdiği tezkereme Yaklaşan üşüyor, kan değil gözyaşlarım Çalıyor ansızın sızarken usulca Bir kedere tahsisli Mart vakti Evhamımdan sual olmaksızın Yarı ve kabullenilmiş mutlakiyetle Sütten kesilen umutlarımdan af dilerim Astarımla çorabım arasına sıkıştıysa İşleri yoluna koyacak bir derman dahi