Bazen anlamak için yaşamak gerekmez, seven her daim anlar zaten; bu da öyle işte, içten içe çatırdayışlarını durmak bir şeyin, başından beri biliyor olup da inkar etmek çaresiz, "Bu defa öyle değildir!" adlı bir çırpınmak belki son nefesine kadar. Bitiyor işte... Bugün olmasa yarın, bir şekilde gidecek ve bitecek; önce soğuk cevaplarla başlayacak, sonra konuşmamalar baş gösterecek, aralar

Bir hoşçakalın cezası kaç ömür çekilirin deneyini yapıyoruz alenen. Biri yine yine yine söylüyorum sırf iyiliğim için bir şeyler dedi bana, bir şeyler dedi birine ama yanlış yorumladım ben. Dedim ki, oğlum Alptuğ, bu vakitten sonra anca can sıkmak yapacağın; olsa olsa kuru bir yapraksın dedim, görünce hüzünden dahası gelmeyecek kimsenin aklına. Alptuğ dedim, yapamayacaksın, sandığın gibi iyi

Olmayacak böyle bu, birinin hepimize çeki düzen vermesi gerek, hatta bana bunu döverek yapması gerek. Kimse koymuyor çünkü elini taşın altına bizden, ben koyardım çoktan ama benim ellerim kanlı; o tutulacak şeyse taş bile olsa, güzel yüreklerinin hatrına, kana bulanmamalıydı. Biliyorum kimse koymayacak elini taşın altına, kimse okumayacak burada yazanları, pişmanlıkları, yapılanların sebeplerini ve vesaireyi, biliyorum o taş