Alptuğ'un Mekanı

17 Nisan 2016

Yaklaşım

Ramazan gelmiş gibi bir gün,sıcak değilse de o tarz,nemimsi bir iklim falan;öyle ki öğlenleri klimayı açıp bir tarafında bisküvi kutusuyla serilmelik,akşamleyin oturma odasında camı açıp kanepeye devrilmelik,sızmalık,geceye yakın çıkıp üzeri çikolata sosu ve fındıklı dondurma yemelik külahtan,gece körlerine kadar oturup sahurdan sonra bi'yarım saat daha televizyona bakıp,yahut balkonda sohbet edip sonra öğlene kadar zıbarmalık.Günler artık öyle yaklaşımsal ki,onun doğumgünüymüş falan o bile..Neyse...
Söz hicaza çarpar da dönmesine döner,Türk Ceza Kanununun 46. maddesine icabeten ve hürmeten bu yaklaşımları idari bir vaziyet,hüküm ve bilinç çerçevesinde sürdürmek;boşversene,o karanlık yatak odasındaki hurçların içindeki kalın yorganlar her evde geçmiş kokar bunda düşünecek bir şey yok,okul da her zaman yorar ayrıca,sadece yaz gelmeye gördüğünde biraz daha boğazına sarılır o kadar...

Ben bir şeye bir yargı yahut ilgiyle yaklaşmıyorum eğer anlatamadıysam,bir insana da aynı şekilde,ama yaklaşımlar bazen anı dümbelek ediyor ve ben bu noktada mest oluyorum,bakın görün ki tezek kokusu çoğu zaman köyü anımsatıyor istisnasız,ama bu tezeğe nasıl yaklaştığına bağlantılı.Ben tezeklere iyi yaklaşıyorum,bunu da es geçmeyelim...
Artık eskisi kadar dantel de yok etrafta ki,çağında olduğumuz paspal eğretiliğin bir ucunda işte burası da benim "vintıç"ım diyemiyorum.Ve eminim Cemal Süreya'nın falan da işi çok kolay olmuştur bi'açıdan yaklaşınca,adam şair ve şair kankaları falan var lükse bak;bense onlardan arda kalan bu kireçlenmiş rezistans gibi devirde halen şiire bel bağlayan kozmonot edalı bir lise öğrencisiyim,üstüne üstlük burası uzay falan değil ama umarım yalnız rasladığımla ibarettir ancak bütün bir insanlık pespaye görüyor şiiri,dolaylı da beni.Bakınız ben fuardan fuara koşturan,para,ün falan kazanma hevesinde biri de değilim;ne olacaksın dendiğinde ve cevabıma karşılık yazarlıkta para yok dediklerinde konumuzun para olmadığını,olmak olduğunu anımsatmayı becerememiş biri olarak yalnız yazdığım her bir kelimece kaimsem eğer,varsın Lidar gibi devlette öğretmen olurum içli köfteyi sevmesem de(sevmemek dediysem,olsa yemeden bırakmam orası ayrı),Süreya'nın kabul etmediği ikinci Y olmak istemenin anormal olmadığını öğretmek makamıyla...

Kuru bir hatıranın yaklaşımı halihazırda canlılık niteliği taşıyan herhangi kişinin varlığı içinde sergilediği yoksunlukla eşdeğer;insanlık böylesine dumur vaziyetteyken elbette ki tezeğe yaklaşımım popüler kültürce kanıksanmış ve içler acısı tanımlanacak.46'lık desinler bari de öyle görmedikleri birine "bey","şair" ya da falan filan demek koymasın neme lazım,46'lık demişken sahi ne kaldı sen ben gibi oturup o eski 45'likleri dinleyenlerden,şimdilerde 45'lik demeye gör herkes"devirelim" moduna geliyor gerzekçe,onu herkes içer;zannımca saçmalığın ortasında döğünüyorum şu vakit,kime gerek yazdığım,hatta kendi kendine vuku bulduğu alametine rastlanmayan bu benimce endemik yazının da sonlarının arifesindeyiz...
Hızlı giden atın bilmem neyi ışık hızında iner deyişine icabeten ağırdan alıyorum affınıza sığınırım;bana da mı kayyum atasalar ne,yazmıyorum yazmıyorum düşmüş çenem,emekli bir yazar olsam,adım da bilinmez orada burada;hatta belkim çoğusunun tam tersi olarak gördüğü üzere klişe olma heveslisi,muhteşem bir yenilik görünümlü her zamankinden tadında sıradan bir yazar olup haftasonları caddelerde izdihamı eksik olmayan imza kuyruklarına mı sebep olsam...
Yok gözüm almayayım,ben o değilim,insanlara öyle yaklaşamıyorum;Nazım görse ağlardı zaten,bırakın bari onu ağlatmayalım...

13 Nisan 2016

Kavga Edersek Diye

Misal diyorum sevgilim,henüz sen var değilken dahi etrafimda çokça ayrılan var sevgili eşim,hani olmaz ama es kaza kavga etsek senle;

Bir anlık sinirimdir,başka şeylere olan hararetimi elimde olmaksızın sana sergilemiş ve fark edince de özür dilemeyi sindirememişimdir,bir durumda senin için doğru olanı ve iyiliğini düşündüğüm içindir,pek ihtimal vermiyorum ama bakarsın kıskanmışımdır seni(ha o da kıskanılmayacak biri olmamandan ziyade bana has olduğunu bilmemden kaynaklıdır),bir şekilde seni kaybetmekten korkmak gibi belki de izah etmeye utandığım yahut korktuğum çekincelerim vardır,hayat üzerime gelirken seni yanlış anlamışımdır,aotalca bir fikri büyütmüşümdür kendimce,sana zarar gelmesi ihtimaline olan korkumdan türemiş ani bir paniktir,sana sana söylemediğim kadar ihtiyacım olduğundandır ve daha şu an aklıma gelmemiş onlarca sebepten...
Sen yine de beni affet,anlayışla karşıla,alttan al,benim saman alevimden etkilenip bana bir yangınla dönerek ikimizi birden yakma;sakin karşıla beni.bakarsın belki de o an Allah kahretsin ki hiç ummadığın bir ben çıkmıştır içinden kestiremiyorum,işte benim o olmadığımı unutma,bazen aptalca veya düşüncesiz falan davrandığımdaysa n'olursun bunu fark etmemiş olma olasılığımı da göz önünde bulundur örneğin;fark etmem gerekir farkındayım ama hem insanlık hali hem de kendini objektif değerlendirince bu ihtimalleri de göz önünde bulundurmak zorundasın...
Senden benimle konuşmaya çalışmamı rica ediyorum,ama konuşmaman yahut gitmeni söylediğimde de kırılmamanı;zira o an kendimi tanıyorumdur ve konuşursam üzeceğimdir seni,anlıyorsun di'mi?

Bir ip ucu ki elimi tutsan yahut sarılsan o an her şey geçecektir,misal senin için bir kavgaya giriyor olsam (ki dayak yiyeceğimi bilmeme rağmen girerim)senin tek bir olumsuz isteğinle içimdeki tüm o öfkeyi bastıramasam bile emin ol eyleme geçmesini engellerim.Böyle süper güçlerin olduğundan haberin yoktu sanırım tatlı kadın,sen gel ben sana her şeyi öğreteceğim...
Yalnız sen de bana böyle bir mektup yazabilsen çok şanslı olurdum,henüz seni tanımadığımdan umarak sana uyum sağlamak oldukça güç,yanisi sen orada tatlı tatlı gülüyorsun ancak biz de burada oldukça meşakkatli bir iş ceviriyoruz ve benim bu kelimeyi bir yazıda ilk kullanışım da bu sanırım...
Ayrıca da merak etme sakın,yani kavga fian tüm bu anlattıklarım ikimiz için istisnai şeyler,yalnızca bir an oturup senin geleceğini ve yirmi hatta daha fazla seneyi beraber nasıl devireceğimizi falan düşündüm de,n'olursun etmeyelim tek bir kavga;ya da edelim kız,ama tek kavgamız kendimizin diğerini daha çok sevdiği,doğacak mümkünse kız ama erkek de olabilecek çocuğumuzun ismi,sana ya da bana çekip benzediği,oturacağımız ev ya da alacağımız araba muhteviyatında olsun...

11 Nisan 2016

Yıllar Sonra Ona

Seneler sonra bugün size tekrardan o kadından bahsetmem gerek gibi hissediyorum affedin,dile kolay geçmiş dokuz koca sene ve sonrasında bence geçememiş iki sene daha,bundan sadece sekiz gün sonraysa onun doğumgünü(belki de altı)Hafızamın kuvveti umurumda olmaksızın bir an bile unutmadığım buna benzer irili ufaklı onca detay var ve belki de ben unutulmuş bir adam,senelerin ardındaki herhangi kimseyim ister istemez.Bakın eğrisi doğrusu her şeyiyle çok sevdim ben bu kadını,bir kimsenin onu benden daha çok sevemeyeceği ihtimalinin gerçekliğine el basarak.Şimdi mi?İtiraf etmek gerekirse yıllar içinde özledim de,aradım da,unutmak da istedim,kendimi de suçladım;daha geçen sabahın köründe...Neyse...
Sözün özü ona karşı hep bir hissim oldu,eskiden aşk,şimdiyse sevgi,ilgi ya da artık kim ne derse umurumda değil;ama buna karşın doğumgününü bile kutlayamamak koyuyor,ben ona telefon açamam,mesaj atamam,bir şey yapamam;daha evvel çok çok anlattım onu anımsadığımda ne olduğunu.onu en son gördüğümdeyse bende ne olduğunu yalnız ben biliyorum...
Ona karşı iyi kötü bütün hislerin,bütün halleri,bütün bu yaşanmışlıklar benim içimde birbirine giriyor ve ben açıkçası onu hala eksilmeksizin sevdiğimi(ne anlamda anladığınız umurumda bile olmaksızın)ona belli edemeyrn muhtemelen hiç yahut herhangi bir adamım,eski,basit,sıradan,herkes gibi;bu saatten sonra özel bir muamele görmek istediğim yok ama onun gözünde böyle olduğumu düşünmek beni öldürüyor ve bunu dindirmenin tek yolu ona sorup öğrenmek lakin kim olarak ve ne haddime,ayrıca bu sorunun cevabını bilmeyi hem istiyor hem de istemiyorum,o kadar ki bu iki çelişen durum birbirini öyle bir sıfırlıyor ki ölüyorum.NOKTA...

Onun suçu yok,ben değiştim,belki o daha da değişti,eski günler kötüydü,daha da eskisi biraz güzeldi,dahası benim elimde değildi bu,bunu ben istememiştim,onu herhangi çokluktan çok istemiştim;şuan bile gelse aşkı geçip,etrafımdaki herkesten daha iyi arkadaşım olacağını biliyorum(en azından tanıdığım halini)bana bütün söyledikleri ezberimde,her şey;ama haberim yok ve olmasın da çünkü görürsem öleceğim,kendi kendine kafasında kurmuş küsmüş barışmış bir adamım zamanında ve tahminimce tekrardan aşık olacağım ya da düşüp bayılacağım.Özlüyorsun ama daha iyi görmeyince,batıyor batmasına ama yakmıyor en azından...
Başka çok türlü olabilirdi,olsaydı,olsaymış,hatta ve hatta elimde olmayan bir keşke bile ama,olsa değil artık,yazık ki değil.Ben eski ben değilim ama eski biriyim,sense bilemediğim ve bilmeyeceğim denli yepyeni;sen sevilmeye,yapabilip yapamadığım türlüşeye herkesten değer birisin,senden sonra kimi umduysam etmediğini bırakmadı ama sen dokunmadın;bu yangın benim içimden ölünme,keşkem sana değinmeseydi;seni özlediğim de sade bundan,kaçtığım da güzel kız,sen benim hür bir haya'msın,güçlüktür ki geçmiş kalacaksın;ben bunu yıllar önce kabullenmiştim de ilkinde,yıllar ben gibi davranamamış olsa gerek halen içime dokunur.Bari geçen sabah görmeseydim seni,ne sen bildin ne bir şey,bu da ne yaşamak zaten...

Ve tüm bu satırların alakasız bir sonu olarak,
Hiç bir şey eskisi gibi olmayacak ve belki de ilk defa yazarak bile anlatamadığımdan eminim kendimi ama,
Doğum günün kutlu olsun matmazel,sana daha önce söylemediğim bir kelime bu...

10 Nisan 2016

Olmayış

Hiç gitmediğim o şehrin garından karşıya geçip hiç binmediğim bir dolmuşa binmek suretiyle hiç gitmediğim bir eve anahtarımla girip, hiç girmediğim yatak odasındaki o hiç yatmadığım yatakta yatıyor olduğumu düşündüm de şuan... Olmadığım odanın tavanlarına bakarak yokluğunda, sanki gözlerin gibi; hiç olmamışlığının ikliminde ne yokluğunu ne de yoksulluğumu izah edemeyeceğim birer hiç kimsenin yüzüne bakıyormuş gibi hissettim. Hiç beraber geçmediğimiz, yani aynı anda geçsek bile bunu bir çift bilinciyle gerçekleştirmediğimiz bütün yollar, kaldırımlar, dağlar, bayırlar ve belki de henüz olmayan vesaire mekan ve güzergahlar...
Seninle hiç tanışmadığımız o yer, hiç öpüşmediğimiz, elini tutmadığım, saçlarını okşamadığım ve seni sevdiğimden bir an olsun bahsetmediğim. Yokluğun mahrumiyetinden, olmayan bir şeyden yok diye nasıl bahsedebilirim, üstüne üstlük o senken...

Hiç izlemediğimiz filmler, dinlemediğimiz şarkılar, yemediğimiz yemekler; kısacası bütün duyularımızın katiyen hissedilmemiş olması; belki sana asla değil güzelim, ama bu denli soyutluğuna aşık kalmak biraz...

Yanisi her ne kadar sana yazdığımı büyük bir şehvetle beyan ediyor olsam dahi senin olmadığın ve sana yazamadığım, gelene kadar da yazamayacağım yazılar, şiirler, kitaplar, okuyamadığın ve zannedersem okumayacağın bu dahil onca mektup türevi şey, bütün o seni analiz edemeyişimden kaynaklı seni düşünemeyişlerimi değil yazıya, hiç bir şeye dökememem ve tüm bu tasarısı dahi olamayan ürünü var edemeyişim, olmayışın sayesinde...
Ellerini tutamadıkça, gözlerine bakamadıkça, sesini duyamadıkça, seninle yıldızlara bakıp denizlere dalmadık ve daha aklıma gelmeyen türlü şeyi yapamadıkça bunların aklımda bir bir ve yalnızca da suretinin eksikliğiyle, binbir çeşitle vuku bulmasının yanı sıra bunun içimi gıdıklayıp beni bi'hoş etmesi hayal gücümü diri, beni farklı kılan tek şey; yani sensin,benim benzersizliğim olmakla beraber (ki bu olmayı tırnak içine almak lazım gelir) hayal gücümden de öte, henüz olmasan da ne önemi var, gerçekliğimsin...

Aynı kafenin aynı masasının aynı sandalyesine farklı zamanlarda oturup önceden diğerimizin ona oturduğunu aklımızdan geçirip hemen o an kendimizi deliriyor gibi görmemiz ama bir gram bile olsa o düşüncenin aklımızda bir kalıntısının kalması; şimdi senle biz gerçekten kirli birer zihin miyiz yoksa gerçek mi inandıklarımız, gelecek mi beklediklerimiz? Sahi sen gerçek misin ve daha da önemlisi değil ama yine de sormaktan kendimi alamadığım; gelecek misin? Senin olmayışındansa senin var olmadığını aklımdan seni geçirme fütursuzluğunun olmayışını seninse var oluşunu dilememi gerektirecek bir sebebim olmayışı nedir bilemiyorum olmayışında...

Seni beklerken sana yazdığım belki yüzleri aşkın şeyi yazarken dinlediğim sayısı bilinmez şarkıyı dinlerken içime çektiğim nefesin içindeki her bir oksijen tanesinin akciğerlerim ve nihayetinde damarlarımda kendine yer bulup kalbime doğru yol alması... Bu noktadan sonra ne dediğimi unuttum ama inan bana bir önemi yok, çünkü tüm bunlar gerçekken senin gerçek olmaman olsa olsa bir şov olur. Kim bilir belki de ben olmadığımı sandığım bolca heyecanlı bir ihtiyarımdır ne denilebilir, geleceğini bilen lakin sabırda sıkıntı yaşayan taze umutsuzlukta bir çocuk...

Kesin mi kesin ben şuan mevcut, üstüne üstlük henüz var olmasan dahi bir insanın bir insana verebilme ihtimali en az olacak denli çok sana aidimdir ki bu senelerdir bir söz olarak süregelmiş belli başlı bir kuralımdır...

Bir gün gelip olmayışını öldüreceksindir ve o gün ister yağmur, ister bulut, kar, güneş, sis ve türevlerinde bir hava ile Akdeniz, karasal tarzı bir iklim içinde birbirimizi bulacağızdır ve de geçecektir yıllardır sürdürdüğümüz birbirimizin olmayışının, olmayışımızın o kasvetli, ketum ve lanet iklimi. Güneşli günler bekler bizi şiir kadınım, olmayışına inat, canına kast ederiz tüm olmadıklarımızın birbirimizle; sevgili, eş, anne-baba, kayınpeder-kayınvalide, dede-nine ve kalan her ne varsa, "bir" ömür beraberce...

09 Nisan 2016

Özledim Senyorita

Çok özledim seni biliyor musun matmazel.Şaşırma,bu ara nedense seviyorum Fransızca,matmazel,madam vesaire vesaire...

Sen de özledin mi beni diye geçiyor aklımdan,deli olduğumu düşünmesinler diye yalnız iç sesimle dahi olsa anıyorum seni çoğu zaman.Sen diye biri yok,hiç görmedim seni,adını-sanını,ismini-cismini bilmem etmem,bir gün hayatıma gerçekten girecek misin orası bile muallak ama ben pes etmem...

Sahi çok oldu seninle konuşmayalı,daha doğrusu sana yazmayalı;çünkü görmeyecek bile olsan benim buna yüzüm yoktu anlayışla karşıla,kapattım kendimi de zaten iyice kadınlara(yahu vallahi,billahi kapattım) o malum saçmalıktan da sonra.Ama gelmene şüphelerim düşüyor bazen,ki bizim bir kız var(buraya kız yazmamdan kendinden bahsettiğimi bilecek derecede birisi bu),işte o kız da durup durup sürekli senin geleceğinden söz ediyor falan ve açıkçası biraz fena oluyorum;yanlış anlama da senin geleceğine ben bu denli inanmadım,işte bu pek utanç verici...

N'olur çık gel artık duramıyorum,basit bir şarkı,şiir,durum,his aklıma var olmamış ve olacağının da garantisi olmayan,varsayımımdan ibaret seni aklıma getiriyor;bunun üzücülüğünü tahmin edemezsin.Yalnızım da biraz üstelik,"yalnız bırakılmış" değilim yanlış anlama;insanlar yetmiyor,ellerinde olmaksızın çoğu zaman anlamıyor ve ben gerekli olanı üstüne üstlük çaktırmadan bağırmaktan yoruldum,hatta anlarımı seninle tasvir etmekten öylesine...

Seni biraz daha bu tevazuyla seversem insanlar senin var olduğuna inanacak ve onları yok olduğun gibi nefret ettiğim bir gerçeğe inandırmak için çaba harcamak benim için yeis bir hal alacak...

Ben mutsuz değilim(yani hasbelkader sensizlikte işte),ama senin canını sıktıkları doğuyor içime uzun zamandır,içimdeki bu yalnızlık hissinin de büyük çoğunluğu seni yalnız hissetmemden esasen;üzmüşler,kandırmışlar gibi seni,bana ihtiyacın varmış gibi.Şu an şu dakika dahi sana koşacak gücü toplamam bir an bile etmez,böyle bir durumda ne yöne gideceğini bilmemek o kadar elzem ki...

Sana kavuşacağım anın tasvirini yapmıyorum artık,sen olmadıkça bir süre sonra çok sıkıcı oluyor milyarıncı falan denemelerde.Birsen diyor ya"Delikanlı yoruldu,bir o yana bir bu yana savruldu..." o hesap işte...

Yazılarımı da bir kenara bırak,bir şekilde,olduğu kadar gelsen,birbirimize aidiyetimizin ne somut ne de soyut herhangi kanıtının olmayışına nazaran bir olsak,artık vuslata,aşka tanık değil de kanıt olsak...

Geleceğinden emin olsam,onu da geçtim varlığından haberim olsa sıkıntı yok da,binde bin gerçek ve gerçekçi,ama çok fazla kağıt üstüsün.Gelsen utandırırız bak,sevmeyeni,gideni-terk edeni,aşka inanmayanı,bilmeyeni...

Her şeyi sana bırakan aptal bir adam olmaktansa şöyle diyorum bu defa;

Yakınlarımda,görebileceğim kadar açık bir kapı bıraksan ve ben de onca senelik bekleyişin ardından vuslatın aşkına selamsız sabahsız dalsam ne var sanki?Çok şey mi istiyorum,evet sadece sen,henüz var olmayan,varsa da karşılaşmadığımız bir kadına göre hayatımda çok fazlasın...

Özledim senyorita,ha gayet...

Bu şarkı ikimizin olabilir bu arada...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )