Kolay Olsa...
Bugün yine bazı şeyleri itiraf zamanı geldi de geçiyor...
Bazen diyorum ki keşke hayat da bu kadar kolay olsa,hatta hayat bile değil de yalnızca karşındaki kadının seni sevip sevemeyeceğini bilmek;ne kadar mı?Sırf o bahsettiğin kadın onu sevdiğini bilmesin ve ürkmesin,kaçmasın diye yan sınıftaki bukleli kızın adını öğrenmek ve onu seviyormuş gibi bilinmek kadar kolay olsa mesela...
Kadınlar böyle değil midir abi,yani en azından benim karşıma çıkıp o her nasıl şeref ise bana sevilme şerefine nail olmuş kadınlar öyledir.Sevdiğini zor bela dile getirirsin de bu hakikaten kolay yanı,ki karşılıklıysa da düşünme bile zaten;ama karşılıksızsa pratik de teori de dibine kadar batar..Ben ona sevdiğimi söylerdim söylemesine de,o beni sevmezse unut sen geçmişi;beni hep onun bakamadığı gözle ona bakarken düşünmek onu rahatsız edecek ve mesafe koyacak haliyle.Beniyse onun mesafe koyması,ama o mesafenin yanında gram etmeyeceği kadar da rahatsız olması pişman edecek...
Bu defa bulandırmasam mı suları diyorum,istisnalar hariç çoğu güzel kadının vardır bir sevdiği,hepsinin de seveni cepte zaten;sessiz sedasız kıyıda oturan çocuk olmak tek çare midir bu defa?Suskunluğa bir şeyleri sığdırabilmek gerekliyse de yapamayacağım ki zaten ben bunu...
Ayrıca evet o da o güzel kadınlardan,her zaman söylediğim gibi yine gözler ön planda;ama esasta çoğu insanın çoğu insanda bulamayacağı başka bir güzellik var aslında,adını koyamadığım,koymaya da çok ısrar etmediğim bir güzellik...
Seni sevmeyen kadına teklif etmenin yaktığı seneleri tecrübeledik de,sanmıyorum katlanabileceğimi bu defa;yani ne sevmeyene teklif etmeye,ya da sevenin sevdiğini bilmeyip aptalca susmaya..Bu bir umut mu derseniz yeterince değil,siz umut görmemişsiniz;çünkü ben gerçekten umutlanabilecek olsaydım bir şekilde,bu gün ikimiz de onu sevdiğimi biliyor olarak yaşamaya devam ederdik;oysa bu umut yok ki ben onu sevdiğimi unutarak yaşamaya çalışıyorum,sanki diğer ihtimallerden daha kolaymış gibi,keşke de öyle olsa...
Bazen diyorum ki keşke hayat da bu kadar kolay olsa,hatta hayat bile değil de yalnızca karşındaki kadının seni sevip sevemeyeceğini bilmek;ne kadar mı?Sırf o bahsettiğin kadın onu sevdiğini bilmesin ve ürkmesin,kaçmasın diye yan sınıftaki bukleli kızın adını öğrenmek ve onu seviyormuş gibi bilinmek kadar kolay olsa mesela...
Kadınlar böyle değil midir abi,yani en azından benim karşıma çıkıp o her nasıl şeref ise bana sevilme şerefine nail olmuş kadınlar öyledir.Sevdiğini zor bela dile getirirsin de bu hakikaten kolay yanı,ki karşılıklıysa da düşünme bile zaten;ama karşılıksızsa pratik de teori de dibine kadar batar..Ben ona sevdiğimi söylerdim söylemesine de,o beni sevmezse unut sen geçmişi;beni hep onun bakamadığı gözle ona bakarken düşünmek onu rahatsız edecek ve mesafe koyacak haliyle.Beniyse onun mesafe koyması,ama o mesafenin yanında gram etmeyeceği kadar da rahatsız olması pişman edecek...
Bu defa bulandırmasam mı suları diyorum,istisnalar hariç çoğu güzel kadının vardır bir sevdiği,hepsinin de seveni cepte zaten;sessiz sedasız kıyıda oturan çocuk olmak tek çare midir bu defa?Suskunluğa bir şeyleri sığdırabilmek gerekliyse de yapamayacağım ki zaten ben bunu...
Ayrıca evet o da o güzel kadınlardan,her zaman söylediğim gibi yine gözler ön planda;ama esasta çoğu insanın çoğu insanda bulamayacağı başka bir güzellik var aslında,adını koyamadığım,koymaya da çok ısrar etmediğim bir güzellik...
Seni sevmeyen kadına teklif etmenin yaktığı seneleri tecrübeledik de,sanmıyorum katlanabileceğimi bu defa;yani ne sevmeyene teklif etmeye,ya da sevenin sevdiğini bilmeyip aptalca susmaya..Bu bir umut mu derseniz yeterince değil,siz umut görmemişsiniz;çünkü ben gerçekten umutlanabilecek olsaydım bir şekilde,bu gün ikimiz de onu sevdiğimi biliyor olarak yaşamaya devam ederdik;oysa bu umut yok ki ben onu sevdiğimi unutarak yaşamaya çalışıyorum,sanki diğer ihtimallerden daha kolaymış gibi,keşke de öyle olsa...
