Alptuğ'un Mekanı

24 Haziran 2015

Yok musun?

Seni seviyorum,Ahu,Tuğçe,Melek,Rüya,Gizem,Eylül,Leyla ya da her kimsen işte,üstelik benim seni sevmeme inat bana yok diyenler var biliyor musun o sinir bozucu;olmadığını ben de biliyorum merak etme,Halil Şinasi miydi,yok yok halüsinasyondu sanırsam,işte onlardan görmeye başlamadım daha,yanımda olduğun izlenimine kapılsam belki bi'derece düşünebilirim bunu ama şuan aşki ölçümlere göre fevkalade yalnızım..Yapma,bunu sen de biliyorsun,kabullen artık karşıma hiç çıkmamış olduğunu;yani bu bağlamda benim seni yok saymam da pek tabii normal olacaktır kıyabilsem,lakin benim içerimde umudun da ötesinde birşey mevcut ki ben diğer insanlara benzemekten utanıyorum adeta,elimde kalan son umut kırıntısı olarak sen varsın ve sana dair de sadece bu bir iki yazdığım;gerçek şu ki bir tesadüf olup gerçek sen bunları okuma fırsatı bulsan bile kendine yorman imkansız diye tahmin ediyorum...Bak işte tam da demin,yakın bir arkadaşım bir kızın resmini attı bana,kıskanma tanımıyorum etmiyorum zaten;sonra hiçbirşey yazmayınca ben de işkillendim haliyle,yine''Belki de bu bir işarettir''geyiğine başlayıp o sen misin diye geçirdim aklımdan,unut gitsin...

Sen de eğer sensen beni seviyor olman gerekir,ama ki senin bile beni sevmediğin gibi bir ihtimal düşünüyorum da bu da kaderin değişik bir yönünü gösterir ama o da çok aptalca olurdu,kaderin bile belli bir kutsallığı vardır sonuçta..Bu arada o kız arkadaşımın teyze kızıymış,bana ısrarla teyzesi olmadığını söylemişti oysa,neyse...

Sahi beni seviyor musun kız,yoksun,belki beni tanımıyorsun bile ama bu birşeyi değiştirmez,cidden değiştirmez..Nasıl olsa bu sorunun cevabını alamayacağımdan ben cevap veriyorum,beni sevmeni çok isterdim,daha doğrusu isterim;yani biliyorum bu çok tuhaf bir his ve bir de bana sor ama inan ki öyle,kaldı ki bunu kanıtlayacak tonla da yazım var..Hem biliyor musun bazen kızlar okuyup bunu yazdığın kadın çok şanslı gibi şeyler söylüyorlar,ben de diyorum ki öyle biri yok(yok diyorsam o maksatla değil hayatım yanlış anladın,ama sen de biliyorsun ki insan karşısına çıkmamış herşeyi yoksayabiliyor,hayatın imtihan olma sebebi de bu değil mi?)Oysa şimdi seninle fevkalade bir romantizm yaşayıp yazılmış ve yazılacak tüm romanlara,filmlere ve hikayelere alenen taş çıkartmak vardı,kısmet değilmiş.Belki sadece kısmet değilmiş demekle yetiniyorum lakin içim de parçalanıyor bakma,sen üzülme diye demedim...

Var mısın,yok musun?

Geçmişle Münakaşa

Acıtan geçmiş mi,bi'tek bu mu dersiniz?Peki ya gelecek,şu gelmeyen kadınların hepsiyle,hepsinin bir olduğu bir kadınla yaşanma ümidi olan bir gelecek?İşte buldum,sorun ümit;sınıftaki Ümit değil,beklemek asıl sıkıntı,emin olamamak,bir yerden sonra adam gibi inanamamak bile..Geçmişte pek çok şey vardı,iyi karşılık verilse mükemmel olacak pek çok şey;ha bunu kimseyi suçlamak babında söylemiyorum zira suçlu benim,evet evet tam karşınızda işte...

Beklemeyi bilmeyen bir adam olduğuma adım gibi eminim;çünkü tonla mektupla henüz varlığını ya da var olacağını dahi kanıtlayamadığım aslında tek bir kadına onu bekleme yeminleri ederken o diye sürekli sağa sola gidip para isteyen dilenciye kapanan kapı gibi dışarıda kaldım,üşüdüm ve artık içerisi benle bağımsızdı,kimsenin umurunda,fikrinde,zikrinde olmadığımı aklıma getirdim ve midem bulandı,evet bayağı midem bulandı kendimden...
Söz tutmayı da bilmeyen bir adıma adam gibi eminim ben,yahut pek bi'dayanıksız olduğuma,adım gibi eminim şayet belki geçer diye.Suçum olmayışı da bunu zor kılan aslında,ondandır belki de kabahati hep kendimde arayışım;çünkü ben suçsuzsam hayallerim de masum,hayallerim de masumsa gerçekler acı,zaten acıydılar ama bu sefer yalnız bana...
Ve en fenası da hala gibi bal biliyorum o en eski hayaller içerimde en derinde,en kuytu,en izbe yerde canlı ve bana bakıyor,nefesimin durmaması için bir sebep göremiyorum akabinde..Geçmişten kaçmaya çalışsam da,kaldı ki artık alakam bile olmadığını farzedin;geçmişteki bazı şeyler,birileri hala güzel,hala aşık olunası belki işte bu kötü,nedense bu gibi zor hislerde beceremiyorum da kendimi kandırmayı,öyle işte...

Cemal Süreya ne diyordu;''Sonra gülüşün geldi aklıma ve içimden dedim ki;yine gelsen yine severim seni...''
Dedim ya öyle işte,hatta tam olarak öyle ki ben utanıyorum,yerin dibine giriyorum belki utançtan lakin bilemezsiniz,kime karşı utanmadığımı bilme şansınız çok yüksek belki ama kimlere utandığımı bilemezsiniz geçmişten,gelecekten ve öteden..Ben aşktan utanmam fakat bilhassa ne demeye böyle abes bir hata yapıp uslanmazca sürdürebiliyorum;hata derken onu sevmek de yanlış değil..Toparlamak gerekirse yanlış zaman,yanlış yer,doğru ama imkansız kişi ve yalnızca sek bir acı,meltem gibi,seher yeli gibi eser durur bağrımda sadece...
Hayalperest değilim lakin bu bahsettiğiniz benim düpedüz gerçekliğim ve birkaç alacakaranlığın beni istiaremden alıkoyması da hüzün verici fazlaca,dilerim anlatabilmişimdir..Hoş,anlatamadıysam da bir önemi yok ya,zaten gafil avladınız çoğunuz beni...

Hem belki de benim geçmişe düşkünlüğümü ve sürgünlüğümü sağlayan o tek kadın geçmişteki haldir,inkar etsek de herkes değişir belki,eğer öyleyse yalandır da hatıra defterinin ikinci sayfası,açıp okumadım da uzun zamandır ne demeye okuyayım artık hangi yüzle..Anılar böyledir çünkü bayım anılar çoğu zaman kursakta ve buruktur ama herkes birgün tatlı olacağını ve sizin de gülümseyeceğinizi anlatır durur,neyi ima ediyorlarsa şu yaşıma geldim anlamış değilim...
İt gibi özledim belki geçmişi ama geri dönsem ve hatta birşeyleri değiştirsem dahi sonucun aynı kalacağı hırpalıyordur beni yalnızca,özlem adı altında sadece diri bir yıpranmışlık vardır kim bilir,açıp içimi bakabildiğim mi var,sizin baktığınız mı var;ne diyorum ben bak size de suç bulmaya başladım,oruç kafası işte n'eylersin,affedin sadece,herkes affetsin...

22 Haziran 2015

Sevdiğim İnsanların Dedikodusu

Sevdiğin insanı takmaman doğru olandır bazen ama gel de anla;sevdiğin dediysek anan baban esin dostun değil işte...
Mesela benim sevdiğim insanlar genelde çok marjinaldir,beni düşünür,incinmemi ve kırılmamı istemez hatta engellerler;kendilerince bir mantıkları vardır diye düşünüyorum zira bir değil iki değil bu güzel insanlar..Tamam ben de yaptım,istemeyerek,içim kan ağlayarak,sadece ama sadece mecburiyetten;geçmişi silip atmak istedim ve sadece onlar için,üstelik de asla beceremedim ve inat eder gibi en başa döndüm.Onların da aynı amaçla yapmış olma ihtimali var tabi ama onların geçmişi gömünce birşey elde edemeyeceği kadar çok gömdüm ben o geçmişi,üstelik de ben gibi başa dönebileceklerini sanmıyorum,Allah var ki yine çoğunun benim için birşey göz alabilmeyi bırak alacağını bile düşünemiyorum çok ama uzun zamandır,sanırım benim toprağım çok yumuşak ve ıslak,tıpkı gözyaşı gibi...

Nedenini onlara sormayı deneyebileceğimi biliyorum ama benim gibi adamlar için bile değil,yalnızca benim için bu dünyanın en aptal eylemidir..Çünkü ben sürekli ve bıkmadan"Neden ben?!"diye sordukça cevap daha da gelmrdi ve ben zaten onlara karşı ne duyguda olursam olayım karşımda koca bir hiçten başka birşey olmamıştı..Oysa ben ne de çok isterdim o ddv hiçlik yerine ufacık,minicik bir ayna...
Beni anladığınızı biliyorum,ve de anlıyorum demrkten daha öteye gidemeyecek oluşunuzu..Aslında bunu bilmek ne zor ne de marifet olsa gerek çünkü tüm bunlar tekrar ve tekrar,ama tekrardan bir farkı var;o şey tekrardan yaşanmıyor,aynısından bir defa daha yaşanıyor..Yani gerçekten sevdiğim şurada 2011 başlangıç olsa,hadi diyelim 70 sene de yaşadık(bu gidişle mümkün değil ya neyse)bu süreç 19 tam 1/3 kadar tekrarlanıyor..Buna kalp mi daysnır siz söyleyin...

Yoruluyorum,kahrediyorum ve eksilerle artıları mukayese etmektense hayatımızın hiç de kayda değer birşey olmadığı gibi kalıtsal bir bilgiyi defalarca ama defalarca taçlandırıyorum;yani eğer kader lobisi falan diye birşey varsa onun gelir kaynağı benim ve hisseler sadece kadınlarda..Bu o kadın,bu kadın oluyor ve biz hep kaybediyoruz;kumarhanenin kasası onlarken biz kaçak dövüşte beklentili tarafa atılan ve sonunda alakasız bir rakibe planlı olarak geçecek bahisen başka birşey değiliz..Kafanız mı karıştı,bir de bana sorun siz onu...
Saat sabahın dördü bu arada,cümleten günaydın...

10 Haziran 2015

Senli Sensiz Tatil...

Neden ki,şu sıralar herkes sana benziyor,yoldan geçen kadınlar,onlar-bunlar;yahut hiçbiri benzemiyordur da aklıma gelmek için sebep arıyorsundur olamaz mı yani?o da doğru ya,aklımdan çıktığın mı var sanki..Aklıma değil de yanıma gelmeyi denesen,çok mu zor,çok mu güç ya da neden böyle bari birşey söylesen,nedendir aramızdaki bu engel ve vesaireler?Yanıma derken Antalya'ya değil tabii,yüreğime gelmenden söz ediyorum,aşkımı ya da en azından sevgimi karşılıksız bırakmamandan...
Hem buralar berbat,esen rüzgarda,dalgalarda,gece ay ışığında,öten kuşlarda ve açan güneşte sen varsın benim için,sen olduğun için cennet,senden öte de yokluğun olduğundan berbat da bir yer işte burası;başkasını göremiyorum ve evet belki haksız davranıyorum kendime,sana ya da her ikimize ama kusura bakma mutlu olamıyorum..Bundan gülmüyor işte yüzüm,bakma birşey de diyemiyorum bizimkilere;hem ne demeliyim;''Oğlunuz size de tatili zehir ediyor zira mevzu çok derin ama kusura bakmayın,kapalıyız''falan mı?
Yanlış anlama,kızgınlık ya da sitem değil bu,sadece çok üzülüyorum ve çok hüzünlüyüm;haberin olmaması da bi'derece tuhaf ediyor beni ama olsun,en azından mutlu olduğuna kanaat getirebiliyorum sanırım;ki o da benden dolayı değil,yani umarım değildir...

Yani ruhum masumiyetinize inanıyor küçük hanım ve hala o güzel gözlerinizin benden uzak kalacağı gerçeğiyle yüzyüze geldikçe esirleşmek durumunda kalıyorum,bunun için de özür dilerim;bu ne istek ne de ihtiyaç olarak tanımlanabilemtken çok uzakta..Kötü hissediyorum,sebebi de sensin ama sorumlusu değil.Neyse,zaten görmeyeceksin bu yazdıklarımı,öncekileri de,sonrakileri de,okumayacaksın bile...
Benimki de hal işte,böyle yok yere yazacağım senden önce olduğu gibi;ama bu sefer sana yazacağım işte bir farkla..İşin en berbat yanı da ben hala inanıyorum biliyor musun olması gereken kişinin sen olduğuna,bu ne tatlı ne acı belki ama umut işte yine de,engelleyemiyorum,önünü alamıyorum çünkü zaten yeterince güzel,tatlı,masum,kibar,nazik..Neyse neyse,bitmeyecek çünkü saydıkça,sen de bu sıfatları hak ettiğine inanmıyorsundur bile,belki benden duymak da acıtır üstelik...
İçimden geldi işte,ben içimden geleni yaparım;sen de içimden geldin,ama herşeyden daha içten,daha gerçek ve daha samimi,bi'tek aslında gelmemiş ve gelmeyecek oluşun ise tüm bunları geride bıraktı...
Ama olsun,
Şu an bile yalnız bunu istediğimi bilmesen de,
Yüzün gülsün,mutlu ol yetecek işte;sensiz tatilim de yalnız bu temenniyle mümkün işte...

09 Haziran 2015

Kamptan

Dokuz saat yol sonrası,bitmek bilmeyen bir maviliğin kusursuz devamından yazıyorum bu satırarı..Bugün yine buradayım,sıcak değil de nem çok biliyor musunuz;yine aklımda kadın,giden,gelmeyen,dönmeyen,olmamış,olmayan ve olmayacak.Dalgalar bile utanıyor yüzüme bakarken,sahil rüzgarıyla temasımız da pek bi'buruk;sorguladığım ve bilmediğim sebepler,herşeyin olup bitmişliği,elimde olmayanlara elimde olmadan kahredişim...
Siz bilmezsiniz,burada akşam çökünce delice okey oynayan dayılar ve yaşından ötürü kafası pek de yerinde olmayan birtakım çocukların oyun sesleri dışında tüm sesler gömülür,dalga ve ben kalırız sadece,belki buranın işletmesini almış büfecinin çaldığı abuk subuk şarkılar eşlik eder bize,ya da diğer büyük otellerin animatörlerinin belki de atmosferi aşabilen sesleri..Gökler de siyahtır havai fişekler dışında belki bir iki tenhadan yıldız ve ufukta ise sadece o an orada görünmek için varmış gibi bir ay,dalgalara vuran eşsiz parıltısı...
Ben mi?ben dalgalarla dayıların arasında kalan dalgakıranların üzerine yapılmış tahtalarda otururum genelde,pek de rahat değildir ama romantizm olduktan sonra..Romantizm dediysek de bi'başıma yani,sap gibi,teşrif ederlerse belki ailem ve beni pek de ilgilendirmediğine emin olduğum gündelik sohbetleri...

Tüm bu okuduklarınız böyle çıkıyor işte ortaya,belki de yapacak başka birşey olmadığı,ya da aklım hep başka yerde olduğundan..Tenha,sessiz ve karanlık bir ortamın ötesinde ne düşleyebilirim ki bir de yanında mavilik olsun;ben hüzünlenmeyeyim de kim hüzünlensin a dostlar,iki küçük açardık da onun olduğu yer ekstra masraf..Dönüp de''Ben burada bile seni düşünüyorum,belki umurunda değilim;yazık,çok yazık..''demek vardı ama geçti işte,olan oldu ve bitti ama aslında bitmedi ya işte tam olarak bu yıpratıyor beni...
Hem ben öyle yaz aşkı kış aşkı dalgalarına gelebilecek bir insan da değilim bildiğiniz üzere,geçici şeyler daha çok yıpratır aslında beni;denemek geçmedi de değil aklımdan,ama yorgunum..Bizim kamp böyledir işte,sadece dinlenmek için gelemezsiniz buraya;ilk geldiğinizden bu yana başlamış bir yaşanmışlık var ki her döndüğünüzde durur,geldiğinizde kaldığı yerden devam eder,kendi başına bile bir tatilden çok fazlasıdır bazenleri..Hatta kimi geçmişi buraya gömdüğümü söylesem ne kadar inandırıcı olur sizin için?

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )