''Yetenek mi?''demek sizler buna yetenek diyorsunuz.Ben yazdığım her bir satırda ölürken gösteri sanıp alkışlıyorsunuz,mecburen yazdığımı bilmeden bunu bir zevk sanıyorsunuz,yazmamı bahanem zannediyorsunuz..Yalan mı,siz de görüyorsunuz...Beni övüyor,bazılarınız yere göre sığdıramıyorsunuz;sizin beni sığdıramadığınız o yerde yaşıyorum işte ben,sokak gibi kovalarken hayatı,yanlışlıkla klavyeye dokunuyor elim...Size demiyorum ama ben bittim;beni bitiren şey olmayan bir okyanusun yokluğunda boğulmak kadar acizdi de aslında...Yok canım

Razıysan gel derim bundan sonra.Göz göze kalmaya razıysan yıldızların altında benimle,zifiri karanlıkta tutmaya razıysan elimi korktuğunda,razıysan üşüdüğünde bedenini kollarımla sarıp kalbini hissetmeme.Ya da herşeyi geçtim tamam mı;razıysan sevilmeye,sevmesen bile razıysan..Gel,razıysan gel bana... Sen razı mısın sonsuz aşka,razı mısın senin uğruna feda edebileceklerime;yoksa sadece birkaç günlük çıkmalar yetiyor mu sana,bu kadar mı basitsin yoksa.Durma olmayan sevgili,gel,ol ve söyle bana

Bunların hepsi,hepsi de benim küçük mektuplarım;kimi ulaştı sahibine,kimi gideceği yer belirsiz sürüklendi evrenimde,kimi de yazılamadı ve eksik kaldı,sahipsiz...Kaçı amacına ulaştı derseniz o da bir hiç;binlerce insan okudu bunları,iltifat edenler ve ağlayanlar da oldu..Ama ne okuması gereken okudu,ne de bu kişi var oldu... Olmayana yazılmış,yokluğu yansıtmış ve yok olmaya yüz tutmuş benim dizelerim,meğersem bir tek ben varmışım,onlar başka şeyler

Bu aralar iyice değiştim ben..Kopan çiçeğe,ezilen karıncaya,çok az duygusallık barındıran en ufak bir film sahnesine,duyduğum biraz duygusal bir melodik sese ve şarkıya;hemen hüzünlenir olmuştum artık,yalnız kaldığım çoğu zaman ise ağlıyordum bunun için..Sonra sevmekten de değil ama buna ihtiyacım olduğunu hissettim,ev bomboşken açtım en şahane filmlerin en çarpıcı sahnelerini tekrar tekrar izlemeye başladım.Bir süre sonra baktım ki gözlerim şişmiş

Sizce dostlar,sizce bunlardan hangisine ihtiyacı vardır insanın,hangisi insanı temsil eder ve insan hangisi olmadan yapamaz?Dünyanın en mantıklı insanını düşünün mesela;o ki her zaman doğru işler yapar,asla yanlış bir adım atmaz,yanlış karar almaz,nefsine yenilmez.Şimdi bir de dünyanın en duygusal adamına göz atın;kendinden başkalarını düşünür hep,hep affedeyim ister,birilerini zerre incitmekten ödü patlar adeta,masumiyeti dillere destandır... Mantıklı olan insan,hiç yanlış birşey