''Yetenek''miş
''Yetenek mi?''demek sizler buna yetenek diyorsunuz.Ben yazdığım her bir satırda ölürken gösteri sanıp alkışlıyorsunuz,mecburen yazdığımı bilmeden bunu bir zevk sanıyorsunuz,yazmamı bahanem zannediyorsunuz..Yalan mı,siz de görüyorsunuz...Beni övüyor,bazılarınız yere göre sığdıramıyorsunuz;sizin beni sığdıramadığınız o yerde yaşıyorum işte ben,sokak gibi kovalarken hayatı,yanlışlıkla klavyeye dokunuyor elim...Size demiyorum ama ben bittim;beni bitiren şey olmayan bir okyanusun yokluğunda boğulmak kadar acizdi de aslında...
Yok canım yetenek falan değil bu,ne zamandan beri marifet sayıldı hayatta kalabilmek.Ha siz anlatmaktan bahsediyordunuz demek;ben kime neyi anlatayım,anca anlattığıma kazandırırım...Yazmayı çizmeyi de bilmem aslında,okuduğum tek şey de kafa dengi adamların benden başka birşeyi anlattıkları yazıları.Afilli filintalar tayfası falan filan...
Vurgulara dikkat etmiyorum,tonlamalara ve bazen de anlama;ama her nasıl oluyorsa içimden geçenler tüm bunlara uymuş gibi çıkıyor dışarı...
Sebebini biliyorum aslında,eskiden çok film izlerdim ve filmlerdeki o sözler,dublajlar ama en çok da yansıtılmak istenenler ilgimi çekerdi.Sonra birgün bi'baktım ki herkes''Film gibi konuşuyorsun''demeye başlamış...
Konuşmam iyi değildir benim,sakın bir açılış konuşmacısı çıkartmayın benden.Telefonda bile konuşurken huysuz nevale bir adam,ne yapalım ben böyleyim.Yazılanlarda buldum samimiyeti,yoksa karşımdaki elbette yapmacık bir adamın etkileme çabasıydı konuşurken...
Fazla gülmem,karanlık ortamlarda takılırım,bilerek kaba saba davranır ve çok da çabuk parlarım.Aşırı duygusalım,bu yüzden her yarama kabuk bağlarım;kendimi kandırmayı sevmem,insanlara karşı ise zaten beceremem...
Şimdi bir daha söyleyin;bu gerçekten yetenek işi mi,yoksa sadece duygu ve durumun birleşimi mi?
Yok canım yetenek falan değil bu,ne zamandan beri marifet sayıldı hayatta kalabilmek.Ha siz anlatmaktan bahsediyordunuz demek;ben kime neyi anlatayım,anca anlattığıma kazandırırım...Yazmayı çizmeyi de bilmem aslında,okuduğum tek şey de kafa dengi adamların benden başka birşeyi anlattıkları yazıları.Afilli filintalar tayfası falan filan...
Vurgulara dikkat etmiyorum,tonlamalara ve bazen de anlama;ama her nasıl oluyorsa içimden geçenler tüm bunlara uymuş gibi çıkıyor dışarı...
Sebebini biliyorum aslında,eskiden çok film izlerdim ve filmlerdeki o sözler,dublajlar ama en çok da yansıtılmak istenenler ilgimi çekerdi.Sonra birgün bi'baktım ki herkes''Film gibi konuşuyorsun''demeye başlamış...
Konuşmam iyi değildir benim,sakın bir açılış konuşmacısı çıkartmayın benden.Telefonda bile konuşurken huysuz nevale bir adam,ne yapalım ben böyleyim.Yazılanlarda buldum samimiyeti,yoksa karşımdaki elbette yapmacık bir adamın etkileme çabasıydı konuşurken...
Fazla gülmem,karanlık ortamlarda takılırım,bilerek kaba saba davranır ve çok da çabuk parlarım.Aşırı duygusalım,bu yüzden her yarama kabuk bağlarım;kendimi kandırmayı sevmem,insanlara karşı ise zaten beceremem...
Şimdi bir daha söyleyin;bu gerçekten yetenek işi mi,yoksa sadece duygu ve durumun birleşimi mi?