Şimdi benimle gurur duyuyorsunuz eminim,ailem,dostlarım ve beni tanıyan sizler.Diyorsunuz ki bu çocuk şiir falan yazıyor ne güzel,bu yaşta birşeye tutunuyor;öte taraftan da neler neler atlattı,bıkmadı helal olsun diyorsunuz.Peki ya tam tersi olsaydı yine takdir eder miydiniz,ya da daha doğrusu kaçınız hala sevip,hala yanımda olup takdir ederdi?Hani helal dediniz ya,ben tüm bunları yapamasaydım,birşeylere karşı direnemeseydim ne olurdu?
Takdir edilecek neyim kalırdı acaba o zaman,bu kadar duygusal olmadan şiir değil tek satır dahi yazamazdım da.Ne işe yarardım acaba,çöküşler olmadan,sıfır noktasından şu anda olduğum yere gelebilir miydim emin değilim.Aslında arabesk bir adam da değilim,ya da sanıldığı kadar melankolik;öyle sanılmasını sağlayan da bu,her ne kadar acıdan zevk aldığımı düşünebilecek kadar beni tanımayanlar da var olsa şu anda sahip olduğum herşey tecrübe denen o melet yüzünden...
Dayım mesela,o bana hep''Herşeyi yaşayarak öğrenme''der ve ben de her zaman söylediğimi''Ne kaybederiz ki!''Ne demişler;dünya fani ölüm ani...
Herşeyi yaşayalım,iyinin de iyisini,kötünün de kötüsünü;bir yerden bakınca bunların hepsi hayat gibi,insanlık gibi fani değil mi?Her zaman bu açıdan bakamayız,her zaman aklımıza gelmez bu gerçek ama yine böyledir.Birşeyleri birinci elden deneyimlemek çok önemlidir...
Mesela ben ve hastalığım-her ne kadar artık yok olma seviyesine yaklaşmış olsa da-yani evet bu hastalık beni çok zora soktu her türlü aklınıza gelip gelemeyecek onca alanda,senelerimi hatta belki de çocukluğumu çaldı...Buna karşılık ben de memnun değildim ama birşeyler deneyimledim,düşündüm ve işledim bu sayede,iyi ya da kötü fark etmeden standardın ötesinde başladım hayata...
Sonuç olarak ne oldu,herkesle aynı hayata sahiptim genel olarak ama daha fazla yaşanmışlık ve deneyim ile;sonra da yazmaya karar verdim,yazarak tüm bunları iletmeye ve aktarmaya.Çünkü ekonomi,eğitim vs bunların hepsini bir kenara bırakın,''nasihat''değil ama öğüt almak,başkalarının tecrübelerinden ders çıkartmak her insan için en önemli şeylerin başında gelir.Bugün ben aşkı yazıyorum mesela,yarın gelecek nesil aşkı benden öğrenmeyecek tabi,en azından ne yapması gerektiğine dair fikri olacak benim sayemde.Böylelikle ben de hiç tanımadığım insanların hayatına yön vermiş,iyilik ve mutluluğa teşvik etmiş olmanın huzuruyla yaşayacağım.Ki en önemlisi;bu benim ahiret hayatımda hiç birşey yapmadan kazanacağım sonsuz sevaplar olarak geri dönecek...
