Alptuğ'un Mekanı

09 Eylül 2014

06 Eylül 2014

Hayatımda hiç bir insanı bırakmadın.Gitmedin hiç,kimseyi yüz üstü bırakmadın,umutlarını boşa çıkarmadın.İyi bir evlat oldun,iyi bir arkadaş,dert ortağı ve şimdi de yazar.İyi bir sevgili de olurdun,hayırlısı diyip sustun...
Sonra gidenlerin oldu,seni yüz üstü bırakanlar,umudunu boşa çıkaranlar.Asla kendi yaptığını sorgulamadın,acaba değer mi diye;aksine daha da korktun,arkada kalan olmayı öğrenince ardımda bırakacağın herkesin çekeceği acıdan,onlardan çok sen korkar oldun...

Hayatın garip bir öğretme şekliydi bu,ama iyi bir insan olabilmek için bire birdi;çok hayıflandın''böyle mi olmak zorundaydı?''diyerek.Maneviyatı gelişiyordu tabi insanın,merhameti ve vicdanı artıyordu böylelikle.Ama kaderle de bir davası oluşuyordu,kaderin ne zaman yüzüne güleceğini bekleyerekten geçiyordu onun onca zamanı.Karamsar olmamak elde değildi bazenleri;dünyanın en iyi insanı bile olsan dünyanın sana aynı pozitif yaklaşımla geri dönme zorunluluğu yoktu.Bunu bir adaletsizlik olarak görüyordun,aslında farkında olmuyordun ama birşeylerin ters gittiğini hisseder gibi huzursuzdun...

Hiçbir zaman senin elinde olmamış,istesen de asla değiştiremeyeceğin şeylerin''keşke''leri sana her defasında bir ur gibi saplanmış,bu yüzden insanlara,aşka ve arkadaşlığa olan güvenini ve inancını yitirmiştin.Adeta ödün patlıyordu hayatına birisi girince,''Bir daha mı?''diye düşünüyordun tüm geçmiş gözlerinin önünden akıp giderken...
Keşke böyle olmasaydı dedin hep,çünkü mutlu olabilme fırsatın vardı ama bu fırsatı onlar sana sunmamıştı.Sen ise onlardan esirgemedin kendini,değil sevgini hiçbirşeyini sakınmadın onlara sundun...
Bilmiyordun ki herkes minnet duymayı öğrenmemişti yaşarken,senin onlara yaptığını bir lütuf olarak görüp teşekkür dahi edemezlerdi...

Sen de kendini bir salak yerine koymayı denedin bu sefer,çünkü onlar değişse bile sen en ufak değişmemiş ve hala o merhametli insan olarak kalmıştın.Onlara sana tüm bunları yaptıkları/yapmadıkları için kızacağın yerde,sen kendini onlara güvenmiş olmakla suçluyordun..Ama güzel kardeşim,dibine kadar haksız sayılırdın;çünkü senin de bildiğin gibi,artık öğrendiğin gibi en azından..Hayat böyle ilerleyemiyordu...

Şairin Dramı

Aşka da inancını yitirmiş pek çok insan, aşık olunacak insanın varlığına; lakin sonra şair doğmuş, yazmaya başlamış bu çaresizliğin içinde bitmek bilmeden... Bir süre sonra ona da burun kıvırmışlar; böylesine bir aşk sadece şiirlerde olur diye onu takdir de etseler kendi kendine hüzünlenmiş. Kimseye anlatamamış bu şair, yazdıklarının gök kadar gerçek olduğunu. En sonunda da olmayan şahıslara ilan-ı aşk etmelere, iltifat yağdırmalara başlamış; hem edebiyat olsun istemiş, hem de insanlar bunu üzerine alınırsa tepkilerinin ne olabileceğini görmek... Başarmış da, çok olumlu tepkiler almış yazar. Oysa sonra farketmiş ki yine yalnız; yazdıklarının bu kadar tutulmasına, kendisine aşk yönünde edilen onca iltifata rağmen tek kalışını sorgulamaya başlamış. Hani sanki yazdıklarını okumuşlar da, yazanı unutmuşlar gibi...

Öksüz gibi hissetmiş yazdıklarını, ki haksız da sayılmazmış; ona göre mutlaka birisine hitap edilmeli, birisi için yapılmalıymış çünkü ancak bu sayede edebiyattaki samimiyeti yakalarmış. Ümit etmiş bu yazar, yazdığı aşk sözcüklerini gerçeğe çevirebilecek yüreği varmış ve tek isteği de buymuş. Bir kadına şiir yazmayı, sevgi sözcükleri fısıldayıp onu her fırsatta mutlu edebilmeyi, gelmiş geçmiş tüm efsane aşıkları geride bırakacak kadar çok sevmeyi istemiş... Yetmemiş,onu romantizmin doruklarına çıkarmayı, her fırsatta mükemmeliyeti ona sunmayı da istemiş; en son da gözlerindeki o parıltılarda, o duygu dolu yaşlarda kendini kaybedip yine onun kollarında, dokunmaya kıyamadığı o saçlarının kokusuyla uykuya dalmayı...

Tüm bunları da olmayan birisiyle istemiş, hiç tanımadan hissetmiş sanki; yüreğinin sıcaklığını kendi yüreğinde, teninin narinliğini de onu öpüyormuş gibi dudaklarında, saçlarının yumuşaklığını ona sarılıyormuş gibi ellerinde... Duvara bakarak bir kadının duygu dolu bakışlarını hissetmiş, belki de içinden fışkıran onca duyguyu o kadına sunup, onda izlemesi için öyleymiş...

Kadınlar şiirleri severmiş, pek çoğu adına bir şiir yazılsın diye beklermiş; hatta yazılanlar havaya uçarmış, yazılmayanlar da eğer yazılırsa ölesiye sever, daha neler yaparmış. İçinden ''Niye bana gelmediniz öyleyse?!'' diye geçirmiş.Kolay değilmiş tabi, bir tarafta sahiplenilmeyi bekleyen şiirler, bir tarafta birini sevgiye boğmak isteyen masum bir yazar, başka bir tarafta ise tüm bunlara can atacak onca dünya güzeli kadın...

İşte size yazarın o vahim dramı, çünkü o da içten içe kabullenmiş artık; birbirine ihtiyacı olan bu şeyler, her nasıl oluyorsa bir türlü karşılaşamıyorlarmış meğersem... O şair benim, peki ya O?

05 Eylül 2014

Ufak Bi'teşekkür

Sevgili okuyucularım,sizlerin huzurunda doktorum sayın Muharrem Yazıcı'ya teşekkürlerimi sunmak isterim...

Neredeyse şimdiye kadarki hayatımın tamamını sizin hastanız olarak geçirdim,belki de gerçekten öyledir.Bu yaşıma kadar fizik tedavi vs. pek çok yöntem ile sağlığımı geliştirmeye çabaladım;ancak sizin de bileceğiniz gibi bir süre sonra bu hastalığın giderek ilerlemesi ile sadece daha da kötüye gitmemesi için yaptım bunu...
Tamamen sağlıklı olmak nedir bilemedim ben,standart bir yaşamın nasıl olduğunu olduğunu;ancak siz,siz ve ekibiniz ufak bir müdahale yaptınız ve şu an olmasa bile bu hissi tatmama çok ama çok kısa bir sürem kaldı..

Tabi yüz yüze olsaydık eminim ki bunun göreviniz olduğunu söylerdiniz;belki öyle ama siz bir doktorluktan,cerrahi müdahaleden dahasını yapıyorsunuz benim gözümde,çünkü tıp dalında hastanın hislerini bire bir anlayıp çözümleyebilecek pek fazla kişi olduğunu sanmıyorum,benim bildiğim bunu en iyi gerçekleştiren de bir tek siz varsınız...
Sandığınız şeyden ne kadar fazlasını yaptığınızı inanın ne siz,ne de biz hastalarınız bilebiliriz...

Bazen diyorum aslında size de eziyet çektirdim diye☺Çünkü sonrasında böyle birşey ile karşılaşacağımı tahmin edebilseydim o gün hiç gözümü kırpmadan ameliyathaneye giriş yapardım,işinizi bu kadar özenle ve samimiyetle yaptığınızı ancak yeni yeni fark edebiliyorum...

Yeni bir hayat gibi bu,sizin bana sunduğunuz yeni bir hayat;çünkü farkındasınızdır ki problem sadece fiziksel olarak oluşmuyor bu gibi durumlarda,açıkcası hiç çekinmeden söylemek isterim ki,siz benim eğitim,meslek ve sosyal hayatımı,daha sayamadığım bir çok şeyimi kurtardınız.İşte bu yüzden söylemiştim cerrahi müdahaleden çok daha fazlasını yaptığınızı,çünkü siz benim için bir kahramanlık yaptınız...

Mesela ameliyat sonrasında özellikle de ilk birkaç haftada o ağrı ve acıların gölgesindeyken şu anki sağlığıma gelebileceğimi bile tahmin etmiyordum.Size güvendim,siz de güvenimi boşa çıkarmadınız;iyi ki varsınız,tekrar sonsuz teşekkürler...☺

Güzel Bu-gün

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )