Tadı Yok
Hayat dediğin şey bir sudan farksız;tek dikişte de içebilirsin,tadını çıkararak da.''Tadı var mıdır?''dersen o da ayrı bir soru elbet.Hayatın bir tadı yoktur,çünkü mutluluk dediğimiz şey bu fani dünya gibi fanidir bu dünyada.Ahirette sonsuz mutluluk vardır,ama mavzubahis fani hayat.Hiçbirşeyin tadı yok be artık,çok can sıkıcı olmaya başladı bu durum.Aşkın,yalnızlığın,dostluğun,beklemenin,umut etmenin tadı kalmadı bu dünyada.
Ama değmez be abim,bu dünyada bir tat bulamadın diye terk etmek olur mu bu alemi?Hem belki de yanılıyoruzdur ha,belki de gerçekten tadı olan birşeyler de vardır şu dünyada.Bunun için ümit edemiyorum,bunun hayalini kuramıyorum.Çünkü içimde öylesine pekişmiş ki hayat,bana buna inanma imkânı tanımıyor bir türlü.Yani uzun lafın kısasını isterseniz eğer,inkâr ediyorum bu dünyanın tadını.İşte sırf bu yüzden alıyorum gardımı,işte bu yüzden giyiyorum zırhımı;insanlara ve hayata karşı.Bunu yapıyorum çünkü hiçbirinde mutluluk yok,ilk başta olsa bile sonunun kötü biteceği ihtimalini bile bile bunu yaşamak ve göğus germek zor geliyor bana.Ne derseniz diyin,fazlasıyla yorgun düştüm.Artık günler değil,aylarla bile baş edemiyorum.
İnanç olmasa da bir parça düşünce kalıyor insanın içinde,benim tüm bu fikirlerimi ve düşüncelerimi değiştirmemi sağlayacak birşeyin hayatıma girme ihtimali nedir diye.Ne diyebilirim ki dostlarım,ihtimalinizin bol olması dileğiyle iyi günler...