Benim Karanlığım
Ne derseniz diyin dostlar,ama ben buraya aitim.Benim yerim karanlıklar,gölgeler.Siz sanıyor musunuz ki ben seviyorum bu durumu,memnunum mu sanıyorsunuz?Kısmen doğru sayılabilir,ama tam da öyle değil.Eski bir dostum gibi sanki gece,o benim yükümü alıyor,derdimi saklıyor derinlerine;ama hiç bir dostun yapamayacağı kadar da saklıyor beni,benim bile kaçtığım,kimselerin görmesini istemediğim o çaresiz yüzümü saklıyor.Ay'ın karanlık yüzü gibi de düşünebilirsiniz beni;her gece karşınıza çıkarım,ama hiç bilemeyeceğiniz bir yanım hep vardır.
Gece benim güç kaynağım,karanlık,yalnızlık;üstümdeki tüm rehaveti onun içine atarak kendimce arınıyorum kısa süreliğine.Bazen en gizli anımı bile gecede buluyorum,yıllar öncesinden kalma ufacık bir tebessüm.Benim sığınabileceğim tek yer karanlık;çünkü pek çoğuna öyle karanlık tanıttım ki benden kaçıyorlar istediğimde,bu da zarar görmemi engelliyor bir şekilde.Biliyorum,''Böyle korunma mekanizması mı olur?''diyeceksiniz.
Çevremdeki insanları ayıklayamıyorum,hatta bazen gerçekten iyi olan insanlar bile en ufak bir durumda ne derece çirkinleşebileceğini gösteriyor.Güvenebileceğim fazla adamım yok,bir de karanlığım var tabi.
Sevdiklerimi hep uzak tutmak istedim bu karanlıktan,çünkü bir defa içine çekerse peşi sıra sürüklüyordu insanı.Ben karanlığı gördüm,biliyorum ve korkmuyorum;ama o insanlar görmedi,işte bu yüzden birgün sevdiğim birinin benim karanlığımda kaybolmasını istemiyorum.Söylerken kolay tabi,''Benim karanlığım.''demek kolay;ama bazen kendi karanlığın seni içine alabiliyor,işte o zaman en çaresizi sensin...
Gece benim güç kaynağım,karanlık,yalnızlık;üstümdeki tüm rehaveti onun içine atarak kendimce arınıyorum kısa süreliğine.Bazen en gizli anımı bile gecede buluyorum,yıllar öncesinden kalma ufacık bir tebessüm.Benim sığınabileceğim tek yer karanlık;çünkü pek çoğuna öyle karanlık tanıttım ki benden kaçıyorlar istediğimde,bu da zarar görmemi engelliyor bir şekilde.Biliyorum,''Böyle korunma mekanizması mı olur?''diyeceksiniz.
Çevremdeki insanları ayıklayamıyorum,hatta bazen gerçekten iyi olan insanlar bile en ufak bir durumda ne derece çirkinleşebileceğini gösteriyor.Güvenebileceğim fazla adamım yok,bir de karanlığım var tabi.
Sevdiklerimi hep uzak tutmak istedim bu karanlıktan,çünkü bir defa içine çekerse peşi sıra sürüklüyordu insanı.Ben karanlığı gördüm,biliyorum ve korkmuyorum;ama o insanlar görmedi,işte bu yüzden birgün sevdiğim birinin benim karanlığımda kaybolmasını istemiyorum.Söylerken kolay tabi,''Benim karanlığım.''demek kolay;ama bazen kendi karanlığın seni içine alabiliyor,işte o zaman en çaresizi sensin...