İlyas,kardeşim dediğim adam.O adam aslında hiçbirşey söylemedi ama herşeyi açıkladı bence.Kabul etmemenin göz ardı edilemeyecek bir sebebi olmalı sanırım,değil mi?Kabul,yakışıklı değilim,bazen saçmalıyor olduğumun da farkındayım-ki zaten bilerek yapıyordum-Ama bunlar bir sebep olamaz bence,asıl sebep olduğunu düşündüğüm tek sebep var;hastalığım.Öyle değil mi,yani muhtemelen öyledir.Kimseye söylemiyorsun ama,bunu bilmek benim de hakkım değil mi?Kendine göre sebeplerin olabilir,bunların ne olduğu umurumda bile

İkimizin de iyiliği için senden birşey isteyeceğim.Biliyorum muhtemelen bu yazıyı okumuyorsun,ama eğer okursan lütfen bunu benim için yap.Gel yanıma ve gözlerimin içine bakaraktan seslice hayır de,asla olmayacak bu de,unut de ama yeter ki birşey söyle.Sanmıyorum fakat belki kolaylaşır vazgeçmek,bir kez olsun senden duymak iyi gelir belkide.Eğer bunu söyleyebilirsen başka birşey istemeyeceğim senden,sadece bu kadarcık.Ama lütfen eğer ki bir

Herkesin söylediği şey mutlu olmam gerektiği;ama ben ne yaptım,kendimi kapattım.Evet asosyalim,melankoliğim,karanlığım belki fakat bunların hiçbirini ben istemedim.Bırakmayı denedim,ama bir sebep lazımdı;o sebep o idi,o ise çoktan gitmişti.Artık alıştık birbirimize,bir bütün gibiyiz işte.Karanlık benim kusurlarımı örtüyor,ben de geçek beni onda yaşatıyorum.Aydınlığa çıkmak saçmalık bu devirde;kimsenin seni anlamadığı bir kalabalık mı,yoksa zaten anlaşılman gerekmeyen bir yalnızlık mı?Belki siz farkına varmayabilirsiniz,çünkü

Meğer ben ne de kötüymüşüm böyle be,sürekli insanlara kötülük yapıyormuşum.Başkalarını düşünmeye çalışırken yine onları hiçe sayıyormuşum.Ben herkesin mutlu olmasını istemiştim sadece,en başta da onun;nasıl oldu da herkese bu kada kötülük yapabildim,hem de istemeyerek.Benim için en büyük vicdan azabı budu belkide,birilerinin benim yüzümden acı çekmesi.Düşmanım bile olsa kötüdür acı çekmesi,çünkü ben de bilirim acı çekmeyi.Nasıl oldu da bu hale

Açıkca söylemek gerekirse eğer,bu gerçek anlamda bir lanet bence.Klasik mantık kullanalım mesela; Sıradan bir gün geçiriyorsunuz,herşey normal ilerlemekte.Aniden hiç tanımadığınız biri çıkageliyor,ona karşı saçma sapan birçok his hissediyorsunuz birden.Anlamsız bir şekilde hayatınızın tam da ortasına yerleştiriyorsunuz onu,bu sefer de siz dışında kalıyorsunuz.Ondan ibaret kalıp bütün ruh halinizi ve yaşantınızı ona göre şekillendiriyorsunuz. Saçma gözüküyor değil mi,zaten saçma;bir de