Ben sağ en başta,o ise sol en sonda oturuyor.Ders esnasında göz göze gelişlerimiz,sonra senin gülüşün,sonra benim de gülüşüm.Bu 5 saniyelik olay bile o boş umutlarımı yeniden canlandırmaya yetiyor,hem de fazlasıyla.Ben saf biri değilim,sadece kalbim;keşke bir fırsatım olsa da oturup konuşsam.Eski defterleri açmak istemem ama merak ediyorum.Bilirsin,yani eğer öyle birşey varsa,sen de seviyorsan işte;Öyleyse en azından bu işin bir adını koyardık.Eğer bu yazıları okuduğundan emin olsaydım(ki hiçbirini okumadın) çoktan karşılık verirdin diye düşünerek vazgeçerdim.Bir öyle bir böyle yaparak kafamı karıştırıyorsun;bir umut yeşeriyor,sonra da bir umut yerle bir oluyor.Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım,bu yüzden beklemeyi terrcih ediyorum.Zaten bu konuda bir adım atabilme imkanım olsaydı hemen harekete geçerdim.Senin ne hissettiğini bilememektir benim karanlığım;belki sen de seviyorsun beni,belki de hiçbirşey değişmedi.Bekliyorum,bekleyeceğim;Gelsen de bekleyeceğim,gelmesen de...
Yazım kötüdür,okuyamayanlar için;