Işıklara gidesim gelmiyor artık, karanlıkta bile olsam benden uzak olmalarına kırgınca yerimde kalıyorum, yerimde "kanıyorum", iyi ihtimallere ve beyaz yalanlara, dostum diyenlere... Biliyorum normale dönemem, çünkü ona bile kırgınım... Hala yüreğimi çarpıtan, sıcak değilse bile ılık şeyler olsa dahi, benden yine güzel bir adam çiçek gibi açsa dahi... Kırgın olduğum o kadar şey var ki hepsi bir damla pişman olsa, denizler taşar kuyular dolar da içim soğumaz.