Yalancının tekiyim En büyük yalanım "İyiyim."

Şu tahayyülsüz hüznümle ben Nasıl da arkadaş kaldık Bilmesinler bırak Gece dolduk gece taştık

Bugün itibariyle önümüzdeki üç yüz altmış dört günlük süre zarfında on sekiz yaşında olacağım. Mutlu olmalıyım di'mi? Öyleyim, yani kısmen. Durun durun anlatacağım... Neler kazandım? İçki alabileceğim, sigara alabileceğim, içkili mekana girebileceğim, erotik ve korku içerikli filmleri yasal olarak seyretme hakkına sahibim... Bunlar değil tabii, bunlar benim asla kullanmayacağım tavizler; araç kullanabileceğim, evlenebileceğim, oy kullanabileceğim, ki bu ülkede

Şimdi gelip desen bana Ne yaptılar diye sana Ne derim ki kuzum sonra Bilmediklerini unut artık ama Bir de sen ağlama buna Kızgındım, istedim ama Bak hala kötüleşemedim Dokunsan yatışırdım Yoktun, yoktular, diyemedim Geleceğine binaen Sana da bir ben sakladım Kendim öldüm onu sakındım Üzdüklerce beni, yoluna sarıldım Kimsen gel artık mumdan yazım Tek başıma pek dayanamadım Ulaşamam

Haklılar mı dersin herhangi bir tan vakti Ansızın yorulup kalmazlar mı ihanetten Yine de üzülürüm işin garibi ben Neticede dosttular eski, geçersiz de olsa Ne demeye kıymet verdiysem öyle Beni akıllarına dahi getirmedikleri ölçüde Yalan oldum yalan kalacağım, olsun Seni beklerim, kızımızı bekler dualar ederim Yaşarım bir şekilde güzelim, söz eksilmem Bir anam bir babam bir de olmayan

Senin bu yüreğin Ne de güzel Benim bu gözlerim Neden de mağrur Senle benim örtüşebildiğimiz Çağa yahut aynalara benden Adsız bir armağan olsa aşk Saklar mıydın acaba

Göğsünde avut beni bir tanem Menekşe kokusu kadar mutlu Günlerimi geride bırak, beni Unutma çam sakızı, çoban yıldızı Uslanırım belki seninle yüzüme vuran Damlalar altında filizlenip yeniden Belki bastırır yanaklarının allığı Geçmişin kömür karasını Derindeki kumlar kadar yumuşak Ve karadakiler denli sıcak kalbinle Beklediğine etmesem itimat beni Soldurup atmıştım bu naçiz bedeni Islak çiçeklerden arda kalan Gece olsa,

Çağın üzerine esnediği Akılsız uzun havayım Kibrit kutusunda küllerim Tükürün diye varlar Kanlı mekrep buyurdu Arsız özün tüketti Kasırga da rüzgardı Esmedi lakin yaktı

Eritmek için varlığımda insanlardan Geçtim aklın sığmayacağı pipetlerce Çekilirmişçesine göğsümden merhamet ve Bu çağ insanının dahli olmayan insaniyet Pas sökücü ve kireç çözücüyle abanıp Arap sabunu da bocalasan kapakçıklarına Anca ağrır da yumuşamaz kalbim 18.3.2018'e kadarki bir yıldan sonra Umma eşoğlueşek umma n'olur, Umma güzel kız, tatlı çocuk umma Uzağım artık, üzgünüm ama dokunma Ben değilim ben, varım

Barut yalamışça yükselen iniltiler Kaç kerize daha acıyı müjdeler Şehrin sahi şıngırtıları dahi Hangi yalnızın zincirinden kim bilir Yansıtmayan aynaların uyandırdığı Yazgısını merhem bellemiş çaresizi Kaç kol sarsa gerçeklik kazanır Umutla mutluluğun kesişimi Kaygan bırakılıp uyarı levhası Konulmamış basamaklarına Hayatın uçtukça avcundan Sahiden tut ellerimi ve Her kimleşip değişsen de Unutma beni Gün yahut geceye sığmayan vakitte Bir

Olan olmuş ve ben Mütemadiyen ölürken Hiçbir şey yokmuş gibi Çıkıp gelemezsin sen Zor zar düzen orturmuş Yalnız da olsa tutunurken Şimdi tek soru "neden?" Bunca senenin ötesi ve senin Kör gözlerinden sorulur Niye gittin, neden gelesin Gelmediysem aklına ve gelmediysen En kötü günlerimde ve tüm bunları Yaptıysam düşündüm diye seni Kırpmadan söylerim gözümü ki Bakmadan dön ardına

Geniş yerim kaplayan her türlü Duyguyu tükürdüğüm metafizik duvarın Çatlaklarından kendime ev örüp de Bırakamadım kederi atlılara Bütün bu gizin pişirdiği tezkereme Yaklaşan üşüyor, kan değil gözyaşlarım Çalıyor ansızın sızarken usulca Bir kedere tahsisli Mart vakti Evhamımdan sual olmaksızın Yarı ve kabullenilmiş mutlakiyetle Sütten kesilen umutlarımdan af dilerim Astarımla çorabım arasına sıkıştıysa İşleri yoluna koyacak bir derman dahi