Alptuğ'un Mekanı

10 Ocak 2015

06 Ocak 2015

02 Ocak 2015

Zeki zeki çocukların ilkokula gittiği 4 yaşında,ilk adımlarını atmaya daha yeni yeni başlamış biri olarak söylüyorum..Bunu,insanların sokakta yürürken önce ayaklarına,sonra yürüyüşüne baktığı,fark edilince de utanıp yüzlerini çevirdiği biri olarak da;insanların üzerine titreyip özen gösterdiği,bir dönem bu özen ile,dışarıdan sanki böbürleniyormuşcasına gözükmüş,oysa sadece kendini avutma çabasıyla çırpınıp durmuş bir çocuk olarak da söylüyorum...

Bir prematüre olarak söylüyorum,bir SP'li...

Arkadaş ortamında muhabbetler olur ya,bilirsiniz;sabırsızlanamayana''Lan oğlum 6 aylık mısın?''derler esprisine;işte en çok gülen ben olmuşumdur buna,söylendiğinde ise''Evet''deyip espri yaptı zannedilen..Ya da''Spastik''derler birisine,o da bozulur çocukcağız;içimden''Ne bozuluyorsun lan!''derim,''Ne sen ne de onlar,hakkında hiç birşey bilmiyorsunuz zaten☺''
Kendiyle barışık olması lazım insanın be,valla...

İçime kapanmadım hiç bu yüzden,kendimi eksik görmedim başkalarının çürük düşüncelerine aldanaraktan..En iyi dostlarımın da sinirli anlarda hasta oluşumla ilgili ağızlardan çıkan türlü ezici,aşşağlayıcı lafı da ciddiye alıp peşine takılmadım;aldırmadım çünkü içlerini biliyordum,dilleri alakadar etmezdi beni...
Haddini bilmezin ise olmayan insanlığını sorgulayıp kelimeleri de sıralamadım birinden girip diğerinden çıkacağı kulaklarına;sineye de çekmedim oysa,yazdım işte deli gibi,gönül koymamayı da öğrendim böylece...

Şu güne kadar ne iğneler saplandı vücuduma,ne neşterler kesti şu dışı genç ruhu yaşlı bedenimi,elektrik mi almadım dersiniz,buza mı yatırılmadım;yarım alçıda kaldı aylarca,ambulansa binmek en büyük zevkim olmuştu çoktan;veyahut narkoz ve morfin benzeri şeylere bağışıklık kazanacaktım neredeyse..Hatta ders bile olmuştum bir dönem,FTR(Fizyoterapi ve Rehabilitasyon)öğrencilerine;sınav sorusu da olmuştum bir keresinde..Çok azı bilebilirdi onların ders diye işlediği bu muzip çocuğun,hakkında onlara öğretilebilecek herşeyin çok daha fazlasını yaşayıp hissettiğini..Öyle ki onların''Hocam''diye hitap ettiği adamların da,onlar gibi oldukları dönemi görmüştüm...

Sizlerin hayatı bir çizgide ilerliyorsa benimki paralel barda,theraband'ın kıvrımlarında,muayene sedyesine serili havlunun yırtıklarında..Ve en çok da uzun,dar ve bi'o kadar kalabalık,nefes almak imkansız olan o hastane koridorlarında,yerdeki döşeme bağlantılarının üzerinden tak tak geçerken üzerine neredeyse kör edici floresan ışıkları vuran sedyedeki hasta gibi ilerliyor...
Sahiden çok güzel bir hayatım var be benim,buralara ve nice kitaplara,filmlere sığdırılamayacak bir hayat,üstelik daha 15'nci senemde...
Sinemacılıkla biraz ilgilenenler anlayacaktır ne demek istediğimi;
Sıradan bir insanın hayatı mı tutar sizin sektörde,yoksa daha ötesinin mi?..Yaa işte öyle,kimsenin hayatı boyunca hissedemeyeceklerini hissettim belki de,''Benim!''diyeninin tahammül edemeyeceği türlü badire..Ama güzel böyle,özel;tıpkı bir film gibi,''Boşuna yaşamamışım,boşuna da ölmeyeceğim''diyor insan..Yaşıma rağmen türlü tecrübe/deneyim edindim çünkü bu sayede...

Ben bir prematüre..
Serebral Palsi hastası..
Alptuğ DAĞ

01 Ocak 2015

15'in Yanında

27 Aralık 2014

Ne Derse

26 Aralık 2014

Diyemedim Sana

24 Aralık 2014

Ah Kadın!

Şimdi neyi anlatsam diye düşündüm ama hep aynı şeyler,olsa olsa sen,kaşın-gözün,gülüşün-gözyaşın,oluşun-olmayışın.Ah kadın!Mesela türküdeki gibi,zülfün tel tel olmuş görülmeyeli,daha bi'cıvıldar olmuş gözlerin,güler olmuş yüzün..Özledim de bana mı öyle geldi dersin?iyi de,ben kendimi bildim bileli seni özlemekle geçti zaten..Yine de değişmişsin,ve kusura bakma ama kendimi tutamayıp yine aynı yere geleceğim,ben de sıkıldım ama olsun...Ah kadın!Diyeceğim o ki''keşke'',keşke değişen birşey varsa o da durumumuz olsaydı demek o kadar çok geçiyor ki içimden,her gün,her gece,her an..Neyse,boşver boşver...

Geçen gün sokakta senin eskiyi gördüm işte,anlarsın ya;iyice birbirimizi süzüp devam ettik yine yolumuza.Sonra düşündüm;
Ah kadın!Bayağı da çok kişi sevmiş seni,az uz değil yani;şimdi tutup buncasının arasından nasıl sıyrılırım ben diye,tuhaf oldum öyle bi...Aralarından en çok seven ben olsam,en başka seven ben olsam-ki öyle de-yine de tanımlamaz sevgimi.
Ah kadın!İçimden geçen türlü hissi bir bilebilseydin kim bilir sen neler hissederdin,çünkü benim ömrüm hayatımda yazacağım hiçbir yazı ve kitap sana olan aşkımın neredeyse yüzde birini bile anca ifade edebilecekken,senin sana karşı olan aşkımdan haberdar olman dahi başlıca bir mucize...
Ah kadın!''Beni neden sevmedin?''desem diyemem,incinirsin diye korkarım;cevabını da veremezsin zaten,belki beni sevdiğinden belki de bahsimi dahi etmediğinden.''Keşke sevebilseydin?''desem de aynı,herşeyin başka türlü olmasını hala dilesem de aynı...

Ah kadın ah,ben hala eski defterleri açıp dururum;sana olan aşkımı,yaşatabilseydim diye sana..Hala kalbimdesin,bazen yarasın bazen şifasın;kaldığına dert yanmıyorum da kalbimde,hem var hem yoksun ya o acıtıyor içimi be...Hayal değil düş değil,ömrümü adadığımsın;yoksa inanmaz mısın,efsun değil bunlar,ben ölürken anlarsın...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )