Resmen patlamak üzereyim şu sıralar,yeni yıl eskiyi aratır oldu daha şimdiden.Günlerin herbiri birbiriyle aynı ilerliyor,sorun da bu ya;geçen her gün daha da dayanılmaz kılıyor bunu.Artık iyice kötüye gitmeye başladı herşey,kimseye bir zararı olmasa bile bana karşı.Hiçbirşey yapmak istemiyorum,hiçbirşey bilmiyorum ve hiçbirşey de umurumda değil.Denedim bırakmayı,çekip gitmeyi çok denedim;ama lanet olsun ki başaramadım.Çapkın ve serseri olmaya çalıştım,beceremedim.Bu bitmeyen aşkı beni ondan alıkoyacak bir nefrete dönüştürmek zaten imkansızdı.En acı tarafı ise kimsenin beni anlayamamasıydı.Herkes bırak,boşver,unut ve benzeri birçok safsata söylüyor;ama hiçbirine de dönüp diyemiyorsun ki''Lan gerizekalı!Ben denemedim mi sanıyorsun,uğraşmadım mı?Olmuyor işte olmuyor!Onu bırakmaktansa yanıp kül olmayı bile yeğlerim,ama yansam daha iyiydi;böylesi daha kötü değil belki ama daha berbat!''
Ah o acınası insanlar,onlardan nefret ediyorum;onlar benim ne kadar sevdiğimi,bağlandığımı ve ne hissettiğimi bir zerre olsun bilmiyorlar.Laf anlatmaktan bıktım birilerine,ama illa duymak istiyorsanız;
Ölmek istiyorum tamam mı,hem de her saniyesinde.Her gün aynı şeyi defalarca ve her seferinde daha da şiddetli bir şekilde yaşamak nedir biliyor musunuz?Birşeyin hem içinde hem de dışında bulunmak kadar karışık,ama tek kelimelik kadar da basit;aşk.İçimdeki acının tarifi imkansız derecede,sadece Allah biliyor.Birşey olmalı ya,herhangi birşey;ya birşey son bulmalı,ya da birşey başlamalı.Ölü gibi hissediyorum kendimi,ama buna rağmen onca insanın hiç birşey olmamış gibi davranması ve olmadığına inanması beni tıpkı bir bıçak gibi biliyor aslında.
Gelelim bazı fütursuz kişiliklere;
Onlar o kadar lanet insanlar ki onlara küfretmek dahi gelmiyor içimden.Sürekli damarıma basarmışcasına imalar ve kinayelerde bulundukları yetmezmiş gibi birde onun hakkında haddi hesabı olmayan iğrenç ve asılsız dedikodularda bulunuyorlar.Bu kişilerin her birine verecek büyük cezalarım var,sadece doğru anı kolluyorum.
Bazen diyorum ki keşke kendimi kanıtlama fırsatım olsa,onun için canımı verebileceğimi gerekirse canımı vererek ve diğer her şekilde ona ve herkese gösterebilsem.Belki tarihe altın haflerle yazılmaz adım,ama bilen bilir o zaman nasıl bir adam olduğumu.Üzülenler,kızanlar ve daha pek çok kişi;onların herbiri benim hakkımda birşeyler düşünüp birşeyler yapmaktan dolayı asla beni tam olarak anlayamazlardı.Fakat birşeyler bitip geriye sadece düşünceler kalınca daha iyi anlayacaklar beni.
