Değişmek mi istiyorsunuz? Nasıl bir intiba bırakmak istediğinize karar verin, yani "Ben buyum!" dediğinizdeki bu'nun kim olduğuna... Sonrası kolay, fark edeceksiniz; bir şeylerden "Bu bana yakışmaz" diyerek uzak duracak ve kendi değerinize yatırım yapacaksınız.Şimdi bunu kendim için yapma vakti:Ben Alptuğ Dağ, öyle öfkelenmekmiş, șiddetmiș küfürmüș falan bana yakışmaz, hele cinsiyetçilik ve homofobiklik asla yakışmaz; benim aklıma yatmasa, benim

Affedebildiklerimle affedemediklerim arasındaki fark benim affetmeyi istemem değil, onların pişmanlıklarıymıș meğer; yasak elmayı yiyen Adem'le, kovulmuş Șeytan'ın farkı gibi.Affetmek güzeldir, kutsal kitaplar da bunu öğütler, inanmıyorsan bile sen de bilirsin, güzeldir işte.Zor olan bunun için sebep bulmaktır, çok istesen de sebebe ihtiyacın olur bazen. Hadi dersin boktan bir özür bari... Gelmez.Neticede insansın, tanrı kadar merhametli olabilsen affedebilirdin ama

Neyselere sığdırır oldum her şeyleriSıkılmış kurșunlar gibi çıkara çıkara derinimdenAşkları, dostları, bana değmeden içime saplanmış her şeyi...Her geçen yılda bir sürü şey bıraktım, onca kişi; hafiflemem gerekirdi, zayıfladımDuygusal bir kangrendim, kalbimi kopardım.Sorma şimdi, nerede kaldım hadi neyse de nasıl geldim.Dayandım sanırdım... Unutmușum... Nasıl olduğumu.Kalmadım pek, yıldan yıla, günde güne kendi kanımdan kaybettim her gidende. Az birazım sorun olur mu?Parçam

Önemi kalmadığından söndürülmeyen bir yangın, yerleşim yerleri dışındaki bir patlamadan farksızım.Bilinsin isterdim, sadece belirgin olanları acımıyor yaralarımın.Kendime takılıp düșmüșüm de, düșmemișlik diye bir şey yokmuş gibi bazen.Acı gibi yarım ıslak şeylere saygım sonsuz,Ağlayayazan gözler besliyorum açılmayacak kapı önlerinde.Durmayı eylem kılan bu dünya,Çoktan unuttu beni, göğsüne bile yatırmadan.Ben ki en değmez fiillerin şairi,Kuruttum içimdeki, doğmak üzere bebeklere özenen sevgimsi

Anlık bir merhametle sevme beni gece yarıları,Ayakta bekleyecek halim yok kalbimdeKüçük harfle kurdum olmaz dediğim hayalleriSen miydin en küçüğü, sendeki ben mi?Öğrenemedim hala gözlerimden ıslanmamayıBir kaşık ihtimalinde boğulmadan tok kalmayıGiremeyeceğim bir kapının önünde büyümek gibiydi seni beklemekKaç defa yaşamadığımız günleri unuttuğuma inanmaya çalışırken buldum kendimiİzsiz kesiklersin bileklerimde, akıp karaya vurdum gecelerceHipermetropumdur belki dedim, yok değil uzak dedimSana koştum