Demir yalamanın dahi verdiği tadı veremeyen insanların ancak uzaklaşınca varmışız farkına, kıymetten bol ne var zira verecek bizde. Hakikaten hissetmiyor ama insan o bir aradalıkta, karşısındaki kişinin dominantlığının içten içe kendiliğine engel olduğunu mesela; giderken bile baskın oluyor ve sanıyorsun ki suç senin falan, sonra bir oturup düşünüyorsun aslında olan sana olmuş da ucuz kurtulmuşsun. Hiçbiri mühim değil

Günaydın çocuklar. Nasılsınız? Ben mi? Ben iyiyim canım, valla iyiyim; ya benim aklıma bir şey takıldı o yüzden -ve bir de orucun ilerleyen saatlerinde üşeneceğimden- bu saatte yazıyorum. Yahu sizce de bu blog biraz fareli tavan arası gibi kokmuyor mu? Bunu şunun için diyorum, ne vakit buraya yazmaya kalksam sanki hüzünlü olması vacipmiş gibi o yöne evrildiğini fark

İnsanlarım, ezbere biliyorsunuz nasıl da Sizden mümkün mü kaçmak, tabii ki asla Gülen yüzlü emojiler yollaya yollaya Çaktırmamaya çalışıyorum saklayamasam da Üstüme gelmeseniz ne ala Farkındayım beni sevdiğinizden ama Nasıl seviyorsunuz, nasıl ya? Suçlusu sizsiniz sevmenizin, baksanıza Allah'ın bir sevimsizi duruyor karşınızda Beni sevmenizde payım olamayacağı ortada Nasıl da kızıyorsunuz şimdi bu sözlere hiddetle Göz yaşartıcı çaba bombalarınız

Gecenin en karanlık ve en soğuk anının güneş doğmadan hemen öncesi olduğu bilgisinin ne ise yarayacağını her daim düşündüm çocuklar. Amnezilere bel bağlayarak kendini ayakta tutmaya çabalayan vücudumun içinde boşluktan olsa gerek yankılanan yegane soruysa daha kötü olup olmayacağıydı elbette, benim için zaten hep daha kötüsü vardır oğlum ben değilim burda ne özne ne kasıt ne haklı ne