Olmayan sevgilim,seni beklerken saymaya bile utandığım günerimde;adını dahi bilmezken çığırmak istedim seni göklere,çağırmak istedim yanıma yüreğime.Olduğundan eminim,yokluğun ise sadece sana olan aşkımı zaptetme tekniği hayatın.Kadınım,sen yoksun ya henüz,inan ki ben de hala var olmadım..Aldandım o kadarını söyleyeyim,başkalarının o soğuk bakışlarında senin yokluğundaki sıcaklığı bile bulamadım seni ararken;çünkü onların hiçbirinin sen olmadığı gerçeğini bana kimse söylemedi.Oysa ben itiraf ediyorum

Açıp gözlerimi ovuştururken sabaha beni uğurlayan uykunun en güzeli,bir daha geri dönmemek için bir sebep sanki ufuktaki yeni sevdanın ihtimali.Yeni bir günde ışıldayacak her bir papatyaya hazırız biz,gün ışığı gibi aydınlıklarla kuşanmaya.Evet romantizmin dibine vurmaya,eşsiz benzersiz aşkı yaratmaya..Her yeni gün beklerim ya bu yüzden,belki bir tesadüf belki de içten gelen;bulamasam da vazgeçemem,ruhuma işlediğinden... Ve gece çökmeden evvel,odama girip

Kendimden ders çıkarsam,yani şu küçük sayılabilecek hayatımın çoktan unuttuğum ve de asla unutamayacağım anları,en önemlisi de o anlarda hissettiğim o tarifi imkansız duygulardan.En geniş çerçeveden baksam hayata;ki bu son derece ürkütücüdür çünkü boşluğun en fenasını tadar insan,herşeyin sonunda şu hayatta yaptıklarının aslında bomboş olduğunu ve bunun da yanında kendinden seneler sonrası için en ufak bir iz bırakmadığını fark

En temel kurallardandır bu,kadın asla giden olmamıştır,kaçan vardır ama o ayrı mevzu;dönen de olmamıştır,seven vardır o da hiç gidememiştir aslında.Kadın birinin kadını olabilir,ama kimseye ait olmamıştır;aynı şekilde bazıları kendini kadına ait hissetmiş,bazı kadınlar da benimsemiştir.Kadın suçsuz olmayabilir belki,ama özür dileyemeyecek kadın da yoktur mesela,yani en azından benim kadın dediğim o değildir... Kadından kız arkadaş olmaz,kadınla çıkılmaz,kadın sevilmez;anca sevdalanılır,anca