Önce o sırtını döndü, sonra sırtı onuBenim gibi bir şeydi, öncesi kırık Birkaç ışığın kapandığını bildi, içindendiSebepler artık, sebepler bile üzgün birer kişiydi.Ölüm sizin için anca yaşandıktan sonra hüzünlüUzun bir ölmekteliği küçümsüyorsunuz insanlarÜzülmek değil benim için,  acımak içinizdekiKırılsın istemem, aramızdaki utanç duvarı.Bitiyorum insanlık, az kaldım, duy, var ise önemiÖnüne dön, işine bak, hepki gibiÜzülerek belirtmeliyim, ölüyorsam bile;Henüz sana somut,

Canının yanacağı yeri önceden görmeyi öğrendi artık kalbim, bakıyor ve "Şimdi tatlı geliyor ama şu şu sebepten bir gün böyle sürmeyecek" diyor; canının yanacağı yerde kalmamayı bile öğrendi, "Şimdi iyi geliyor ama boşlukları doldurduğu yok, aksine yenilerini açacak" diyor ve alıp ceketini çıkıyor.Peşin hüküm değil bu, benim gözardı ettiğim, o umutlu halle halı altına süpürdüğüm kabulü zor apaçıkları,

Sanki yine yollar bana bakıyorHer şey ucundan gözüme batıyor uzun zamandırDönmeyen bir şeyler var, sen çark de ben geçmişYollar bana kızgın bakmıyor, hayır yargılamıyorAnlamanın akıttığı suskunlukta buluyorÇağırmasa bile, hep gözümün içine bakıyorGidelim desem ama altımdan siz kaysanız yollarAdım neydi iz neydi unuttum,Nereye varmalıyım bilmiyorumGelesim bile yok artık benimKayın altımdan, düşeyim yaşamdan. 

Hırçın rüzgarlar içinde ruhum, kalbimDerin bir nefes gibi gömülüyorum bazenDolmayan boşluklarım hüzne yuvaBazen de bir güneş sızıyor bulutlardanAdı bende saklı, gizli gizli söylüyorumEnsemde kaçtığım, burnumun ucunda tutunduğumKüçücük bir gri alanda kapana kısılmışımEsasında siyahken, bir ihtimal gri tutuyorBir ihtimal, gerçekleşse ruhum beyazını bulacakSevgi gelecek üstesinden geçmişin, aşk öldürecekDüşündüğünde güç bulduğun bir şey, biriHani değmek denir ya, değen işte belkiYüzünü

Belki de ikimiz, kış güneşinde bile erimeye mahkum iki kar tanesiyiz ayrı düşmüş.Düşmek de denemez, demek öyleymiş belkiYine de ister miydim, evet;Mavisinde bitmesini ufkumun gözlerinin"Bizden olmaz" gibi aptal peşin hükümleri öldürdümBir yanım keşke, bir yanım neyse şimdiKendimden geçsem sen de kalsan, "bizim" hikayemiz olur gibiBir erdem olarak, savaş kanına bulaşmadan vazgeçmek. Sensizliği de kabul ettim seninle göğsümdeYazma der aklım