Bir makine huzuru içindeyim sentetik
Duygusal bağ kuramıyorum uzuncadır
Yakıcı bir yanım oluştu, ona kapılıyorum
Durmayı isteyemiyorum, pişman olamıyorum
Kurşun gibi her yana harcıyorum kendimi de
Umurumda olmuyor bile kandan eserim
Kayda değer değil yeterince hiçbir şey, kimse
İster sevgi olsun yahut merhamet, yapamıyorum
Çok eski bir el tetiğe davranıyor sanki elimden
Ben tereddüt etmezken, bir şey ölmüş oluyor
Değişeceksin derlerdi ya, hayret
Ne zamandır alelade arkada bırakmak, bana bile
Kuru da yaş da yansın sanki anasını satayım, üstelik ısınacağımdan bile değil.
Bir şeylerin bedelini mi yaşatıyorum sence ha?
Bana neler yapanlardan biri mi oluyorum?
Soruyorum ama umurumda bile değil ya işte,
Tam da buna üzülüyorum.
Kalbimde aşırıdan zerreye düşen ehemmiyetine cevremin
Bazen "sadece ben ve ben kalsak", doğrusu bir süredir sadece bunu diyorum
Zira o kadar bitmiş ki içim, alıp veremediğim olması bile gerekmiyor.
Kaybedecek bir şeyi olmamak aslında hiçbir şeyi o kadar senden görmemektir biraz da ya hani, tam kıyısı bu durduğum o durumun.
Zaten ait değilim, zaten benlik değil insanlar, zaten o kadar da önemli değil ya hani ne olmuş ne olmamış bu sonlu dünyada, hani aşk meşk olsun, yanında gezdiğin insanlar olsun... Tadı yok ya şöyle veya böyle, hep boynumda asılı ya başka bir özlem, daha doğrusu ben asılıyım ya ona, ölmekteyim uzuncadır ya hani...
Hani ben zaten o en başta bir kere yolumu kaybettim, bir kere boşa gitti ys verdiğim değer.
Şimdi kötü bir makine olarak, soğuk ve ağır çarklarım filmin sonu için dönüyor; hep birileri için kötü idim, en azından artık bazıları haklı. Değdi mi dersen, değsin. Değsin derim.
Bu defa değil okuyucu, bu defa anlama beni. Geri dönüşü yok zira.
