Yirmili yılların iki buçuğuncu saatinden yazıyorum sana sevgilim, birkaç senedir olduğu gibi İncir Reçeli (2) izleyip birkaç göz yaşı akıttım öncelikle. Üzülme benim için, ışıklıdır yolların biliyorum. Yalnız bi'adamım ben kabul et, sanıldığının aksine tek senle de alakalı değil bu, içim tek benim. Bir yerim var, kimsenin dokunmaya yeltenmeyeceğini bildiğim bir yer, yalnızlık bu. Filmde de dediği gibi "Biri olmak

Bir ihtimal ben çok yalnızdım, Bir ihtimal tüm insanlar sana benzerdi. Gün sonları kendi kendime seninle Ağlardım, bir ihtimal geçerdi. Gözlerim bozuk değil buğuluymuş Ondan da değilmiş, yokmuş göremediklerim Gördüklerim bile yokmuş ki, Yürürken elimi tutuyor sandıklarım Sevmişler beni geçmiş bir ihtimal, Muhtemelense hiç benimsememişler Biliyorum hep uzaktım olmaktan "en"i birinin Bir ihtimal bu son şiir yazdığım. Bu

Hissediyorum bir yerlerden, bana uzanıyor saçların. Utanmasan yanımda gibisin, benim için gibisin. Sanki gizli bir gücün durultuyor beni, az kalmış sanki. Evet işte o gün, o güne yürüyor içim. Başımı döndürüyor, orda bir yerdeliğin.  O gün için düzeliyor dilim, o gün için ölüyor öfkem, o gün için acısı azalıyor dünlerin, o gün için yaşarıyor gözlerim... O gün sevgilim,

Dümdüz oturuyor olacağım, cebimde beklentisiz, hissiz; birbirine girmiş saçım sakalım, yorgun olacağım; alaycı bir tavır ağzımda, kitap okuyacağım. Sen geleceksin, hava ısınacak, ben anlamaktan aciz; her kim olacaksın, bilmeden edeceğim. Anlatamam anlat desen, demesen duramam; ne renktir acaba saçların diye düşünüyorum, gözlerin çabuk mu kızarır senin de. Bilmiyorum, bilmeyeceğim, şu an burdaysan bile. Kim bu adam diyeceksin, niye

Bir mermer gibi durarak bekliyorum seni, arayasım yara zira; hoş, denk gelmemiz de epey zor ben kendimi kapattıkça. Başka çarem yok ki en güzel mevsimim, bana adım atan kadınlardan bile korkar oldum, haklıyım sen de biliyorsun. Duracağım ben böyle mermer soğuğu, en kalın zırhı kuşanıp sen gelene, sen olduğundan emin olana dek çıkartmayacağım insanlara karşı... Sen geleceksin sonra,