Duymak istediğinizi mi yoksa gerçeği mi tercih ederdiniz? Biliyorum göründüğünden zor bir soru. Gerçeğin acı yahut tatlı farketmeksizin kalıcı oluşu, onu -sevmesek dahi- kaçınılmaz bir dal da kılmaz mı bize? En azından bir gerçeğimiz olmasını, yanan bir zemine basmayı boşluğa düşmeye tercih edişimizle ne kadar süre ifade edebiliriz? Kendini kandırmak minvalinde seyreden reçetesiz hayatlarımız, gerçekten hatalarımızın bizi biz

Bugün on kasım ve ben bu satırı yazarkenden tam 18 dakika sonra Atatürk'ün ebediyete varış yıldönümü olacak. Bugün edebiyat kasmaktan, aman atam seni yok şöyle seviyoruz yok böyle değer veriyoruz triplerine girmektense içimi burkan birtakım hususlara değineceğim izninizle. Bugün insanlar ne yapıyor? Ben söyleyeyim, her yerde Atatürk fotoğrafı, herkes Anıtkabir manyağı ve vesaire vesaire, peki ya 11 Kasım,

Kendim üzerinden karşılıksız aşka dair ekonomik bir idare planı örnekledim: Bu mevzuda aslında talep edilmesi gereken benim; yani sözgelimi "talep ettiğim" kişinin örneğin maddi durumu daha yüksektir, daha popülerdir vs. ancak bu kişiyle üniversiteden tanıştığımızı varsayarsak bursluluğumdan çalışkan ve sorumluluk sahibi oluşumu tarafıma pozitif yön olarak yazabilir ve şayet aynı bölümde isek de evvelden sahip olduğum mesleki birtakim