Vicdan değilse bile iç ses eskisinden de muhalifleşince mesela... Yahu kalmamış ki kendime itimadım benim; sorsan kimseyi bırakmadık yarı yolda, unutmadık ya da ne bileyim azalmadı sevgimiz vesaire... Öyleyse neden diyeceksiniz, galiba inanç ağır bastığından "eski" dostlara, rağmenlere rağmen belki de geçmişe sadakat ve özlemden. Bilmem gerekiyor ki kötü adam ile sinirli adam farklı şeyler, hele ki sinirini

Sinirimin küpünü alsanız pi sayısına tekabül edecek oldu, muhtelif sebeplerce insan yüzü görmeye tahammülüm kalmadı... Sizin insan görünce mideniz bulanıyor mu? Benim bulanıyor işte. Bu öfkeyi ve hüznü devamlı son raddede bulundurup cebimde, hala birine zarar vermemişliğimse beyhude bir meziyet işte. Görünen köyün kılavuzu bir taraflarına giredursun dış mihraklarımın... Anlamadı ve asla anlamayacak ne yardımını esirgemeyen -sağolsun- Ceren

Kendi kendime yine önce Beyza'yı, sonra Meltem'i, ardından eski dostları... Verilip tutulmayan sözleri, içi boş olduğu anlaşılan onca güzel sözleri... Hatırladım ve konumum acı verdi işte, unutulmuşlukça önemsenmeyişim, onca dostluğun meğer hiç oluşu ve beni bu... Ben daha ne yazabilirim ki ey okuyucu sen anla... Kalemimden günübirlik lakin her günlük ölümler sızıyor daha nasıl yeter dermanım anlatmaya da

Bizsiz gülenleri gördük Ve yine sanıldığımızın aksine Bencil olmayışımıza binaen Öyle kalsınlar diye kendimizden vazgeçtik Sevgi de dost da yalanmış, biz bizeyiz. Bir yerinde yoruldum işte, aldanmışlığım, bıkkınlığım ve de su götürmez yalınlığım ağır basar oldu sevgime; beklemiyorum artık iyilik, merhamet, güzellik, dostluk... Bir yerinde ummayı bıraktım. Bir yerinde anladım işte, imkana dayalı zeminlerin tümü birden dümdüzleşse dahi;