Arkadaş ve Aşk Kavramlarına Veda
Bırak abi üzülsünler, en sevdiğin bile olsa üzülsün; asla kıyamadın sen biliyorum, ama bu defa değişmek zorundasın, onlar üzülmüştür, bir gün, iki gün, beş gün, altı ay, bir sene üzülürler, sonra mutlu olurlar. Başından beri istediğimiz de bu değil miydi bizim? Hem meraklanma, hiç bir şey olmaz, içleri delik deşik bile olsa bu geceki tek gözyaşın etmez. Elbet çetin olacak onlara da ama sana olduğu gibi değil, hem hep diyen sen değil miydin "Herkes mutlu olsun yeter ki, üzülürüm ben" diye, ilk adımı attın. Biz zaten iyi kötü gördük geçirdik, onlar da öyle evet; göreceksin ama mutlu olacak hepsi, şimdi zor geliyor ama değmiş diyeceksin. Sen de mutlu olmayıver be oğlum, insanları mutlu görmenin huzuru ahirete kadar kâfi bize, hem Allah bilir ne kaldı şunun şurasında. Biliyorum senin şuanda anlamadığın tek şey ikisinin de amacı seni yaşatmakken nasıl oldu da aynı anda, öldürerek başladılar bunu gerçekleştirmeye. Canları sağolsun, şimdi anlıyorum bu sayede ne büyüklük ettiklerini, artık yalnızlık canımı acıtan bir olgu değil, hatta çok fazla güzel; en önemlisi artık aşk ne peşinden gittiğim ne müsaade ettiğim, daha güçlü biri oldum gibi şimdiden Hem ben iyi yaptım iyi, çok iyi; öyle sanıyorlardı ama mutlu değillerdi, hep kızarlardı ben hayatlarında olduğum müddetçe onlara hüzün verdiğimi düşünüyorum diye ama bak bu gece haklı olduğumu kanıtladık bile. Bence bunu kutlayalım, sen, ben bi'de ben toplaşıp bir yerlere gidelim bir ara oldu mu ben? Ha dur tabi ben şimdi cevap veremezsin işim vardır, son bir işim de kurunun yanında yaşları da yakmaktır hayatımda ilk defa, yine ve yjne onların iyiliği için, ine yapmak gibi basit bir acıyla benim hüznüme kıyasla. Herkes unutur, hepsinin yüreği yatışır, bak gör düşmanlık bile beslerler içlerinden; bir ben hatırlarım bu geceyi falan, her bir şeyi... E ben de bir gün toprak olurum kardeş, oracıkta bu kavga da biter işte.
En sadık halim bu benim bütün sevgime, tam tersi gibi gözükse de doruklarındayım merhametimin,yapmıyor göründüğüm tüm iyi şeylerin temelini atıyorum şuan, tüm kötü görünenler ise yaptıklarımdan, yine yalnız benim hatırlayacağım, bencillik gibi gözüken fedakarlıklar. Bencillik gibi gözükecek ki kolay olacak kopması karşıdakinin, nefret ederse de sıkıntı değil, kimler kimler etmemiş, başta kendim. Beni üzdüklerini unutup bana kızmalarını istiyorum, o her zamanki suçun bana dönmesi olayını, zeytinyağı gibi üste çıkmaları olayını son bir defa yaşamak istiyorum eskinin tam aksine. Bu giderecek kırgınlığımı benim, gidermesi demekse değildir ki her şey eskiye dönecek. Geçti işte, geçmiş, ben kovaladım o kovaladı bu kovaladı lakin geçip gitmiş. Yarın sabah da bu gece, hatta bu ben geçmiş olacak hisleri hariç, bakalım yalnızken daha neleri bizden koparıp götürecek bu naçiz hayat.
İster miydim isterdim biri dönsün af dilesin, diğeri diledi ama ondan geçti; o ise dilese affedeceğim ama biliyorum dilemez, dilemeyecek çünkü bu gece olanları ikisi de asla tahmin edemeyecek. Ben kovdum çünkü onları, özür beklediğim eminim istediğim kıvamdadır, özrü bırak nefret diliyordur benim için, bahane aradığımı bile düşünmüş olabilir onu hayatımdan çıkarmak adına.
N'olur mutlu olun, ne ben size ne siz bana zerre yakışmayız artık ama mutlu olun işte, elveda dostluk kavramı, elveda aşk kavramı, elveda... Biliyorum ki bu gecenin sabahında yalnızca bir akıl bulanıklığı olarak kalacağım, olması gerektiği gibi.
Bunu da buraya bırakıyorum:
(Sonradan ekleme: Keşke birileri fark etseydi bu yazıyı yazarken öfke ve sinir değil, gözyaşı ve çaresizliğin hakim olduğunu bütün hücrelerime.)
En sadık halim bu benim bütün sevgime, tam tersi gibi gözükse de doruklarındayım merhametimin,yapmıyor göründüğüm tüm iyi şeylerin temelini atıyorum şuan, tüm kötü görünenler ise yaptıklarımdan, yine yalnız benim hatırlayacağım, bencillik gibi gözüken fedakarlıklar. Bencillik gibi gözükecek ki kolay olacak kopması karşıdakinin, nefret ederse de sıkıntı değil, kimler kimler etmemiş, başta kendim. Beni üzdüklerini unutup bana kızmalarını istiyorum, o her zamanki suçun bana dönmesi olayını, zeytinyağı gibi üste çıkmaları olayını son bir defa yaşamak istiyorum eskinin tam aksine. Bu giderecek kırgınlığımı benim, gidermesi demekse değildir ki her şey eskiye dönecek. Geçti işte, geçmiş, ben kovaladım o kovaladı bu kovaladı lakin geçip gitmiş. Yarın sabah da bu gece, hatta bu ben geçmiş olacak hisleri hariç, bakalım yalnızken daha neleri bizden koparıp götürecek bu naçiz hayat.
İster miydim isterdim biri dönsün af dilesin, diğeri diledi ama ondan geçti; o ise dilese affedeceğim ama biliyorum dilemez, dilemeyecek çünkü bu gece olanları ikisi de asla tahmin edemeyecek. Ben kovdum çünkü onları, özür beklediğim eminim istediğim kıvamdadır, özrü bırak nefret diliyordur benim için, bahane aradığımı bile düşünmüş olabilir onu hayatımdan çıkarmak adına.
N'olur mutlu olun, ne ben size ne siz bana zerre yakışmayız artık ama mutlu olun işte, elveda dostluk kavramı, elveda aşk kavramı, elveda... Biliyorum ki bu gecenin sabahında yalnızca bir akıl bulanıklığı olarak kalacağım, olması gerektiği gibi.
Bunu da buraya bırakıyorum:
(Sonradan ekleme: Keşke birileri fark etseydi bu yazıyı yazarken öfke ve sinir değil, gözyaşı ve çaresizliğin hakim olduğunu bütün hücrelerime.)
