Hayat tıpkı bugün telefonuma bizim ilçede olmayan pizzacıdan kampanya mesajı gelmesi, bizim buradakini aradığımdaysa öyle bir kampanyamız yok demesi, müdürüne sorması ve neticesinde telefona dönüp önce bizde o kampanya yok diyip ardından "Kapalıyız" demesi gibi. Bok-tan bir ça-baa!.. Madem kapalısınız niye telefonu açıyorsun adamcağız? Ha dini inanç bağlamında bir kapalılıksa; bir bunu niye müşteriyle paylaşma ihtiyacı duyuyorsun, iki

Eh, ben de istedim tabi unutulmamayı; ama öyle yok "best seller" olacağım, unutulmazlar arasına adımı yazdıracağım kafasıyla değil, kendi nezlimde daha çok. En çok da unuttuğum insanlar unutmasın istiyorum beni, daha doğrusu; hayatımı belirli bir yöne öyle yahut böyle çekip ardından basıp gidebilmiş ve benim daha zar zor unutabildiğim kimseler. Acı macı çekmesinler, sadece biraz zihinleri kurcalansın istiyorum

Bugün "Geçmişin burnunun dibinde bitmesi" konulu yazıyla karşınızdayım...☺ Soru şu; "Alptuğ niye o kadar çok deneme yazıyor" Baştan söyleyeyim çok değerli, sayın falan okuyucularım; bu yazı kendi kendine söylenmek gibi bir yazıdır, kastım size değildir. Bir kere, senin bunu anlaman için kırk fırın yemen gerekirdi (ekmek lafını mı unuttum? Bence hayır) Ha sen bunu anladığına kanaat getirmişsin, e

Ben Montaigne olsam ağlardım, o da ben olsa ağlardı ve bunu kötü giden pek bir şey olmamasına karşın yapardı. Nedense duygusalım bu ara ve bir korkum da insanların kötü bir şey oldu sanıp kendince düşünceler kurması, sanki biri bana bir şey yapmış da saklıyormuşum gibi, zira öyle olmadığını kanıtlayamam. Okul da iyi kalan her şey de ama mesela

Şu yabancı dil mevzusu ne acayip, idealizm açısından da öyle ama ben başka bir taraftan bakıyorum... Örneğin biri bana ispanyolcayı betimle dese öpüşmek, fransızca için sarılmak, amerikan ingilizcesi için  göz devirmek, jamaika ingilizcesi için omuz silkmek, latince için parmak şıklatmak, almanca için ise hapşurmak falan derdim... Türkçe ise tam anlamıyla bir ayrılık konuşması yapmak, bir o kadar acı-tatlı