Yazdıklarımı okumadan önce lütfen aşağıdaki şarkıyı açınız... Sevdiğim bir dizinin bir repliğinden yola çıkarak yazıyorum bu defa "Bir kızı bin kişi ister,dokuz yüz doksan dokuz kişi alamaz;sen o dokuz yüz doksan dokuz kişinin parçasısın,yalnız değilsin,kocaman bir güruhun parçasısın!" Hayat da böyle değil midir makberden hallice,olmak ile olmamak,ölmek ile ölmemek,sevmek ile sevmemek değil "sevilmemek" Bu kusursuz ikilemeleri bozmaya teşebbüs

Boşversene,benim hiç bir zaman bir kadının beni seveceğine inanmamıştım,bunu bugün daha iyi anladım;ilk aşkımda dahi,yalnız kuru bir umut(ki o da inan mecburen)Kim beni niçin sevsindi anlamam da zaten,hiç bir halt etmez o kara kuru hiçten cümleler için falan olsa olsa,yani mümkünse işte.Kendimi falan suçlamıyorum,kimseleri suçlamıyorum;sadece dile getirmek bu,dile getirmek... Alakası yok ama nicedir hayli sinirimi bozan,ne insan,ne namuslu,ne

Ne desem bilmem,koşturuyoruz işte herkes kadar,hasbelkader tutunduğumuz umutlar,inançlar,beklentiler falan fişmekan;bu heybet içinde akıldan geçen türlü düşünce ve kalpten bir kutudan çıkar gibi taşan türlü duygu da beraberinde.Yorgunluk?Yorgunuz ama geçeceğine itimadımız olması çığrımızdan çıkmamızı engelliyor.Keşke daha berrak olsaydı diyor insan,hayat,durumlar,yaşanılanlar,insanlar ve her ne kaldıysa bahsedilmedik.Diken üstü hissediyorum kendimi uzak yakın ihtimallerin bilinmezliğinden,yıpranmışlık diyemeyiz ki ben hala taze bir yüreğe

Aslında içimdeki hisleri tarif etmenin en iyi yolu aşağıya koyduğum o şarkı gibi,ama ben yine duramayacağım.Kendimi suçluyorum tabi günlerdir,bir suçu olmasa dahi öyle;zira insanların ne düşündüğünün bi'önemi yok,onunsa ne bildiği yahut zannettiği meçhul ve bu yüzden tek çare kendim.Kendimi biliyorum çünkü,ne hissettiğini,ne düşündüğünü;hoşlanmasaydın diyorum geri zekalı,sanıyor musun öncekilerden farklı olacaktı;tamam o da bi'ihtimal ama ey yavrum bizi kim

Zaman mefhumumu kaybedişimle baş gösteren şu belirsiz ani hisler.Sevdim,hoşlandım,etkilendim ve türevi pek çok tanı;doğru,yanlış,hatalı,eksik ve benzeri pek çok değerlendirme;sevgilisi var,bana bakmaz,mesafeler engel gibisinden bolca umut köreltici bahane.Mecburum bunlara,bu tiyatroyu çok oynadım önceden her bir karakter yerine sevilen hariç;kursakta kalırsa diye korkumdan kursağımı yok etmeyi ve hiç olmamış gibi yaşamayı düşünmem,şu an hayal edemediğiniz bu korku ikliminin içindeyken hiç