Kayıp Eşya Bürosu
Kayıp eşya bürosu değilim ben,ufkumda kime ait olduğunu bilmediğim kaderlerin dolanması ürkütüyor.Tenhada mısın kadınım,yoksa çok mu yakınımdasın?Sana kavuşacak mıyım,buna ve bundan daha çok var olduğuna inanmalı mıyım?Seni anons ettirmek tarzında lükslerim olsa emin ol yapmıştım;düşünsene"Alptuğ Dağ'ın ruh eşi,danışmadan bekleniyorsunuz!"Dalga geçmiyorum;sana olan özlemim sen sandıklarımla hem durulup hem dalgalanıyor.Doğrusunu söylememi istersen şu anda dahi hayatıma girmiş,giren ya da artık her ne denirse kişilerden birinin sen olduğu şüphesindeyim.Ben hiç şıpsevdi olmadım kadın,sadece seni aradım ve arayarak,aramayı,arananla ve bulunanla sevdim.Anlaması güç biliyorum,ama diğerlerinin aksine anlayacağını da biliyorum...
Kaybımsın,sanki bulmuş da kaybetmişim gibi;gerçi ben değil seni,herhangi birini kaybetmemi sağlayacak hatalar yapmam,yapsam da mutlaka farkında olup ne yapar eder gönlünü almayı başarırım.Oysa seni henüz bulmamış olmam hala kaybetmemiş olduğum anlamına gelir ve kaybın olmadığı yerde,kazanma olmasa bile ihtimali vardır...
Bakalım bu defa hayatıma giren şu kadınlardan biri sen misin,bunu anlamanın tek yolu da onları tek tek yaşamaktan geçiyor,ki bu yaşamak süreci sanılanın aksine sonsuz;zira ben hayatımdan gitmişleri dahi yaşıyorum,çok şey anlarken bazı şeyleri de hiç anlamıyorum.İşlerin zamana kalması ne de nefret verici,üstüne üstlük sonunda sen varsan;ki bunun bir sonraki aşaması sonunda senin olup olmadığını bile bilmemeye geliyor,yeterince dayanılmaz.Ama senin için dayanmaz mıyım?yani varlığından bile emin olmadığım,tamamen taslaklar üzerine kurulu olan ve şuan konuştuğum güzel kadın için...
Peki ya bu defa da o kadınlardan biri sen değilsen ne olacak?işte beynimi kemiren yegâne sorudan bir önceki soru bu,o soru ise bu sen olmayanların nereye kadar gideceği.Açıkcası üzülürüm;seni üzmemek için yalan söylemeyeceğim kusura bakma,zira yokluğunda daimi ve kusursuz hüzünlüyüm...
Bu kadınlar,asında bakarsan tam anlamıyla tanıma fırsatına erişmiş değilim onları,lakin harhangi bir şekilde de olsa,iyi değilse bile gerektiği gibi hissettiriyorlar.Gerçi onlar ve onlardan öncekilerin benim içimde bu denli iyi izlenim bırakmasının çoğunlukla benden kaynaklı olduğunu inkar etmiyorum artık.Bu kayıp eşya bürosu bile o kadar kayıp ki...
Kadınları seviyorum ne yapayım,hakikaten ve hakikatle seviyorum bilmeseler bile;başta her kimsin,neyimsin ya da olacaksın ve ne zaman olacaksın bilmiyorum ama sen,sonra dostlarım,sonra okuyucularım,en sonundaysa hayatımda bir izlenim bırakabilmiş tüm kadınlar.Hepsini severim,kimseye kıyamam;suçsa suç(ki değil)
Sen gelene,seninle tanışana,senden hoşlanana ve sana itiraf edene kadar,eşim,kızımın annesi falan olmayı göze alana kadar senden bambaşkalarını sen olduğu ümidiyle sevmeye devam edeceğim...
Eee güzelim,ben aşk adamıyım;kıskanmazsan,kızmazsan sevmem gerek,biliyorsun yalnız yapamıyorum(16 senedir net bir şekilde görmekteyiz de bunu)Hem benden sana rövanş,kaybım olur bulunursan istediğin kadar çıkart bunun acısını...
Kaybımsın,sanki bulmuş da kaybetmişim gibi;gerçi ben değil seni,herhangi birini kaybetmemi sağlayacak hatalar yapmam,yapsam da mutlaka farkında olup ne yapar eder gönlünü almayı başarırım.Oysa seni henüz bulmamış olmam hala kaybetmemiş olduğum anlamına gelir ve kaybın olmadığı yerde,kazanma olmasa bile ihtimali vardır...
Bakalım bu defa hayatıma giren şu kadınlardan biri sen misin,bunu anlamanın tek yolu da onları tek tek yaşamaktan geçiyor,ki bu yaşamak süreci sanılanın aksine sonsuz;zira ben hayatımdan gitmişleri dahi yaşıyorum,çok şey anlarken bazı şeyleri de hiç anlamıyorum.İşlerin zamana kalması ne de nefret verici,üstüne üstlük sonunda sen varsan;ki bunun bir sonraki aşaması sonunda senin olup olmadığını bile bilmemeye geliyor,yeterince dayanılmaz.Ama senin için dayanmaz mıyım?yani varlığından bile emin olmadığım,tamamen taslaklar üzerine kurulu olan ve şuan konuştuğum güzel kadın için...
Peki ya bu defa da o kadınlardan biri sen değilsen ne olacak?işte beynimi kemiren yegâne sorudan bir önceki soru bu,o soru ise bu sen olmayanların nereye kadar gideceği.Açıkcası üzülürüm;seni üzmemek için yalan söylemeyeceğim kusura bakma,zira yokluğunda daimi ve kusursuz hüzünlüyüm...
Bu kadınlar,asında bakarsan tam anlamıyla tanıma fırsatına erişmiş değilim onları,lakin harhangi bir şekilde de olsa,iyi değilse bile gerektiği gibi hissettiriyorlar.Gerçi onlar ve onlardan öncekilerin benim içimde bu denli iyi izlenim bırakmasının çoğunlukla benden kaynaklı olduğunu inkar etmiyorum artık.Bu kayıp eşya bürosu bile o kadar kayıp ki...
Kadınları seviyorum ne yapayım,hakikaten ve hakikatle seviyorum bilmeseler bile;başta her kimsin,neyimsin ya da olacaksın ve ne zaman olacaksın bilmiyorum ama sen,sonra dostlarım,sonra okuyucularım,en sonundaysa hayatımda bir izlenim bırakabilmiş tüm kadınlar.Hepsini severim,kimseye kıyamam;suçsa suç(ki değil)
Sen gelene,seninle tanışana,senden hoşlanana ve sana itiraf edene kadar,eşim,kızımın annesi falan olmayı göze alana kadar senden bambaşkalarını sen olduğu ümidiyle sevmeye devam edeceğim...
Eee güzelim,ben aşk adamıyım;kıskanmazsan,kızmazsan sevmem gerek,biliyorsun yalnız yapamıyorum(16 senedir net bir şekilde görmekteyiz de bunu)Hem benden sana rövanş,kaybım olur bulunursan istediğin kadar çıkart bunun acısını...