Alptuğ'un Mekanı

21 Eylül 2015

Lemi'nin Ölümü

Lemi öldü bak ciğerim, öldü sana diyorum!

Lemi severdi, evet severdi; seni, gözlerini, saçlarını... Sen yoktun o sıra bilmezsin, kim bilir neredeydin ve hala daha öylesin. Lemi'nin cildi soğudu ve kokmaya da başladı, ama gözlerindeki sen hala önünde duruyorsun sanki...

Sen de bilirsin Lemi öyle neşeli bir adam değildir, yani değildi; ama gözleri hep yalan söylerdi çünkü sen gitmiş halinle bile oradaydın, bu yüzden sen de yalancısın, söylediklerin değil ama hissettirdiklerin için utanmalısın...
Lemi olsa kızardı bana, sus işaret ederdi öfkeli gözlerle, en iyi dostuna bile böyle söylerdi...

Ama neden? Bunu hiç düşündün mü, daha doğrusu o sıradan hayatında Lemi'yi düşünmeye bir parça zamanın oldu mu o sana sana debelenirken. Lemi'nin iki lafından biri olan kadın neden susuyorsun?! Söylesene, Lemi bu kadarını bile mi hak etmiyordu?!
Yani tamam bebeğim, seni de anlamalı;diyorsun ki o suçluydu, sevecek bir beni mi buldu... Kesinlikle ben de aynı fikirdeyim bula bula nasıl da seni... Her neyse; olmasına suçluydu ama, cezası tıpkı hazreti peygamberin ölümü gibi Yahudiler onu zehirledikten sonra azar azar ve senelere yayılmış mı olmalıydı...
Özür dilerim, burada da suçun yok senin; çünkü ikimiz de biliyoruz ki Lemi, sen ona en kötü sözleri de söylesen, tokat da atsan seni beklerdi, tıpkı ölmeden çeyrek salise önce olduğu gibi...

Lemi'nin yukarıdan bizi seyrettiğini düşünmüyorum, direkt sana bakıyordur eminim. Senden sonra o kimseyi ne gördü ne dinledi zaten; herkesin fikrini aldı evet, ama her konuda mevzu senmişsin gibi senin isteyebileceğini düşündüğü şeyleri yaptı, öyle kararlar verdi.
Yine neden? Ah dur, bu defa biliyorum ben; Lemi bırak seni ölülere bile,ölürken bile adanmıştı,sadık değil adanmış...
Seninkine de yaşamak mı denir, yani demek istediğim topumuz Lemi'nin hayatında bir sen etmezken bile bize yaşattığı türlü hayat varken sen de kimsin?! Bak, mesela bu soruyu duysa öldürmüştü beni, soruyu da öldürürdü eminim elinden gelse...

Ama Lemi öldü işte,
Sen de git artık durma burada. Ha eğer dersen ki omuzlamak istiyorum tabutunu...
Taşıyabilecek misin peki, Lemi'yi kaldirabilecek misin her anlamda, zira ölüm anlam ayırt etmez. Hem taşıyamazsan da taşıyamadığın Lemi değil sen olursun; vicdan azabını kastetmiyorum çünkü sende öyle bir şey olmayacağını biliyorum... Sadece, Lemi'nin içinde baştan sona bütün bir sen olduğu için söyledim bunu; seninle alakası olmadığına onu asla inandıramadığım kadar iyi bir sen...
Bela bitti bak, baş belası Lemi'nin üzerine ilk toprağı sen at bakalım, al. Hadi ama güzelim, artık yeterince gelemez; bence şimdi ölmemeye bak sen yaşarken ondan kaçtığın gibi, özellikle de varsa vicdan azabından...

Yıllardır ona söylediğim bu lafı şimdi sana söylemeliyim, çünkü eminim öyle isterdi bu defa...
"Unut onu..."
Hem sen Lemi gerçekten terasın mutfağında, kuru fasulye pilav yedikten hemen sonra kalp krizinden mi öldü sanıyorsun?! Hayır tatlım hayır, Lemi ne zaman ölmedi ki; biraz tevazu, biraz da bizleri incitmemek için dile getirmedi sadece gömülmesi gerektiğini...

İntihar ederdi Lemi, evet bunu yapabilecek kadar bile gözü dönmüştü; önce dinden çıkma korkusu durdurdu onu, ama ikinci olarak durduran korku ise yine bir gün gelirsen de onu bulamazsan diyeydi, aklınca sana layık bir adam olmayacağını düşünüyordu intihar ederse...
Sen geldin de ne işe yaradın bak, daha ağzını dahi açmadın çünkü söylediklerim karşısında boğazına kadar haksızsın. Şimdiyse sakın tutup "Ne yapabilirdim?" deme bana, ikinci şansı verdiğin onca kılıksız uğruna ilk şansı verebilirdin, onun her gün defalarca gelmeni denediği gibi, bir defacık gelebilirdin... Emin ol doyumsuz değildi Lemi, hatta bana kalsa bir dakikayla bile yetinirdi; saniye olmazdı belki, o da sırf kendi içindeki sevgiyi sana aktaramamaktan ödü patladığından...

O çiçekler hep elinde mi duracak...

Gariban Belirsizliği

Çok da belirsizlikte sayılmam belki,yalnız bariz durgun ki meselem,dört bir yandan saran vurgun gibi esiyor bazı geceler içerime ilmek ilmek işlenmiş adını dahi bilmediğim güzel birtakım duygular.Eğer ki de ilerlemeye devam edersem bu neticede,artık berrakla bulanık bile çok ayrı hal alacakmış gibi seyrinde kalbimin...
Korku denemese de mutlak ve önü belirli kişiler haricinde alınamaz bir tedirginlik hali hakim hafızamda.Belirli kişiler dediysem de yalnız kıdem belli,kimliğe dair bilinense yalnız birkaç etkileyici ibare..Ben de bilmiyorum baban böyle etkileyici pasta yapmayı nereden öğrendi,hem ben ne bilirim ki küçük kız,ne sandın sen beni?
Kusura bakma biraz sert çıkmış olabilirim,zira bu ara çelişmekte üstüme var mesela;kadın,kadınlar ve türevleri(genç kız,yaşlı teyze vb gibisinden) gıyabındaki düşüncelerim ruhun siperini dik tutarken beni de uzak tutan bir hükme değinken.Uzun lafın kısası,kelin merheminden kendi başı acizken...
Durun durun,çok saçmaladım;yani kadın veya keller konusunda değil belki ama bir an için gecenin bu vakti oturmuş burada bunları yazıyor olmak beni ürküttü...

İçimde neticelendirilememiş bazı fiillerin de ötesinde öznelerin varlığına karşılık dışarıdaki bu arızalı metin yazarına beyanen seslenirim ki yine üç konudan ikusi olan kadınlar ölçütüne etrafındaki birkaç güzel hanfendiyi katarak ilerlemek artık geleneğin olmuşsa içinde de bir şeyler olmayacağına dair olan inancını bir kenara bırak bence...
Çünkü sen içinde bulunduğun gemiyi yakabilecek kadar mangal da yüreklisin ama,gemisiz yaşayabilecek kadar bağımsız bir kaptan değilsin;seni özgür ilan eden şey de bu zamana kadar asla seninle olmamışlardan ibaret,olup olmamaları bir yana dursun ama en azından yokluklarına bağlı olmasaydın,bir an bile yaşayamazdın...
"Her temas iz bırakır"diyen ds halt etmiş olsa şimdi,en azından rahat bir uyku çekmek rızkımız olurdu,bilhassa bu sözü geçen kişilerin hayal ürünü olmaksızın ürün yerleştirme gibi rüyalarımda vücut bulmaları beni onlara itiyor,lakin düşeceğim de kimsenin umurunda değil...

Onlar da haklı yalnız piirim,yani diyorum ki ben de haklı olurdum bilmesem,kimin bana karşı ne hissettiğini ve yine aynı kimin bana karşı ne hissettiğini bilmediğini.Heyecanlı olurdu bu,ama ben kimim ki;al işte önemli bir soru daha bu ve bir cevap almak ürkütücü bu defa,alabileceğim cevapların en kötüsünün bile sevindirici olma gibi sapkın bir ihtimali varken...
Bu belirsizlik öldürmüyor da süründürmüyor da ama gariban derecede garip...

20 Eylül 2015

Yoğun Durumlar

Bilirsiniz ya şimdi bazı durumlar vardır,bazen günün herhangi bir saati içinizdeki her his adeta kaynamış sular gibi fokurdayarak üzerinize hücum eder.Hiç olmadı mı?yani biraz sarhoş benzeri şeyler,ne hissedip düşündüğünü bilmemeler falan..Dün de öyleydi işte,belki birkaç şarkı eşliğindeydi...
Deli değilim ben yoksa,cidden değilim.Sadece bazı aşırılık ve feci aşınmışlık olabilir o da kafidir bu vakit.Bir an bakınca ben de kendimi aptal gibi gördüm evet,bu ne lan,olur da bu kadar mı saçma olur?Bilmem,belki de tek sorun budur;yani şarkıda olduğu gibi,anadan geçilip de yardan geçilmemesidir...
Yar?Hangi yar?Ey içim saklama benden,bir hissin varsa kafi yoksa da kafi,ama var mı yok mu bilmeden,ona mı buna mı bilmeden gidişlerin hiç hoşuma gitmiyor çünkü ben de peşinden sürükleneceğim.Eyvallah beni sürükleyen de sen değilsin ama o moruk beynime inatla ben yine seni seçeceğim,sen de bilirsin aynı vücutta yaşadığının hangi kafada olduğunu...

Hem ne var yani insan hiç kendiyle,gönlüyle konuşamaz mı;doğru ya,insan konuşur da cevap hep meçhul.Zira mahallenin delikanlısına kız istemeye gidecek esnaf abi modundayken bahsettiğim iki kişinin de ben olması beni ne derece ürkütmeli sizce?
O bana hiç demedi ki derdini,olsun ben çekerdim yine de ceremesini;o dert değil,hem de hiç değil ama;sadece öyle günler geldiğinde boşluğa düşmek beni çok korkutuyor azizim bilir misin?Dört yol ortasında araba çarpacak bir çocuğa dönüyorum,hangi yöne kaçacaksın sen de hadi...
Öyle işte be,bildiğin gibi yani;bazen o zamanlarda eskidiğim geliyor aklıma,bazen de bir yenim olmadığı,sonraysa ikisi birden geliyor,yanında da eski,yanında da yeniler...
Kendi kendine kuşak çatışması yaşamak o kadar sıkcı ki,ikiye bölünebilmek gibi bir ihtimalim olsa eminim bölünmüştüm çoktan,ben istediğim için değil de hücre çekirdeği emir verdiğinden falan işte,klasik mitoz ayakları bunlar...

İçimdeki çırakla usta bir öğle vakti usturayla birbirine dalacak gibi;hayır berber değil kuaför bu adamlar,kırıklarımı alıyorlar...
Bir şey anladınız mı bilmem ama,ben kaçar...

19 Eylül 2015

Çapkın Kız?

Bu kadınlar bizi bizden bile değil,birbirimizden aldılar azizim.Bu kadınlara tam bir ad vermek istesem kesinlikle"vitrin kadını"derdim,daha fazlası değil.Esasen tecahülde ancak bu denli mükemmel olabilirdi onlara olan yaklaşım.Ummak diyoruz biz buna,umuttan da farklı olarak el ile tutulur en ufak yanı yok,çünkü umuda nazaran inanç bile kısmen burada.Ama bir hata değil,bile bile yapılan bir yanlış da değil.Tüm bunların arasında o kadar muazzam bir şey ki bu kadını üstlenmek,tahmin dahi edemezsiniz...

Üstelik de o kadının,sizin ona sunduğunuz en ufak sevginin binde birini bile belki hiç kimseye gösteremeyeceğini varsayarsak belki de bu en büyük göze alıştır manen,fikren de en büyük aptallık;bu iki terimin bu defa çatışmaması ne garip,her şey ortada olduğundan olsa gerek belki...

Yaptığımız şeyin adı beklenti değil,olduğumuz şeyin adı köle değil,ama olan aşk;bu üç terimin bağdaştırıldığı herhangi cümle,bilhassa vicdanen yanlıştır bana göre...

Ama ne var ki kimse kimsenin bir ara dönemi olmak istemez nihayetinde,buruşturulup atılmış ya da diğerlerinden bir farkı olmaksızın birinin hayatında vücut bulmuş bir şekilde.Nasıl bu kadar rahatlar anlayamıyorum."Aa ben şu çocukla çıkmıştım"diyen bir kız duydum mesela geçen gün;arkadaş bir iş,hatta ne işi bayağı bayağı hayatın bir dönemi bu kadar mı yalnızca bir şey yapmış olmak için yaşanılır,kimse bana bunu izah etmeye kalkmasın alnını karışlarım...

Yani bu sözü geçen kadınlar üzerinden belki yığınla zaman geçmesine karşı hala kendini üzerinizde bırakabilirken,sizin sadece kısa ve ona göre tatlı bir anı olarak kalmanız samimiyet gereği gerçekten küfredilesi bir durum...

Kadınlar kadınlar diyorum ama yanlış anlamayın esasen bunu yapan herkesten iliklerime kadar nefret ettiğimi beni biraz tanıyan herkes bilir.Mesela ben ne kadınlar gördüm,onları koyveren umut taciri erkeğe,kayıtsız kalıp yeniden döndüler;bahsettiğim hanfendi bunu okuyor olsa gerek o yüzden söyleyeyim.

Senin suçun değil bu;böyle yapmasaydın da yeterince sevmemiş olmayacaktın,böyle yaptığın için aptal falan da sayılmazsın...

Sadist tipler değiliz hiç birimiz,bu da acıyı sevmek değil;seni vuran merminin hatrına ölmek diyoruz biz buna,ki bu çok kutsal bir şey...

16 Eylül 2015

İlk Bakış Meselesi

Senelerdir muhabbeti yapılan şu ilk görüşte aşk geyiğine bi'açıklık getireyim;vardır ama sandığınız gibi değildir,yüksek muhtemel de ilgisi yoktur...
İlk gördüğünüzde haz etmediğiniz,ya da ısındığınız insanlar olur;istisnalar haricinde de çoğu zaman o ilk izlenim kalıcılığını sürdürür yalan mı?Aşkta da aynı strateji,ama bir farkla;kader siz onun gözlerine baktığınız anda kesindir,öncesinde de kesindir ama o tam olarak bir kanıttır,ancak yine muhtemelen sizin fark etmediğiniz bir kanıt.Daha evvel de söylediğim gibi sonradan iş aşka dönünce aslında o andan beri aşık olduğunuzu düşünürsünüz;ama sanmak değildir bu,çünkü zaten öyledir...Ek olarak kimisi o an da anlar ama kendini kandırır;biri korkusundan,diğeri gemişinden,öteki her ikisinden mesela...
Ancak hiç bir şey gözleri unutturamaz,Eren hocanın dediği üzere büyüklükleri değişmediği için değil hayır,içlerindeki değişmediği için...

Bu mevzunun hüzünlü olan tek kısmı,kişinin sadece bakışını,bize olan bakışıyla bir sanmamız;bize de öyle güzel bakıyorsa zaten her şey olması gerektiği gibidir,ama es kaza ki her zamanki güzelliğinden birine denk geldiysek mevzu orada patlar.Yine baştaki gibi biz fark etmeyiz patladığını,en sonuna kadar gitmek gerekir,son çizgisini de ölüm hariç biz belirleyeceğimiz için;seni sevmeyen bir kadının bir ömür peşinden gitmek,belki de en mantıklısıdır...
O bakışlarda neler kaybettim ben;aynı sigara ve uyuşturucu gibi,ne bir daha ilk etkiyi verdi,ne de daha iyiye gitti.Bunları karamsarlıktan söylemiyorum ama benim elimdeki buydu,size başkası gelir de diyemiyorum ama gelmelidir,bana da öyle..Şayet geldiyse kıymet bileceksin arkadaşım,senin kaybettiğin gözler için ben seni döverim;benim olmadan sahiplendiğimi,hiç etme çabasına girdiğin için...

Bugün de bana sorulan bir soru mesela;''Çok mu güzeldi?''Döneklik diyeni fena hırpalayacağımı belirterek söyleyeyim ki dillere destan değildi,ama ben güzellik de aramam zamane gibi.Kimi çok güzeldir de o kutsallık yoktur bakışında,bu teşhise göre prensese herkes aşık olacak diye bir kaide de yoktur.Bu arada kutsallık tam anlamıyla doğru kelime,sadece bizde kalsa da böyle anlarımız kesinlikle kutsal...
Vur emri gibi bir şeydir o ilk bakış,ama kendini,ama kendinden,ama ondan...
''Beni kendine aşık etti''demek gibi düşünün,eğer öyleyse onunla bir geleceğiniz olması kaçınılmaz iken bakınız benim gibi çoğu pervasız''aşık oldum''der çünkü hep korkar karşıdan,vur emrinin öldürebilmesinden...
Eğer en başa dönecek olursak(hani şu onun bakışını kendine sanma olayı falan vardı ya)bu sefer de pek çok hayatın yitip bitmesini sağlayanın basit bir yanlış anlaşılma olduğunu sanarız ama yanlış.-Çok karışık ama söz toparlayacağım-Özellikle kadınlara bakarken,hele ki ilk defa bakarken onların gözleri ayna gibidir,ona ne hissedersen onu görürsün,zaten aksi de çok mantıksızdır.Peki ya onun hissettiği?Zaten içine girmeye çalışırken bocaladığım o azınlık haricinde kim onun ne hissettiğini tam olarak anlayabildi ki?

Beyler beyler,
Siz odunsunuz ben değil;
Zira yalnız da olsam değer...☺

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )