Alptuğ'un Mekanı

22 Nisan 2015

19 Nisan 2015

Diğer bütün insanlara''O''diye bahsettiğiniz en özel insan,yokluğunda onsuz olmak şuraya dursun:o insan artık o değeri taşımadığında,''O''diyecek biriniz artık olmadığında kendini üçüncü şahıs hissetmemek elde değil...

Onsuzluk değil bu,daha da ötesi O'suzluk.Özel hissetmek için sebebin olmaması,özel hissettireceğin birisi,ya da mutluluk,ama özellikle de aşk...

Bir bağımsızlık hali bu,ama çaresiz olanından;yani yeterince yalnız olabilirsin,ama değer verecek birşeyin olmadığındaki kadar''değersiz''

Hiçle yetinme çabası,yahut hiçin yokluğuna olan yoksunluk;önceden var olmasının verdiği o damağında kalmış hislerin çırpınışı...

Yalnız kalmak ya da yalnız olmaktan da ötesi,onsuz olmanın dahi onurlu kılacağı birisinin artık varlığını her türlü yitirmesi,yoktan yoğa doğru giden keskin bir değişim...

Üstelik eminim o kişi hissetmez bile bunu,alakası bile yoktur seninle;sen onu hayatının merkezinden çıkarmış,yörüngesiz öylece yaşama çabasındayken...

Artık ben de sıradan bir insanım,umut edecek birşeyim,çabam,hasretim yok;hasretim vardır belki olmasını istediğim belirsiz geleceğe,hüznüm de vardır boğazıma yapışmış tatlı tatsız her türlü geçmişe,bir daha olamayacak oluşuna yahut tekrar tekrar aynı şeylerin olacağı gibi umutsuz bir inanca...

Artık sevdiğim biri bile yok,benim için hayatımda olmayışından daha da ağır bir boşluk bu;düşlerimi tek tek av tüfeğiyle indirmişler gibi sanki,gerçeğim,benliğim,herşeyim..Bir ben de kalmamış gibi doğru düzgün,gayeli;ha hayaller hala hayal belki,ama sorun da bu iştehala''hayal''Artık engelleyemiyorum bile uzak uzak görünüşlerini,en normal hayalime bile fantastik muamelesi yapıp her fırsatta kendimi suçlamaktan ödün vermiyorum...

Hayat artık yeterince sıradan,içimdeki romantizm hedefsizce beni vuruyor yerli-yersiz bir kedere bürünüp;yapayalnz yiyeceğim romantik akşam yemekleri,yılın 365 günü geçerli olabilecek adsız yıldönümleri..Kafayı yedi diyecekler sonra biliyorum,hoş şimdi de farklı birşey demiyorlar ama;bence de yerim kafayı,özellikle de ruh eşim kurduğum bütün o gerçekten mantıklı hayallerimde,dualarımdaki gibi karşıma çıkarsa,kırmızı kar yağınca evleneceğim gibi bir inanca kapılmazsam annemin köyündeki o deli gibi...

Bir O'm olsun da;onsuz olmak da kolay,alışmışım zati...

18 Nisan 2015

Durak

Ya şu hayatta''Olsa iyi olurdu''dediğim hemen hiçbirşey olmadı,gerçi tek bir istediğim vardı o da ayrı mesele..Hani böyle hayat maratonunda çeşitli pit-stoplar vardır,işler kötü gider belki ama onlara gittikçe biraz rahatlar,gevşersiniz;sanırım ben birkaç durak kaçırdım,gerçi kaçırmak da denemez buna ya,bayağı olması gereken yerde yoktular...
İşin en can alıcı yanı da ben tüm bunların bir işaret olduğuna inanmıştım,kendimi bildim bileliden bu zamana kadar beklediğim o işaret yani..Dedim bu iki şeyin bir araya gelmesi tesadüf olamaz herhalde,dedim kesin ha güzel birşeyler olacak;o kadar inanmıştım ki,o kadar yani..Meğer sadece basit,önemsiz,berbat bir tesadüfmüş,yalancı bir durak...
Allah'ım sen beni diri tut,çünkü ben dahi o''mutlaka birgün gelecek olan doğru insan''ın gerçekliğinden şüphe etmeye başladım..Zaten önce çocukların umudu ölürdü,sonra yetişkinlikle çocukluk arasında kalanların gerçekleri,en son da yine çocuklar ölürken savaşlaşırdı bunun adı,oysa sadece aşırı umutsuzluk...

Şu sıra en çok kullandığım kelime''bilmem'',sanırım bu başkalarının elinde olan şeyleri,onların ne yapayacağını bilmeme cahilliğinin kuyruk acısı;genelde bu zamanda feleğe b*k atar insanlar,suçlar ve kurtulurlar sanki,''sanki''diyorum ama!..
Birşeyi bekledikçe gelmeyecek gibi gözükür bunu ben de bilirim;ama çok mu bekledim ne,ki yok gibidir ufukta,rastladığım hiçbir durakta...
Yani demek istediğim;ömrümü olmamış,olmayan ve olmayacak,adını dahi bilmediğim türlü kadına mektup ve şiirler yazarak,sonra da çıkıp ben güçlüyüm diye avunarak geçirmek istemiyorum daha fazla.Yazma derseniz de duramam o benim gafil huyum;millet kendi yağında kavrulurken benimkisi birazcık daha farklı,ben kendimi kavururum..Ama bütün bunları da kendime ben yapmış olamam ki,yani hepsini,herşeyi;bu kadar kötü bir insan değilim çünkü ben,ama bu kadar kötü hissediyorum işte...

Kabul daha ölmedim,umutsuzluktan ölebilecek kadar da pervasız değilim ayriyeten;eminim yine birşeylere kanacağım,sürükleneceğim;yol da zaten yarım gibi,oyalanır oyalanır giderim...

17 Nisan 2015

Ayyaş Gönül

İçimde,göynümde iki dene bebe,biri böyle çakma Polyanna,diğeri ayyaşın önde gideni;biri sürekli umut fısıldıyor ha böyle kulacığıma,aha öteki denyo da diyor yok,bi'fırt daha çekiyor yetmezmuş gibu..Şive yapıp dikkat çekmek istemiyorum,ağzım kayıyor esasen,ruhum kayıyor.Yamuk yumuk bir herif olacağım zaten bu gidişle...Bi'ters-bi'düz örgüye döndüm zaten iyice,her günüm aynı ama 180 derece farklı;ne iyi ne kötü onu bile kestiremiyorum artık.Tam diyorum bir çıkış göründü,bu da bir işaret;meğer ne işaretmiş ne çıkış varmış ortada...

İster istemez o ayyaşa itimad ediyor insan,sonra da çok pesimistsin diyorlar,başlatmayın be!Bu tıpkı annemin biraz önce yanıma gelip,ben hiçbirşey yapmazken''Sıkma canını!''demesi gibi birşey,yani ben de siz de gözünüzü kapatsanız keder orada,burada,şurada,şuramda...
Esasen ben çok duygusal bir adamım,laf aramızda gözlerim de haddini bilmez biraz;bu yüzden yani,yani bu yüzdendir,bu yüzden olmalıdır di mi?
En yakın dostlarımla konuşuyorum,istisnasız hepsinin söylediği ya''Haklısın''ya da''bilmiyorum''Öyle ki insanın içinden''Siz de böyleyseniz...''demek geçmiyor değil...

Hani dramatizeye yer yoktu di mi?oysa şimdi bak,dört bir yanım hüzün;tamam ben şairim diye,bıkmadan direniyorum diye de fazla bu kadar çalkantı..Hala yorulmamış ve bıkmamış olabilirim derinlere bakarken yukarıya doğru,ama çok sıkıldım..Sıkı can iyidir derler ya;benim de canım çıkmaya az kaldı,hayli sıkıldım...
''Şeytan diyor ki...''diye bile başlayamaz oldum cümleye ayyaş,o bile birşey diyemiyor artık;kilit olmuşum,ne çok ne hiç düşünemiyorum...
Hatayı kendinde aramak benim için kötü biliyorum,ama başka şeylerde ararsam da kadere lanet etmemek için de sebebim kalmıyor oysa;oysa ki ben ne kadar çok didindim bilir misiniz bu isyan,lanet edenlerden olmamak için hiçbir zorluk karşısında;desene sana benzedik Ayyaş...

Cevap bu evet,ben de biliyorum çok şükür;doğru yolda olduğumdan bu kadar zorlaşıyor bu imtihan....Ama mola mı versek biraz?çok değil be,acık,aha şu kadacık fena mı?
Ya mükafata ne demeli başçavuş,bizim şafak sayılmıyor da...
Allah'ın ayyaşı,ne de bilirsin sen,ben de ne bilirim;içkiyi ağzıma sürmesem de en sevdiğim muhabbetin içki muhabbeti oluşu gibi belki de hayat Ayyaş,belki sen de bu yüzden olumsuzsun ha?

16 Nisan 2015

Yazık

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )