En Deli Adam
Alev gibi yanaşır yamacına,yanmayı göze alarak ısınır,mutluluğunu baki sanarsın.Yansam ne olur dersin kendi kendine,en fazla birazcık fazla ısınırsın.Neden mi?Çünkü sen adamsın,çünkü sen kadınsın;çünkü sen,sanılmadığın kadar insansın...İtiraf etmedin,kaçtın,saklandın,sığındın,boğuldun ve de yandın.Dışında patlamış o saçma gözüken delicesine mutluluk;insanlar senin salak olduğunu çıkarırdı düşününce,oysa senin için buzdu,yanaştırmadın kimseyi ve göze alamadın gerçeğin görülmesini...
Seni yakıştıramadılar bir türlü;seni ve sebebini bilenler vardı,bilmeyenler ise artık istese de tanıyamazdı.Aşırıydın sen,aşırı duygusal,aşırı hüzünlü;saklamak için de aşırı davrandın,bir de baktın ki aşırı delilik sarmış boynuna kadar.Ve devam ettin türlü saçmalığa,zarara ziyana;kaçırmak istedin insanları ve başardın,yalnız seni bilenler kalmıştı,oysa sen onların yanında bile yine yalnızdın...
Saklanmak istedin çünkü şu hayatındaki ilk incinmen de kendini gösterdiğin andaydı,en çok canının acıdığı şüphesiz bu andı.Yalan insanlarla yalan yaşadın çünkü yaşadığın sistemde topluma uymak gbi de saçma bir gereksinim vardı..Kabul et,sen en deli adamdın...