Nurten,kalk kız getir şişeyi;bir mevzu üzerine içişeceğiz.. Şişeyi getir Nurten,yıldızları göreceğiz.. Getir şişeyi,bugün yarın öleceğiz.. Şişeyi getir şişeyi... Söyle kimin aklına gelirdi be Nurten,şu hayatta kaç kişi koşup da yetişemediğinden kaçabilmişti;ha bi'de şeyi söyle,ilk kim zikretti ismimi... Hadi hepsini bir kenara bırak da Nurten,senin olmaman gerekirdi burada,yanımda.. Senden nefret ediyorum Nurten;getirdin şişeyi,açtırdın ağzımı..Gidemiyorum bak yüzünden,bir arpa boyu gidemiyorum

Zaman kendini kandırmak için değil bırakın şimdi;Artık geçmişim ben o türlü ziyanı,ne aşkım ne şiirim türlü kadınların yüreğine kaldı... İmkansızı seviyorum sanırım;olanları elemektense olmayanı,asla da olmayacağını bilerekten beklemek artık daha cazip geliyor nedense..Konuşsunlar istiyorum arkamdan"Bu herif kafayı sıyırmış bakma sen,olmayanlara aşık,onlarla konuşuyor ve onlar için yazıyor"diye... Çünkü birini seviyorsan ve onun garantisi yoksa değil bir Mecnun olmak,aşık olmak

Bu nasıl bir his bilmiyorum,ama yaşamak istemem.Hani bir zamanlar senin sevdiğin biri olur,sevgiden öte saygı gösterdiğin tıpkı Can Yücel gibi,senden başkasının asla senin kadar sevemeyeceğini bildiğin biri... Ve biri çıkıyor ortaya,sen onu sevmeyi bırakmışken onu seven bir başkası..O sevgiyi sadece"Seni seviyorum"sözcüğünden ibaret sanarken sen gerçek anlamda ömrünü sunuyorsun... Sonrasında ne oluyor,ikisinin de adı aşk oluyor.Haksızlık mı desen hayır

Çıkmıyorum kimseyle,çıkamıyorum belki de..Garip olduğunu biliyorum,bu romantik adam,türlü duygusallıklar,şiirler,çiçekler ve belki de kimseden duyamayacağınız güzellikte sözler.Peki ya sonuç,durun ben söyleyeyim..Bi'başına öyle bir adam... Nasıl olmaz değil mi,mümkün değil?Etrafa bakıyorsunuz kimileri öylesine sevilmeye,hatta yalan olduğunu bildiği bir''Seni seviyorum''a bile aç iken,her günü ayrı bir ilan-ı aşk olan bu adam yine yalnız... Kimi kadınların rüyalarındaki gibi bi'adamım ben,o romantik eş

Bir tatil kampında gözlemdeyim şimdi;hava sıcak ancak serin,yeşilin binbir tonu kökünden fışkırıyor adeta bitkilerin.Bir deniz görüyorum ki karşıda,o ne çarşaf ne de hırçın;öylesine debelenirken kendi kendine,bir de cezbediyor insanları... Öyle bir mavisi var ki yalnızlığın,sürekli aradığım şeyin burnumun ucunda olduğunu anımsatıyor,o öylesine usul ki kimseyi ürkütmüyor ama bir yandan çok da ferah,kimse ondan sıkılmıyor.Bu mavisi daha bir başka