Yazmaya başladığım,yaşamaya ve hatta sevmeye başladığım günden bu yana hiç birşey değişmedi.Hala aynı ben,aynı hayat,aynı hisler ve aynı yaşayış.Tıpkı kalıplaşmış gibi hissediyorum bazenleri,klasikleşmiş gibi.Herşey değiştirmesi imkansız öyle bir düzene kurulmuş ki sanki,dümdüz bir yol. Sonunu ve nerede olduğumu biliyorum ancak asla durup başka bir yola sapamıyorum,düpedüz bir intihar gibi.Bile bile sona gitmek,üstelik istemeyerek;ne hissedersiniz o zaman,içinizde bendeki o

Olur mu böylesi,ne kadar caizdir bilemedim ki?Olmayanı,gelmeyeni sevmek;gelmeyeceğini bilip kabullenerek yine bıkmadan devam etmek.Acıların canını yakmasına rağmen yine de her parçasına aşık olmak,acıya ve acıtana bakmaksızın kapılmak.Yanlış değil,doğru da değil bu;peki ya nedir bu kardeşim,bu denli beter nedir bu kadar? Bariz bir aptallık ya da deliliğin ta kendisi;lakin kimsede,hiçbir şeyde olmayan öylesine bir mantık ki bu.Ya da dediğim

Şimdi ne dersem desem,sadece git.Aklımdan,kalbimden olabildiğince uzağa.Biliyorum ki bunu yapacak olan sen değilsin,ben de öyle.Kanlı düşüncelerim gitmen gerektiğini doğruluyor,benim için;doğru olanı bile bile yapamadığım için suçlanmak,işte bu ancak aşkta olur.Git diyorum,gayet net söylüyorum.Düşüncelerim,hayallerim ve başka ne varsa hepsinden git.Zorundasın,gitmelisin.Vedalar yıkar geçer beni,sadece bir sabah uyanayım ki yoksun.Sen hiç olmamıştın,bari düşüncen de olmasın;ikiniz takılın başbaşa,beni bana bırakın.Benim neyim eksik

Uzaktan hep güzel gelir davulun sesi.Şu dünyada kim anlayabilmiş ki seveni,kim bilebilmiş ki birinin halini?Belki de tek sorunum budur ha?İnsanlara yakın gibi,onların arasındanmış gibi hissetmek için takmış olduğum onlarca maske;evde,okulda ve her yerde.İnsanlara uyum sağlamak uğruna kişiliğimden olağanca bir taviz veriyorum;kabadayı oluyorum ki çekinsinler,çapkın davranıyorum ki unuttu desinler,şapşal ve esprili davranıyorum ki hala mutlu ve hala o eski

Tutunamıyorum artık şu lanet hayata,neye elimi attıysam kayıp düşüyorum.Onlar sanıyor ki bıraktım kendimi,boşladım herşeyi;oysa ben öylesine çırpınırken onlar hiçbirini göremiyor.Bataklıkta gibiyim battıkça batıyorum,üstelik benim suçum değilken. Notlarım gittikçe düşüyor;bunda benim payım yok değil tabi,fakat inanın bildiğiniz gibi değil.Birşeyler beni alıkoyuyor,herkese göre değişiyor bu şeyler.Bir çıkış yolu bulamıyorum ya,işte en kötüsü de bu. Sağlığım desen giderek kötüleşiyor,artık vücudumun kontrolünü