Alptuğ'un Mekanı

13 Mart 2014

Senin için yapamayacağım şeyler bir elin parmakları kadar bile değildir,bunu da yaparım elbet.Herhangi birşeyin seni üzüp incitmesine seyirci kalamam-Hele ki benim yaptığım birşeyin-İşte bu yüzden deneyeceğim,senin için.Unutmayı değil,bunu asla yapamam ve unutmamak için de elimden geleni yapacağım.Benim bu durumda senin için yapabileceğim tek şey o yangın yerine dönmüş yüreğimin çağrılarını dinlemeksizin yaşamaya çalışmak,belki yapamam ama en azından denerim.
Aslında pek çok kez denedim önceleri,olmadı;yine olmayacak belki,ama senin için direneceğim buna.Lütfen sen halime bakma,tavır ve duruşlarıma aldanma;hatta mümkünse umurunda bile olmasın içim,sen yine beni o eski ben bil,o bana yeter de artar.

Şimdi ben sana ne dersem diyeyim yine okuyacaksın yazdığım her satırı,senin de bana dediğin gibi ben de yazmaya devam edeceğim yine.Bugün de dediğim gibi,ben yazmak zorundayım.Nedenini soracak olursan,ben de bilmiyorum aslında.Anla işte,bazen içimdeki her his daha da alevleniyor;kendimi tutamadan,düşünmeden birşeyler yazıyor,yapıyorum.Bir laf vardı''Fakirin ekmeği umut''işte tam da o hesap benimkisi,öylesine bir ümitle sürüklenip duruyorum ben de.

Sen de haklı olarak senden ne istediğimi bilmeye ihtiyaç duyuyorsun sanırım,ben de bilmiyorum diyebilirim.Sanırım sadece sana sesimi duyurabildiğimden emin olmak istemiştim,oldum da.Bunun için gerçekten çok teşekkür ederim sana.

Haklısın eski ben değilim,o çok geride kaldı.Sebebi sen değilsin,yani en azından tüm sebebi değilsin.O son yıl çok şey değişti içimde,sözde''büyümek''miş işte bu,yalan.Haklısın kapattım kendimi,gömüldüm;ama kaçtım aslında,tahmin dahi edemeyeceğim bir saçmalıktan.Hani hiç hissettin mi bilmiyorum;mutlu olursun,ama sonunda mutsuz olabileceğin ihtimali içini paramparça eder,bir an için sanki tüm bu düzen mahvolacakmış gibi hissedersin.Ben de bundan kaçtım işte,mutluluktan;çünkü biliyordum ki birşeyler değişecekti,tıpkı geçmişte olduğu gibi

Yaşlandım demiştim hani şaka yaparcasına,ama içimde hissetmiştim aslında o anda.Üstümde senelerin yorgunluğu varmış,beynimdeki bütün bilgiler bir olup vücuduma batıyormuş gibi sanki.Hani sen dedin ya''Sanki karşımda yaşımdan büyük biri varmış gibi hissediyorum'';kim bilir,belki de haklıydın.Şu 13 senelik ömür,bu ömürde pek çok insanın sanacağından pek çok şey yaşamışımdır belki,ondandır.

Dedin ya''Düzeltmek için ne yapabilirim?''diye;yapamazsın,her ikimiz de hiç birşey yapamayız.Aşkı hızlı giden,frenleri boşalmış bir araç gibi düşün mesela;ancak kendiliğinden birşeye çarpmasını ya da yakıtının bitmesini bekleyebilirsin.Yani ya dibine toslayacağım hayatın,ya da gücüm tükenecek ve çekip gideceğim.Güzel ve anlamlı bir şarkı ile veda etmek isterim sana,hoşcakal...

12 Mart 2014

Averaj

Sakin Ol Hayat

Öldü Demek

Dün gece oturup düşündüm,bol bol düşündüm.Dedim ki''Acaba ben ne yapardım?''Olur ya,fani dünya sonuçta;birgün kapıma dayanıp birisinin öldüğünü söyleseler mesela,ne yapardım?Düşünmesi kolay tabi,birebir yaşadığınızda ne olabileceğini tam olarak kestiremiyorsunuz düşünürken.
Ama muhtemelen yığılır kalırdım,ya da bir köşeye çöker hiç sessiz beklerdim öylece.Ne kadar acı,insan düşünürken bile irkilmekten alıkoyamıyor kendini.Belki de bu yüzden asla anlayamayacağım katilleri.

Ölüm öylesine tuhaf ki,yok olmak gibi.Yok olma kavramını asla tam olarak idrak edemedi insanoğlu,bu yüzden de asla başa çıkamadı ölümlerle.Kabullenip o artık göklerde diye umutla bakabilmek ise her yiğidin yapabileceği bir iş değil ne yazık ki.Anlayamıyorsunuz bir türlü,tabiri caiz ise o an tam bir''salak''gibi kalıveriyorsunuz.Her gittiğinde geri geleceğini bildiğiniz birisinin bu sefer gelmeyecek oluşu belki de bütün dünya mantığınıza zıt düşüyor.

İşin en tuhaf yanı nedir biliyor musunuz?Ben bunların hiçbirini yaşamadım,şükür ki ölmedi yakınımdan birileri.Ama bu kötüye işaret,düşünerek hiç bilmediğiniz bir hissi içinizde uyandırıp birebir yaşamış gibi hissetmek ne kadar kötüdür bilemezsiniz.Bazıları 6. his der buna,bazıları ise öngörü;ama her ne olursa olsun kötü bu,sürekli iç kanatan bir his.

Bilinçli olmak hep kötü göründü bana,şimdilik herşey iyi gitse bile gün gelip birşeylerin kötü gideceğinin bilincinde olmak.Sizin için geçerli değildir belki,ama birşeylerin kötüleşeceğinin farkında olmak onlar iyiyken bile engel oluyor mutlu oluşuma.Paranoya gibi gelebilir tabi,benim için de öyle.Birgün mantık ve zihin kavramlarının arasında boş ve karanlık bir nokta bulup o noktada kaybolmaktan korkuyorum şimdilerde,yani sizin bileceğiniz adı ise''delirmekten''Dünyanın tüm bu karmaşasını bilmeden saf ve salak bir şekilde yaşamak en iyisidir belkide,kimsenin beceremediği...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )