Özledim
Bugün sensiz geçen 5. gün,oysa ki 90 gün geçtiğindeki ile aynı özlemim.Aklımın ucundan bile geçmezdi biliyor musun okula gelmek isteyeceğim.Aslında umurumda dahi değil okul,yalnız sen işte.Belki okumuşsundur diğer yazdıklarımı,belki izlemişsindir çektiğim videoyu.Tam da senden bir cevap alma umudu ile kendimden geçerken,ne tesadüftür ki yakaladı hastalık.Ama itiraf etmeliydim ki pek de 3 günlük rapor almayı gerektirecek bir durumum yoktu,en azından bünyevi olarak yani.Sadece biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı,biraz düşünmeye,birkaç gün ortadan kaybolmaya ihtiyacım vardı.Belki de gerçekleştiremedim hayalimi,herşeyi arkada bırakıp yepyeni bir sayfa açamadım hayatta.Ama biraz olsun dinlendim;son vuruşu beklerken,çekip gitmeyi beklerken biraz daha bağlandım hayata.Aslında direnmeyi sevmem,bu sefer olsun kendimi kaderin kollarına bırakacaktım;ama sen,senin biryerlerde nefes alıp verdiğin ve mutlu olduğun gerçeğini bilmek bile fazlasıyla yetti bir ümit yaşamaya.
En kısa zamanda geleceğim,gül yüzünü görmek için.Hani ne demiş Mehmet Akif;
''Belki yarın,belki yarından da yakın...''
En kısa zamanda geleceğim,gül yüzünü görmek için.Hani ne demiş Mehmet Akif;
''Belki yarın,belki yarından da yakın...''