Tamam,artık herşey bitti.Aşkım bitmese bile bitirdim varsay sen onu,hem zaten ne önemi kaldı ki artık.Artık ısrar yok,hatta bahsini bile açmayacağım.Ben zaten farkındaydım herşeyin,merak ettiğim 2 şey vardı;nedendi bu reddedişin?ufacık bile olsa bir ihtimal yok muydu?Şimdi ise bu soruların ve daha birçok şeyin hiçbir önemi kalmadı.Ben pes etmedim,sonuna kadar direndim belki;ama artık direnmenin bile işe yaramayacağı kesin olan o karanlık SON noktasındayım.Herşey bitti senle birlikte,herşey;şimdi ise herşey azalıyor yavaştan,mutluluk,sevinç,hayat,hisler,duygular ve düşünceler.Yavaş yavaş herşey bitiyor,bitiş çizgisine yaklaştık anlaşılan.Tüm bunlar ezelden belliydi;ama ben yine bir salaklık ettim,beni bitireceğini bildiğim bir yola girdim.Son bulmak en iyisi bundan sonra,karanlıkta kaybolup sessizce unutulma çabalarım da bu yüzden işte.Tüm dünya farz etsin ki sanki ben hiç olmamışım ve şimdi de yokum;yani tüm dünya hayatına bir ben eksik devam etsin bundan sonra.Yine dünya dönecek ve güneş doğup batacak,iyi de bana ne?Herşey en baştan yazılmıştı,belli ki ben karanlık,melankolik ve umutsuz bir adam olacaktım.Bu gizemli adam havaları kimilerine güzel gelir dışarıdan;herbiri özenir bu hayata,çünkü hiçbiri bilmiyordur onu nelerin beklediğini.Ben istemedim,istemezdim de;bir baktım ki öyle bir adam olup çıkmışım,işte sana kader.Kimsenin suçu yoktu hiçbirşeyde;ani bir rüzgâr esip herkesi bir yana savurdu.İnsanların sorularına cevap olarak anlatacak bir derdim yok,filmde de dediği gibi şarapçının;''Hüzünlü değilim diyorum sana,benim mizacım böyle!''Hayat belkide birer kurmaca olarak gördüğümüz o filmlerden ibarettir,kim bilir.İçin rahat olsun,dediğim gibi artık bırak direnmeyi umut bile etmiyorum,ama yine de gün olur gelirsen buradayım bilesin...
