Artık saklanamıyorum,herkes biliyor gerçekte kim olduğumu.Bilmeleri iyi mi kötü mü bilemiyorum;çünkü bir tarafta ayağını denk alanlar,bir tarafta ise diline düştüklerim var.Herşey ortada işte,olan biten bunlar;fakat nedense hâlâ merak ediyor herkes,ki ben daha neyi merak ettiklerini bile bilmiyorum.Bu saatten sonra madem herkes herşeyin farkında,öyleyse bundan sonra devam edebilirim kendim olmaya.Rüzgârlarda savrulmuş bir hayat,nihayet birşeylerin normale döndüğünü seziyor gibiyim.Artık insanlara

Ahh sabahtan beri düşünüyorum,ne söyleyebilirim.Öncelikle kesinlikle haklısın,bu konuda hemfikiriz.Herşey ortada belki,söylenilecek pek de birşey yok bile aslında.Sadece şu mesele;bazen birşeyin olmayacağını bilirsin ve bunun için uğraşmamak ve bırakmak istersin,ama yine de o söylediğin ''keşke''lerin hayali bile yeden yere vurur seni.Yanlış anlama,ben bırakmak istemedim ve bırakmadım da;sadece bırakmam gerekirdi,onu da beceremedim tıpkı diğer çoğu şey gibi.Bunu okuduğunu düşünüyorum,yani umarım

Bir önceki yazımı okuyanlar daha iyi anlayacaktır,aşşağıdaki şarkının başındaki birer dizi kesiti olan sözler tüm bu anlattıklarımı tamamen özetler aslında.Biz seninle değildik hiç;gülüşmedik,ağlaşmadık,sevemedik birbirimizi-ben hariç-,asla da bitmedik hiç.Seninle olmak vardı;mutlu olmak,bir bütün olmak vardı,beraber günün bitimini seyretmek mesela.Bir de senin uğruna ölmek vardı tabi,inkâr ediyor gibi gözüksem de hâlâ var belli.En azından senin için canımı verebilseydim diyorum bazenleri;belki

Çevremdeki pek çok insanın beni anlamakta zorluk çektiği kısım neden onu seçtiğimdir,onlara bir türlü laf anlatamam nedense.Herkesin ağzında dolanan cümleler var''Daha başkaları çıkar'' ve benzeri pek çok safsataları var kendilerince,anlatamıyorum ki başkasını ne yapayım.Neden sana olan aşkımın bu kadar veya neden sadece sana aşık olduğumu soruyor herkes.Kusura bakmasınlar ama ben bir kısım insan gibi 3 gün birisi 5