27 Kasım 2013
Sana Bağlı
Yarın büyük bir sınavım var,ama bütün insanların üstümde yaratmaya çalıştıkları etkiyi zaten yaşıyorum.Sınav umurumda bile değil neredeyse,ama sen öyle mi?Şu dünyada herşeyi bir yana bıraksam yine sende takılı kalırım.Ahh,keşke...Ne bileyim?Keşke herşey başka türlü olsaydı,keşke birşeyleri değiştirmek için ihtimalimiz olsaydı.Belki de vardır ne bilirsin.Sana bağlı be güzelim,sana bağlı.Sen ki ne zaman öğrenirsin gerçekleri,o zaman oluşur ihtimalimiz.Ne zaman olur,nasıl olur bilemiyorum.Eğer bildiğim birşey var ise o da sadece seni ölümüne sevdiğimdir.Senin için ölürüm diyenler mi,yoksa senin için ölenler mi?Kararı sen vermelisin,ne kararı verirsen ver;karışmayacağım.Ama lütfen düşün.Hani hatırlıyor musun o günü,senden durup düşünmeni ve sonra karar vermeni istemiştim;Düşündün mü,düşünmedin mi bilmiyorum ama bu tıpkı birşeyi bilmeyen birini o şeyden sınava sokmaktır.O zamanlar bilmiyordun seni ne kadar sevdiğimi,her gün öldüğümü,intihar düşünüp geride bırakacağım insanlardan dolayı vazgeçtiğimi,hatta bazen nefes bile alamadığımı.Bunların hiçbiri mecaz değildi;Mecaz olan şey gerçeğin kendisinden ibaretti.İşte bu yüzden ''BİZ'' olma ihtimalimiz koca bir yalanmış gibi duruyor.
''Son gördüğünden iyi,son gömdüğünden diriydim.''
''Sevginin 5 harfini de hakediyordu gözlerin!''
''Son gördüğünden iyi,son gömdüğünden diriydim.''
''Sevginin 5 harfini de hakediyordu gözlerin!''
Size Ne?
Bu günlerde yazdığım yazıları ve çizdiğim resimleri görüp soranlar var.Biri ''Ona mı çiziyorsun bunları?''dedi.O anda ona çok kızmıştım,ama onun bir suçu yoktu.Nedense benim gibilerin pek hoşuna gitmez bu,sevdiği kişinin ona sorulması veya hatırlatılması.Kendi kendime bir mücadele içindeyim,insanların bu konuda yaptıkları en ufak bir şey yetiyor onlara kızmama.Ben birşey yaşıyorum,ne derseniz deyin;Bu yaşadığım şeyi yalnız başıma,yardımsız ve çevresel faktörler olmadan yaşamak istiyorum.Yalnızlığı sevmem de bundandır aslında,ne yapacaksam kendi başıma.İnsanların beni önemseyip değer vermesini iistemiyorum(sen hariç),sadece onların arasından geçip giderek sessiz adımlarla yoluma devam edip birkaç hayat kurtarmak,biraz da sevgini istiyorum.Bunların hepsini geçtim;Sadece bir damla mutluluk istiyorum,içinde senin de olduğun.Galiba kendimden kaçıyorum ben,senden kopamamamın verdiği acıyı başkalarından çıkarıyorum.Çünkü sadece tek birşey eksik;Sen.Sen de olsan,göğüs gersek karanlığa.Benim için en büyük mutluluk,senin yanımda olmandır.Peki,senin için ben kimim?
26 Kasım 2013
Dinle
Lütfen,dur ve dinle beni,kulak ver sesime.Belkide bu sana yazdığım 250.yazım.Lütfen be,oku sadece.Tek istediğim şey,bilmen.Çünkü ben hergün biterken senin benim hergün tekrar canlandığımı sanman yakıyor beni.Günün 24 saati taklit yapıyorum,mutlu taklidi.Anlaşılan iyi rol yapıyorum,öyle ki kimse farkına varmıyor.Daha açıklamadığım nice zaaflarım var,mesela o günden korktuğum,ama gelmesini de dört gözle beklediğim gün gibi.Kimseye söylemedim daha,kimse bilmiyor o günün ne zaman olduğunu.O günü bilenler var,o gün ne olacağını da;Sadece o gün hakkındaki derin hislerimi bilmiyorlar.Bırakın,o da gizli kalsın.Seni,hayatımı,hüznümü,kederimi anlattım yazılarımda,bırakın bu da gizli kalsın.Neler hissettiğimi anlamanı beklemiyorum senden,sadece sensizliğin bana acı verdiğini,benim seni nasıl sevdiğimi bil.Okuyunca dönmeni beklemiyorum,sadece sana verdiğim değerin diğerlerini hiçe saydığını bilmeni istiyorum.Burnunun dibinde ölmek üzere olan adamı gör sadece;İster kurtar,ister kurtarma.İster böyle devam et,ister beni anla.Ama senden ricam;Lütfen oku.''Hangisini okuyacağım?''dersen eğer,seç birini ve oku,senin olmadığın bir yazı yok çünkü.Elveda,yine mutlu rolüne bürünüp dikkat çekmemeye çalışacağım...
Önyargı
Çevremdeki kendim hakkındaki önyargılarla mücadele etmekten vazgeçtim artık,aksine dalga geçiyorum bile.Beni sandıkları şey bazen bir salak oldu,bazen masum bir çocuk,bazen kaba bir adam,bazen çapkın bir genç,bazen ise edebiyatçı.Ama hiçbiri aslında kim olduğumu merak etmedi,onlar sadece kendi düşündükleri bana inandılar,ben onlar için sadece benim hakkımda düşündükleri şeylerden ibaretim.Herbirimiz böyleyiz,başkalarının gözünde o kişinin bize karşı olan önyargısından öteye varamıyoruz.Bütün yanlış anlaşılmalar,ırkçılık ve ayrımcılıklar;Hepsinin temelinde yatan şey bu aslında,birbirlerimizin düşüncelerinde edindiğimiz yerlerin asıl olan bizden daha kötü olduğu gerçeği.Herkesin kötü bildiği insan her ne kadar iyilik yaparsa yapsın,yine insanların kafalarında onun bir kötü olduğu düşüncesi hayat bulacaktır.Hayat bu kadar ucuz işte,sizin değeriniz başkalarının düşüncelerinden ibaret sadece.Bilmiyorum,daha öteye giden olmuş mudur?Ama muhtemelen olmamıştır,olsaydı bilirdik;İnsan değişmiş olan bir düşüncesini neden bilmesin ki.Birbirimizin düşüncelerinde şekillenen ''biz''lerin her birinin bizimle pek de bir alakası olmadığıdır gerçek.Ama gelin görün ki bazı insanlar bize değil de,kendi hayallerindeki bize inanırlar.İşte bu yüzdendir,kötü bir insana aldanmamız;Kafamızdaki bir melektir,ama kendisi bir şeytan.Aradaki farkı ayırt edip gerçeğini bulmak çok zordur,çünkü insanın doğasında vardır yanılgı,adeta yanılmaya mahkûmdur insan...
Kaydol:
Kayıtlar
(
Atom
)