Dostluk Masası
Çekildim artık masasından
Yıkıldı yıkılır birazdan
Mutluluğunuz bensizse
Ben ona da razıyım
Bir vedaya sığamam
Saklanırım karanlık bile
Unutur çoktan beni
Gecelerim ölürken...
Ne aidim ne pare
Ne yan ne köşede
Geçmişin boş sesiyle
İrkilir korkar yalnızlığım bile
Ne yana devrilsem altı boş
Güzel anılar istenmez benli
Ben asıl en büyük kabahatli
O ölü kalbimden utanıyorum
Her şeyi koyduk yoluna
Geçti diyelim hadi
Öncenin boşluğu
Nefes kesmez mi?
Alaca bir gece boyu düşünelim şimdi
Kimle kimse kimle biziz
Dar ağacında kaç metre ipe bedeliz
Bilelim ödeyelim, muhtaç olmadan
Biz bu yolları yine yalnız yürüyelim
Bugünün vefasını, sevsek de dünümüzden ötürü
Herkesin gidesi olur, kola girmeyelim
Yine düşeriz yarın, bari üzülmeyelim
Geçer yahut geçmez ne ala
Yine biz kaldık yerin altında
Nice dostun yarenin bakmadığı
Bir durulmaz Yunus kuyusunda
Onca verdiğim kıymetler sevgiler
Alamadı karşılık, taşımadı göğsüm
Battım ve gördünüz epey de yakın
Tutup bari elini veren dahi olmadı
Ben ki adadığım iyilikle ezildim efendi
Söyle tek gün sevgim esirgedim mi
Yokça bir vardım, acıdır hiç kalmadım
Ne bir anı ne paylaşıyla hatırımda
Ben ki bu masadan, yalnızım diye kalktım
*LÜTFEN BU ŞARKIYI DİNLEYİN.
0 Yorum:
Yorum Gönder