Özür dilerim kadınım. ȘU YAZIDA daha iyi anlayacağın üzere... Aldılar kalbimi, sen sandım, sen olduğuna inanmam için elinden geleni yaptı çünkü; elinden gelen dediğim de sevgi gösterisi işte, belli ki dışarıdan da görünüyor artık sevgisizliğim, neyse. Neden mi özür diledim senden... Artık beklemeyeceğim seni, geleceğin de yok zira. N'olursun kırılma bana, derdim seninle değil bakma böyle konuștuğuma, anlamaya

Bir tutamımı bile saklamadım; kimini ateşe, kimini rüzgara, kimini toprağa... Emsali dahi kalmadı benliğimin, boyumu aşan işler sularında boğulmaktan ibaretim epey süredir, barındırmıyorum da kimseyi yakınımda, hata üstüne hata yapıyorum, bile bile yapıyorum, sonu önemli gelmiyor artık. Tanımıyorum aynadaki adamı, yanımdakileri tanımıyorum; içimdekileri de tanımıyorum, hele ki kalbim, bir yanıcı maddeden daha fazlası değil biliyorum. Böyle olması gerekir

Ölü buçuk bir şey şimdi kalbim, yavaş yavaş bittiğinin farkında olan her asil insan gibi soyutluyorum yine dış dünyadan kendimi, yalnız ve sessizlik içinde olsun istiyorum o elbet olacak olan; kimse görmesin, duymasın... Acımasın, üzülmesin... Yine de şunları diyebileydim keşke: Bak, bu benim kalbim, atmayan hali tabii. Sen şimdi bunu al, güzelce pamuklara sar -ki bu pamuklar ıslak

Geceye karışıyor yine canım, döndüğümde bulamayacaksam ne diye var dönmek? Damlalarımdan kolyeler yapsam seri üretim sanar gören, ne de yakışır oysa kalbinden dikișli insanlara bir bilseniz. Hudutlarımı zorluyor șu kör akıntı bu, bir çocuğu uyandırmama titizliğinde sessizce boğuluyorum. Kesikler artıyor yavaştan, hissediyorum; bana asıl endişe verense kabuk tutması yavaşlıyor giderek, ben de yavaşlıyorum, utanmasam duracağım bozuk bir saat

Nasıl da arkası geliyor ilk taş düşünce; hoş, ilki düştükten sonra ha diğerleri oynamamış ha başıma yıkılmış farkı ne ki? Bitmedi gerekir ve biter tamam ama bu kadar da takır takır bitirilmez, yirmi dört saat geçmeden bir dost daha hayattan çıkarılmaz diyorsunuz biliyorum, demeyiniz, çünkü o sonu güya selamet olan sabır taştı artık. Tek bir endişe var sabah

Kötü biri miyim ben okuyucu? Öyle yekten soruyorum, evet veya hayır kabul ediyorum sadece. Kötüyüm di'mi? Öyleyim öyleyim, dilinize asla gelmeyecek de olsa bu, kılavuz istemiyor görünen köy. Çok seviyorsunuz beni biliyorum, eyvallah, hiçbirinize zararım dokunmadı ben de farkındayım, kiminiz hayatını kurtardığımı söylüyor ona da eyvallah diyelim hadi ama... Ama yeter mi tüm bunlar ve dahası? Er geç

İyi geceler benim meçhul ve asil sevgilim, epeydir ihmal ettim seni farkındayım. İyi değilim aslında, kızımıza yazdıklarımda saklasam da senden saklayamam, gerçi var olmayan birinin canı nasıl acısın ki. Olmuyor işte güzelim, yetiremiyorum hayatı kendime, sıkıșmıșım, durulmuyor sularım, devamlı bir geceyim. Üçtür üzgünken bir şeyleri görmediğimi fark ettim; bir keresinde üzerime gelen bir arabayı, bir keresinde bir insanı

Serde ölüm var güzelim Güz güllerinin yaprakları kanar O ince sızının ardından Baki kalır har Aranmıyor bu soğukta, Kaderin telefonları Hep o adi hırıltı șurasında Düğüm düğüm boğazımın Kışlıklar arasına kalkmış kederim Muhakkak duruyor oracıkta Gözlerime bakmasa bari Yorgunuz ikimiz de Siyahıma sarılıp uyudum bu gece Uyumak dediysem gözüm açık Gitmek mi vacip yoksa Kalmak mı mekruh hayatta

“Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı, özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. Tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım. Tasımı tarağımı topladım geldim. Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim. Bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye

Nasılsın canım kızım? Ben de iyiyim, zaten babaların kötü hissetmeye hakkı yoktur bilirsin... Yalan söylediğimi de nereden çıkardın, iyiyim ben; yani tamam minicik bir şeyler olmuş olabilir ama boşver be güzelim. Çok özledim seni ben, düşünü kurmayı bile yani; eskiden seni ilk yaşlarında bir çocuk olarak hayal ederdim ama şimdi bir genç kız gibi düşünüyorum nedense, kendimi de

Birileriyle konuşmam lazım galiba ama kiminle bilmiyorum, ne diyeceğimi de bilmiyorum, yalnızca bu ihtiyacımın belirli aralıklarla tıpkı bir kalp gibi içimden dışarıya oldukça şiddetle attığını hissediyorum. Belki de birinin beni bütün o duygusal inadıma rağmen ısrarla ikna etmesi gerekiyordur şu ya da bu konuda yanlış bir şey yapmadığıma; şayet öyleyse muhtemelen herhangi biri değildir bunu yapacak kişi, az

İlișmeyiniz bana efendim Elbet su yükselir bir gün Alır götürür beni, unuturuz Ellemeyiniz tenhama sakın Dönülmez akşamlardayız Bi'șey gelmeyecek elinizden Girmeyiniz koluma sakın ha Tutmayınız elimden uykuda Boşuna yorulmayınız bana Yeltenmeyiniz umutluğa ha Aşar sizi de sevginizi de Merhametinizi de o yaralar Çabalamayınız n'olur boșuna Etmeyiniz endişe asla adıma Aklınızı bana harcamayınız Etmeyiniz inat ki kifayetsiz Yanımda olmak

Hayatı kaldırabildiğimden Emin değilim albayım Oksijen değil demir belki Ciğerimde biriken Bir gün ansızın Bir yere yığılacağım Aman bir gören olmasa Nasıl anlatacağım Kaybettim gözlerimi Bi'haberim olmaktan Gidiyor beyazım artık Siliniyorum tarihten Muma vuruyor eriyişim Mağrurluğuma kamufle Enerjim bari örtse Ölü toprağını üstümde Son kez yazıyor olsam şimdi Vedadan ziyade soru sorardım Nece sevdiniz beni Nece unutacaksınız