Kısa Winston

Bir şekilde sigarayı bırakmak isteyen birisi ulaştı bugün bana, çok sevindim tabii, uzun nedenini bilen bilir burdan. Neyse... Anlattıkça anlattı, çektiği acıları, pişmanlıklarını, mahrumluklarını falan her şeyi... Hal böyle olunca elimden bir şey gelsin istedim ama ne gelirdi, yine de içim rahattı zira karşımda bilinçli biri vardı, ilk defa...

İnsanın aklından şu geçmez mi, geçiyor: Bir tarafı diyor ki oh olsun birileri için, inşallah onlar da bunları bir bir yaşar ve bizi hatırlar, hatta yeter ki yaşasın bizi hatırlamasa da olur... Ama diğer yan da kıyamıyor tabii, sanki ortada kıyılmayacak bir şey kalmışçasına.
Öylesine aradayım ki... Her şeyim çatışıyor, kuşkusuz haklı öfkemle manasız merhametim günle gece gibi açık saçık çarpışıyor.
Galiba benim insan kurtarmam lazım bunun geçmesi için, kabusların dinmesi için, kurduğum yeni ve güzel hayatın içinde aklım geçmişte yaşamamak için belki de... Geçirmeyebilir de ama bunu yapmam lazım, kimsesiz çocuklara gidip abileri olmam lazım mesela, birilerinin başı sıkıştığında çekinmeden arayacağı olmam lazım, tekrardan o eski dert babası günlerime dönmeliyim, birilerine kötü alışkanlıklarını bırakırken destek olmalıyım, birilerinin eli kolu olmalıyım... Çünkü adım ibi biliyorum, bir zamanlar benim olduğum gibi birileri de bir yerlerde kendini hiç hissederek yaşıyor, yine biliyorum ki buna ben son vermezsem kimse vermez, alın size elini taşın altına koymak için dünden yanıp tutuşan bir adam.

Winston'ın da Malboro'nun da daha nicesinin de a**** koyayım! (adını) Yeterince kısa olmuştur umarım.☺