Öyle gelişseydi öyle olacak şeyler o kadar çoktu ki belki de bu bizi kahrediyordu pişman olmaksızın...Yanlış yer yanlış zaman gibi değil de,başka türlü olsaydı gibi..Anlatabilir miyim bilmiyorum yani bu his senelerce ve hayli de yük;bir kuş tüyü düşün üç ton basıyor.Olay sadece tesadüften ibaret,tesadüf diye bir şey de olmadığına göre b*k atabiliriz kadere..Sizi bilmem ama ben bazı insanlarla

Her gün dünyanın her yerinde milyonlarca insan,biryerlere yetişmeye çabalarken göz teması kuruyor..Dikkat ettim de;tanımadığımız birisi bize dik dik baktığında şaşırmayacak hale gelmişken,kimi zaman biri bize gülümseyip hoş davrandığında afallıyoruz.Çok özlemişiz,çok eksiğiz,en eksiğiz,ümitsiz,yitik ve bitiğiz ki böyleyiz... Güler yüzlü birini gördük mü korkar olduk iyice,belki de kendimize olan inancımızı kaybetmişliğimizden,kendimizi hep bir azınlığın parçası,ezik gibi hissettiğimizden.Belki de kader diye

Başa dönmeye meyleder ya da meyledecek gibi bir saçmalık hissediyorum... Nereden bakarsan bak öyle,özlemek mi diyeyim buna,pişman da hissettim geçen gün.Yani bahsi geçtiğinde,birileri tutup buralardan geçiyor bu ara dediğinde.Korktum işin gerçeğini bilmek isterseniz,neyden mi?Orası biraz karışık,ama mutfaktan içecek bir şeyler alırsanız okunmayacak vaziyette değil.Belki sevmekten,seviyor olmaktan,kimilerinin o taparak baktığı sonsuz aşık modelini bir ızdırap gibi barındırmaktan;sanırım özlüyor olduğumdan,bilinç

Sorunlu ve az edebiyat eğitimi bize neler sunuyor diye bir övünelim... Sadece sosyal medyada(o da zoraki) gördüğü kadarıyla şair bilen milletimiz var yahu. Ali Lidar'ı bırak okumayı, bilen bir insan bulmak bile zorken etrafımda, hatta biraz zorlasanız neredeyse Sabahattin Ali'nin bile bir sosyal medya kullanıcısı olduğuna kolaylıkla inanabileceğini düşündüğüm az da olsa insan varken, Onur Ünlü'yü saçmalayan şişko

Vantilatör bile bazı insanlardan daha etkili gelmeye başlamışken başıma geçen tek şeyin güneş,yuttuğum tek şeyinse deniz suyu olmadığı gerçeği niyedir..Hep bir ufuk,hep bir gerçekleşmemiş özlemi,göktaşı yağmurlarını dahi kaçırabilmişken henüz varmadığı duraklardan kaçmamış trenlerin ardından koştuğumu sadece bu gibi dizelerde kabullenebilmek de benim kötü huyum işte... Bu jazz beni öldürüyor,yani sigara bırakma seti satanlar bile geri dönüp ararken bu

Şey bir his vardır;hani böyle birini seversin o seni sevmez falan o değil,seversin ama onun sana seni seviyorum dediğini hayal ettiğinde sana da saçma gelir,ama bu umutsuzluk ya da kabullenmekle falan alakalı değildir ya hani..Bu gibi şeylere ne denir ben hakikaten hiç bilmem doğrusu..Belki de kendine bunu konduramamaktır ha ne dersiniz,sevilmeyi yakıştıramamak,sevilmemeyi içten içe benimsemek ve alışkanlık edinmek...

Mecburiyetten dinlediğim ancak gayet de güzel olan rumca şarkılar,bir an için başka olmayı düşündürdü bana;başka bir hayatta,başka yaşayan,bambaşka bir Alptuğ fikri çok patlatıcı geliyor kulağa..Değer mi derseniz değmez ama yine de bu da bir fantezi,hakkını vermek lazım.Değmez çünkü hala aklımda olan giden ve olmamış her kadın,her insan hayırsız bu bir gerçek..Bok atmak için filan değil canım,misal Mahmut dünyanın

Senin bildiğini senden saklamak saçma olur zaten ama cidden süpersin Allah'ım..Yani söz gelimi o güzel hanımefendi de sevgime bir karşılık bulabilmemi sağlasaydın şu vakit,yani tam da okul değiştirip sıfırdan başlamaya niyetli olduğum vakit ikimiz için de zulüm olacaktı,hadi sen beni boşver de onun içine bana karşı bir sevgi salıp ona benden mahrum kalma acısı yaşatmadığın için sana gerçekten