Alptuğ'un Mekanı: Temmuz 2015

14 Temmuz 2015

Rasyonelize İşler

Atlar ağaçlardan düşüyor sevgilim,dans etmek bize yakışır.Hem jazz da kulak tırmalamıyor,zira dudak dediğin buseden başka nedir ve vedaları da sevmem ayrıca;sen bana iltifat etme utanırım,ben sana gerçekleri söylüyorum..Bak işte tam şurada biri 3310 ile akrostiş şiir mesaj atıyor sevgilisine ve sen yoksun,işte buna ağlanır çünkü sensiz vintage hüzündür sadece.Yakından da bohem olabilirsin ayrıca,sadece fotoğrafçılıkta alakalıdır postmodernle ölüm..Yani olsan,bana ne de çok yakışırsın...

Her ne kadar istemiyor da olsam bayramlık gibi,artık yaş kemale dahi erse hala uzatılan çikolatadan ikişer ikişer almak gibi ziyarette,vazgeçilemez,tarifsiz ve en çok da öylesinesin;anı yaşamak,rahatlamak,okşanmak ve sarılmak gibisin,işte kusursuz burada başlıyor...
Bense üçüncü sınıf bir ülkeden 23 Nisan'a gelen aval aval bakan,özenip hüzünlenen ve asla onun olmayacağını,elinde sonunda da geri döneceğini bilip kabullenen masum bir çocuk gibiyim geçmişle sana karşı;sen diye birşey de yok üstelik,bak buna da yanılır işte...
Ne dersin yeterince potansiyelim var mı seni bekleyip kavuşmaya bedenimi kuşatan bu denli çırpınış ve bezginliğin getirdiği umutsuzluk hissiyle.İnan ki gerçekçi değilsin,inandırıcı da;ama inanılası ve gayet rasyonel bir şiir gibisin...

Düşünsene henüz gözlerini bile bilmediğin birini bir temaşa gibi seyre dalabilme kabiliyetini her gece,belki bir adın yok ama az duamda da geçmedin bu gece..Etrafta birileri varken ve aydınlıkken o denli samimi olamıyorum Allah'la,aramızdaki ilişkiyi bilsen garipsersin...
Allah'ım diyorum,"Mevzuyu nasılsa biliyorsun ve bu beni rahatlatıyor"Sonrasında bayağı sohbet ediyorum,eğer iyi günümdeysem espri bile yapıyorum..Muhakkak ki her defasında biraz mahsunlaşıp neden dediğim oluyor,belki biraz da gözyaşı ama öyleyken içten olduğunu bildiğim için gerçekleşmesine ümidim baki kılıyor benliğimi...
Tıpkı senin gelmene olduğu gibi,henüz yarim olmasan da pratikte,kesinlikle duamsın bu kadir gecesinde de,yine...

08 Temmuz 2015

Bilmem Ağlasam Mı?

Bugün arabayla geçerken bizim orada bir parkta duraksadık,öylesine etrafa bakmak mecburiyetinde hissettiğim an banklardan birinde birkaç kız,yüzü bana dönük olanın ona benzediğini fark ettim(ona işte,hangi o olduğunun bir önemi yok)Velhasıl kelam yine cereyan eden aynı şeyler falan derken kendi kendime boşver dedim tamam dedim onu bunu dedim ve uzaklaştık;hep yaparım bunu ben,kendi kendime pansuman,genelde geceleri dua ederim yalnızca,sebebini ben de bilmiyorum ama pek tabii gündüzkünden daha gerçektir onlar..Dün gece de bir arkadaşımla konuşurken ona kızdığımı fark ettim birden,başkalarına olan nice sitemimi,kızgınlığımı ama en çok da hüznümü bilmeden ondan çıkardığımı;Allahtan anlıyor kız halden,bir de o trip atsa ne yapardım bilmiyorum...
Var ya şuan biri gelse,seninim bile dese''Sen de gideceksin bir gün''derim,o dereceyim;şimdi ukalanın biri çıkıp''Onlar hiç gelmemişti ki gitsinler''diyemez mi,bal gibi de der.Mesela ben de şuan komple backspace tuşuna basmayı düşündüm ama yok,çünkü silmek o değil,kaldı ki ben hiç birşeyi gerçekten silebilecek bir yazar değilim kanaatimce,yazar bile değilim yüksek muhtemel;zira müsvedde olmuş birtakım duygular üzerinden geçtikçe geçen tonla insanı resmetmekten başka da bir halt ettiğim yok.Üstüne üstlük çizimim de yalnızca kalemi yamuk tutup kenarından çıkan kurşun lekelerine bakıp hüzünlenebilecek kadar...

Ben hala deliyim ama gerisini bilmiyorum,susun sizden cevap isteyen olmadı;tama gidin,siz de gidin..Zaten mevzu gitmeler değil,''Mevzu ne?''mi?Ben yazdıkça okuyan baban mıydı,şayet baban bile olsa ağlardı..İkinci şahsın olmadığı yerde üçüncüden geçilmez ve birinciyi de kimse önemsemez,kendi dahil.Sadece ikinci bir şahıs istedim,bir tane;ha öyle dediğime de bakmayın,öylesine,sıradan bir şahıs değil bu,değildi ve olmayacak ama zaten de olmayacak mevzu bu...
Benim umudum kendini kandırmak gibiydi,her zamanki gibi''yoktan''avunmak gibiydi başka da birşey değildi,hiç birşey etmezdi...
Umudumu yitirdiğimden emin olmasam da yorulduğumdan,güvenimiyse yitirdiğimden eminim;zira bu kalp isterse kendi de gelse,pamuklara hatta şiirlere sarılı da gelse başkasını kabul etmez gibi bundan sonra,kabullenmiş gibi başına gelmeyecek olsa bile bazı şeyleri,tekrar tekrar yaşayacak olduğunu yalanlamaz bir ahmak gibi belki..Gaziden farkım mı var öte yandan,şehitlik de yaraşır ya nasip;deme öyle nereye kadar teyze,hayat televizyonun üstüne dantel asmayı bıraktığımız yıllardan sonra bitti zaten,yani benim için...
İtiraf edeyim birkaç gecedir ağlıyorum,demin de az..Bilmiyorum...

06 Temmuz 2015

Be Teyzeler

Bugün çok düşündüm,zaman ancak ölünce geçersizdir diyerekten bir karar aldım.Uzun süre birini daha sokmayacağım hayatıma,yani elimde olduğu kadar;söyletmeyin beni,yapmadığımız şey mi sanki,ölülerle çok yaşadım ben,ben ölürken bile hiç yoktular ama ne öldüm ne ölümüm bitti..Bir kadın daha beni yaralar sadece,yani istatistiklerime göre 2'de 2 ne kadar 1 ediyorsa 3'te 3 de o kadar 1 eder.Ha sonra diyorum Allah var,ama bir de diyorum ki Allah olsa bile bu umut bize zarar.Arada kaldım gökler,denizler,kuşlar,inciler,teyzeler...
İnsanlar değişiyor be teyzeler,ben aynı kalayım,sevgim falan aynı kalsın diye bir taraflarımı yırtarken herkesin bir yüzü gitmeye dönük ve bana bakacak yüzü kalmamış.Evet teyzeler onlar da haklı ben öyle bir insanım,iyi bir insanım,mutlu olmayı hak ediyorum falan;lakin bir dedikleriyle bir dedikleri,söyledikleriyle yaptıkları tutsa keşke..Senin ağzından çıkanı gönlün duymuyor ki yoksa sen de yalan olduğunun farkına varırsın kadın,o yüzden hak gör bu bakışlarımı,evvelinde sen hatırlamazsın ama beni sevişlerini bir türlü,hadi onu çok geç ama önemseyişlerini..Bunları bana sen söylemiştin onu da mı unuttun?Neyse inanmanı da beklemiyorum bu saatten sonra,ama sen de yine keşke,keşke inanmamı beklemeseydin o günler sana,daha da kötüsü inandım işte yine bak,yine...

Yok sana demedim teyze,ben işte hep kendi kendime..Hoş,biri dinlese ne olacak ki dönüp dönüp en başa geldiğimiz konuda bu onları da yıpratmaktan ötesi değil,ben desen alışığım sen bilmezsin beni..Bilen bile bilmez beni teyze,ben desen bir gün böyle çekip çekip yazmaktan kudurup elimin altında terli bir klavyeyle ölene kadar bileceğim,sonrası ne yazdımsa o,kalanı da yazmaya fırsat bulamadıklarım ya da hakikaten yediremediğim ama bal gibi de bildiğim bazı gerçekler...
Mazur görün ben de yaşlandım artık,kendi yüreğimin sesini dahi işitemeyecek derecede paslanmış bazı benliğim ve belki de yüreğim sahiden konuşmayı kesmiş de olabilir diye beslediğim o umutsuzluk ve biraz da telaş hali..Öyleyse ne demeye hala yazıyorum ki,üstelik de kimin okuyup ne hissedeceği dahi zerre umurumda olmamaya başlamışken...
İlkelerimden dahi sapmış olabilirim şu esnada ama ne fark eder ki teyzeler,en az ben de siz kadar yaşlıyım ve artık direnmiyorum da karanlığa,üstüme sinmiş bir pes havasında kabullenmişlik,sizin dişler gibi benim umutlar dökülüyor ve diş perisi de gerçek değil,şimdi oturup üzülebiliriz...

04 Temmuz 2015

Evlilik Planları

Aslında herşey tam olarak''Evlensem ne olur?''sorusunun cereyan etmesiyle başladı diyebiliriz...

Zannedersem birgün ortada hiçbirşey yokken"Hayatımda biri var,ben evleniyorum!"diyip herkesi panik havasına sokacağım,hatta herkesten gizli evlenip 1 ay sonra falanca kişi ve kişilere "Ben evliyim,sizi eşimle tanıştırayım"da diyebilecek bir potansiyele sahip olduğum kanaatindeyim...
Abi bi'kere benim evleneceğim kadın en başta çok başka olur orası kesin;bohem,sanatsal,özgür ruhlu ve biraz da otoriteye karşı sert bir kimse..O ki yüksek olasılıkla farklı bir millet,köken ya da düşünce grubundan biri olur...
Hatta fazla bilinmedik orijinal bir mesleği olur,kruvatör gibi mesela;belki de alışılmışın ötesi olarak görebileceğimiz"şantiye şefi"falan gibi kadınlarla pek bağdaştırılamamış bir meslek.Onu bunu bırakın da kesin hayatında fazlaca bir yeri olmalı edebiyatın,aksi halde ben içimdeki sevgiyi ona ölsem taşıyamam...

Bence düğünümüzde Türk olarak kesin Mazhar Alanson,Ayna ve yabancı olarak da Bon Jovi ile Metallica falan çalar..Ha bunlar benim de içimi sarmadı,eğer yenilerden isterseniz;Yüzyüzeyken Konuşuruz,Six Pack gibi gruplar,Hüsnü Arkan ve Birsen Tezer gibi vazgeçilmezler,Sezen gibi efsaneler;yabancılardansa Frank Sinatra,Amy Winehouse,Noora Noor,Iyeoka,Bebe,Buika,Lucia,Cibelle,en önemlisi de Tom Waits...
Diyeceksiniz ki hiç mi geleneksel çalmayacak,onu da düşündüm ama eşim ne der bilemiyorum;esasen Hüseyin Kağıt(nam-ı diğer Hüseyin abim),Ankaralı İbocan falan da aklımdan geçiyor...
Damatlık falan da olmazdı zaten,bana kalsa çeşitli serbest sanatçılar gibi şalvar dahi giyebilirim lakin toplum baskısı işte,şimdi bile kınayanlar olduğunu duyar gibiyim;diyorum ki damatlık adı altında beyaz tişört altına siyah keten pantolon ve üzerine de bulduğum herhangi siyah ceket..Gelinlik olarak da balık dedikleri modelleri tercih ederdim,ama tam beyaz değil,farklı renkler de içermesi kaydıyla tabi(mor,yeşil,kırmızı gibi mesela)

Düğün tabii ki de farklı bir yerde olmalıydı,herkesten farklı olmak istediğimden değil tabii ama aynılığın midemi bulandırdığından...
Atakule'de olabilir mesela,ama içindeki uyduruk düğün salonunda değil,tam tepesinde;o kadar çok kişiyi nasıl dolduracaksın diye düşünmeyin,zaten seneyi 2020 diye hesap etsek o zamana sosyal bağlar iyice hafifleyebileceğinden sadece 1. dereceden akraba ve arkadaşlar gelir,olur biter(hatta diğerleri için de Periscope falan yapılabilir aslında...☺
Eveet,bu kadardı,tabii tüm bunlar sadece tek bir 24 saatin ufacık,minicik bir özeti...

Kadınlara Güvenmek

02 Temmuz 2015

Hikayeler

Acı olan bu,koyan bu,üzüldüğümüz bu,canımızı yakan tek şey bu.Mesele ne geçmiş,ne anılar,ne yaşananlar ne de yaşanmayanlar..Hikayeler bitti be,adına aşk dediğiniz,dostluk dediğiniz hatta ne isterseniz dediğiniz bütün hikayeler bitti;evet tek sorun bu,herkes çok değişti,biz ne ara bu hale geldik.Kahretsin demek geliyor insanın içinden,o pek göz önünde bulunmayan en geçmişi inceleyince;evet öyle,geçenlerde bir gece sabaha karşı 5 falan(sabah da diyebilirsiniz) geçmişe dair birşeyler okudum..Şimdiyle karşılaştırdığımdaysa halen inanasım geliyor ama birbirine çok zıt..Neden bahsettiğimi anlatamam burada ve o yüzden mantıksız geldiğinin ve hiçbirşey anlamadığınızın ben de farkındayım ama olsun...
İnsanlar gerçekten değişir mi ya,ben de mi değiştim?Edilen sözlerin ve sözlerimin yavaş yavaş geride kalıyor gibi görünmesi kötü ve öyle de görünüyor...
Bir olaya dair haklı veya haksız,kazanmış veya kaybetmiş olmanız gerekmiyor bu his için;''Hayırlısı olsun''derler ya,işte hayırlısı olduğunda ve bunu bildiğinizde dahi bu hikayelerin bitmişliği canınızı acıtıyor fazlaca...

Çok mu yufka yürekliyiz,çok mu güzel adamlarız,çok mu seviyoruz,pardon''sev-dik'';evet kesinlikle öyle,zira hayatın da bir sınav olduğu kafasından ilerlemek gerekirse,daha çok başarının ancak daha çok zorlukla edinilebileceği düşüncesiyle aslında halimizden müteşekkiriz de..Lakin siz de takdir edersiniz ki bizler de insanız,canımıza da dokunmuyor değil,büyün mesele bundan ibaret aslında...
Topluca baktığımda çok güzel bir hikayem var,içerik olarak değil de daha ziyade raiting bakımından.Film olsa çok tutar belki ama bir yandan da neresinden tutsam elimde kalıyor,bilhakis sanki hayat dediğin böyle olur gibi geliyor...

O kadar laf geveledikten sonra diyeceğim tek şey o ki bana yeni hikayeler lazım,belki eski ama mümkünse de yeni insanlarla,belki aynı ama mümkünse de farklı yerlerde,şimdiye kıyasla da doğru zamanda ve doğru yerde..Çok şey istedim farkındayım,ancak bana bunu sunabilecek insanların yüzdesi bu gerçeğin farkına varıp benim gibi bu amaç için çabalayanların yüzdesinden çok daha fazladır...
Yani madem değişiyoruz,madem fünye çekili biz burada durmamalıyız;o yüzden her insan köşeye sıkıştığında gitmek ister zaten,yoksa çok mu meraklı sanıyorsunuz..Kayıp ve var olmak istiyorum aynı anda,benzersiz birşeyler ifade ediyor olmak istiyorum birilerine;hemen acitasyona bağladığımı düşünebilirsiniz ama o şekilde de ölmek istiyorum,arkamdan üzülsünler de istemiyorum,unutsunlar zaten istemiyorum ama unutacaklarını da bal gibi biliyorum..Çok mızmız bir adamım di'mi ben,tutkun ve düşkünüm,kendime hakim olamıyorum...
Biryerlerde birşeyler var ve onlara ulaşırsak ölmek saçma da olsa hayatın bir amacı olup amacına ulaştığın takdirde sonlanacağını da düşünürsek tüm bu aradıklarımız amaç içinde sebep ve sebep içinde sonuç halini almazlar mı,işte en çok bu varsayımı seviyorum,buna inanıyorum...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )