Alptuğ'un Mekanı

18 Kasım 2015

Gitmiyor İyi

İşler iyi gidiyor,lakin ben kötü hissediyorum...
Bugün sevdiğim kadını biriyle samimi gördüğümde de öyleydi mesela,sonrasında onu ne kadar sevdiğimi bilmediği ve bilemeyeceği,asla da gelmeyeceğini düşününce olduğu gibi.Hatta tüm bunlardan da önce,sevdiğim her kadını sevmemek zorunda kaldığımda çok kötü hissetmiştim onun için bile olsa,ondan bile öncesinde sevdiğim kadının beni sevmeyeceği için..Çok fazla kadın sevmedim ha;toplasan da çıkarsan da hep hem iki hem de sıfır olabilecek kadar az ve yok...
Engelleyemem ki,kimseler gibi ben de sevmemem gerektiğini söyleyemem ve sevmemeyi de beceremem zaten.Canımı da en çok sıkan benim iyiliğimi düşünen dostlarıma iyi gittiğini söyleme ihtiyacım..Ne var sanki her sabah yalnızca günaydınla kalsalar;nasılsın hiç benlik bir şey değil çünkü,yalan söylemekse daha bi'fazla.Allahtan mesaj atıyorlar,yüzümü görseler saklayabileceğime söz veremiyorum çünkü...

Gitmiyor işte iyi,giden gidiyor ama iyi gitmediği kesin yani;notlarım yüksek evet(bir iki pürüz var ama açıkçası kimin umurunda),lakin notun sağlayamayacağı şeylerde çok çekiyorum...
Sevdiğim kadın ne beni seviyor ne de onu hala ve böylesine sevdiğimi bilmiyor,üstüne üstlük bana da onu unutmaktan başka çare sunulmuyor,unutmanın da hem imkansız olması hem de bir çare olmaması gibi gerçekler ortadayken.Şimdi bir başkasını sevebilme ihtimali yine de güzel olurdu şıpsevdi bilinmeye karşın;hem siz bana imkan diye bir şey tanımayacaksınız,hem de kıt kanaat imkanlarıma böyle göz dikeceksiniz öyle mi?!Ben kanımın son damlasına kadar onu,bunu birilerini seveceğim,en çok da seven bulana kadar,bunu kimse unutmasın...
Garipler mübarektir hiç olmazsa,iyi ere deli derler zaten biliyorum,21.yüzyılda bir abdal olmaya çabaladığım da söylenebilir;ama esasen,yalnız sevebilmek istiyorum,sevdiklerimle birlikte neyin ne olduğunun bile bir önemi olmaksızın keyifle,hayat diye hayatı yaşamak.Kalıplaşmışlıklara inat,o filmlerdeki romantizmin de alasının yaşatılabileceğini kanıtlamak için de istiyorum bunu;bazılarını utandırmak için,pek değil ama bir örnek teşkil etmek için,parmakla işaret edilip"Bu adam seviyor!"denebilmek için...

Tüm bunlar için pek de iyi gitmiyor işte,gideceğine de umudum yok ve sebebiyse çoğu umutsuzluğumda haklı çıkmam aşk konusunda;ancak kadınlarda yanılmamam,sevmek hususunda...

11 Kasım 2015

Sanatımı Yapacağım

10 Kasım 2015

Sevdiğim Kadınlardan Dersler

İşe de bak;

Sevdiğim ilk kadın,bana edebiyat yapmayı öğretti;

Ondan sonraki sevdiğimi sandığım kadınsa,bir öncekinin benim içimdeki değerini aşk olmasa bile yitiremeyeceğini;

Ondan da sonraki sevdiğimi sandığım kadın,hem beni reddedileceğimi bilmemle özgüvensizliğe teşvik etti,hem de herkesin o kadar sevilmeye değer olmadığını öğretti...

Sonuncusuysa(yani sevdiğimden emin olduğum ve hala sevdiğim kadın)sesimi güzelleştirdi,adının geçtiği şarkıyı-türküyü okurken fark ettim bunu da...

İlk sevdiğim kadın sevmeye değerdi,beni sevip değer veren insanların aleyhinde söyleyebildiklerine inat.O da beni seviyordu ama aşık değildi,bu da bana Tahir'le Zühre meselesini öğretti;onun dışında bir kişiyi seni sevmemesine rağmen sevmeyi,ona darılmamayı,gelmeyeceğini bile bile beklemeyi öğretti.Tüm bunlar birden ölmenin ne olduğunu öğretti bana;ama ölüm değil de yaşamak açısından...

Ondan sonraki sevdiğimi sandığım iki kadının da tek sebebi oydu,hatta o kadınlardan daha başkaları da olmuştu başka türlü ama benim hiç bir günahım yok.İlk sevdiğim kadının beni defalarca reddedişine karşın bir defa evet almak için çırpındığımdan oldu bunlar,ilk şansı bile hak etmeyen değersiz biri olduğumu düşünmemek için belki de;ama en çok da o geçsin diye,bir aşkı sadece daha büyük bir aşk bitirir diye..Oysa bitirmezdim,inanın bitirmezdim de bu ona da acıydı,çünkü sevmeye değecek kadar iyi bir kadındı,olanlara inat bir dosttu da,zaten tüm sorun da buydu ama boşver...

Ona olan aşkım bitti evet,bitti ama insanları zora sokan bir nokta var burada;aşık değilim ama gün gelip şartlar bunu gerektirdiğinde ölürüm onun için,gün gelip görsem gözlerimi tutamaz ağlarım,sesini duysam dayanamaz kaçarım.Asla da laf söyletmem ona,zarar verdirtmem,incittirmem...

Şimdi sevdiğim kadına geldi sıra;

Yalan yok,diğerlerinde de onda istiyor olduğum kadar istedim,onu yanımda ve kendimi ona ait hissetmeyi,onu mutlu hissettirmeyi,yalnız hissettirmemeyi ama en çok da ona sevgimi dilediğimce gösterebilmeyi.Ki bu hakikaten zor,her gün göz göze gelirken;daha önce söylemişken sevdiğimi,ama hala sevdiğimi bilip bilmediğinden emin olamazken...

Uğruna bir şeyler yazdığın,her gün adını sayıkladığın,göz göze gelince,yan yana gelince içinin eriyip damla damla aktığı ama belli etmediğin,fırtınalar koptuğu ama itiraf edemediğin o kadın;seni diğerleri gibi hevese kapılmış,çoktan unutup gitmiş sanıyor,düşünsene..Gerçi ne fark eder ki diyorum sonra bilse,zaten reddetmişti söylediğimde;üstelik ben"kendini sevdirmek"ne demektir onu da bilmiyorum,beni benim kadar falan değil,hiç seven olmadı ki...

O güzel gözlerin masum masum etrafa bakınırken,beni fark etmemiş bile olsa bakmaması benden tarafa;bunun raslantı olması,ama aşkın olmaması öyle mi?Ya birileri gidip şu kıza söylese mi artık,"Bu çocuk burada yandı,eridi,bitti!"diye bilmiyorum;o değil de"Farkındayım"falan dese tam ölüm vuruşu olurdu işte...

Keşke imkan olsaydı da fark edebilseydin be güzel,

Ben gösteremem çünkü lâl oldum seni sevdiğimi söylerken;

Ben seni hala sevdiğimi ölsem söyleyemem,

Sen bana,sessiz sedasız kıvranmayı öğretirken...

08 Kasım 2015

Yok Olsan

Gözümün önünden gidebilsen güzel olurdu be kadın,gözlerin kadar olmasa bile güzel olurdu işte.Gelme ihtimalin kadar güzel olmasa da daha yakın olurdu..Madem buna katlanmak gerek,keşke sensizliğin daha kolay ve katlanılabilir bir yolu olsaydı,imkansız belki ama mutlu eden bir yanı...Ya da senin okumadığını ve okumayacağını,haberin bile olmadığını bilmeme rağmen yazdığım tüm bunları yazmamı gerektiren her ne ise olmasaydı.Sana kadın diyerek zoraki soyutlaştırmanın utancı olmasaydı,yahut o aptal çocuk bana"sevgilin"demeseydi senin için,dediyse de keşke onu o an tam orada bir güzel dövseydim;keşke bu yalan kelimeden çok,yalan oluşu incitmeseydi böyle...

Beni böylesine seven biri varsa ve ben bilmiyorsam bu ne üzücü;senin için üzücü olmasını istemem ancak sana bu derinliği izah etmekten de korkarım kaçarsın diye.Belki de daha başka şekillenmiştir kafanda,anlık bir heves ya da en ciddiyetsizinden bir ilişki arayışındaki at hırsızı kılıklı çocuk olarak yer edinmişimdir beyninde bir yerlerde;öyle olduğunu sanmıyorum ancak senin yerinde ben olsam öyle düşünürdüm,işte bu da ayrı utanç verici.Ama kafandaki halim her ne olursa olsun bende olanı göremeyeceğini biliyorum,görsen ona da üzülürsün diye düşünüyor ve kafayı yiyorum.Adının geçtiği tonla şarkı türküyü ezberlemek için diretip sonrasında hüzünden fazla dayanamayıp değiştiren,iki lafından biri sen olan,sürekli durgun ve sessiz seni düşünmelerde olan,adına yazılar yazan,gözlerinden hayalini bir türlü atamayan birinin var olduğunu bilmek;üstüne üstlük aşka inanmıyorsan hiç de iyi izlenim bırakmaz kafanda,hayat bu kadar saçma işte...

Neden bilmiyorum insanlar çok sevilmek istemiyor ve buna sen de dahil,bu üzücü,kırıcı,kanatıcı ve de her ne ararsan.Bunun böyle gitmeyeceğini bildiğim için senden vazgeçmeyi çoğu kez denedim lakin,bir defa olsun sana dair en ufak bir şey olduğunda tekrar en en başa döndüm..Sırf şu bana çok değer veren dostlarımın hüznümden hüzün kapmaması için gülümser gibi yaptım,ayakta gibi,geçmiş gibi,mümkün olmadığını ben biliyorum ama önemsizmişsin gibi.Buna mecbur kalmaksa tam bir işkence,ama sen hiç sensiz kalmadın ki çiçeğim...
Yok olsan hem dayanamam ama bir taraftan da halihazırda yok olduğun için sensiz yaşamaya alışmak,bir gün gelir mi beklentisi olmadan daha kolay olur.Kolay falan diyorum ama kelime icabı,kolay diye bir şey yok sende.Yoksun,yokken bile,yokluğunun dahi yok olmasıyla,farkında olmadan çok korkutuyorsun;bir çıt daha var olmaya kalksan yuva falan yıkarsın,yine hiç bir şeyden habersiz,elinde olmadan...

Alptuğ Dağ Olmak

Ödevlerin ve sınavların vardır,
Sevdiğin bir kadın,
Önemsediğin birkaç dostun.
Alman gereken bazı zor kararlar vardır,
Sağlık ve hayat hakkında,kısmen ölüm-kalım raddesinde bu yaştaki birinin düşünmesi risk ciddi kararlar.Ancak düşünmek gereksinim olunca düşünerek doğmuş gibi alışıyorsunuz,diğerleriyse asla size alışamıyor ve manevi olarak yalnız kalıyorsunuz,anlaşılmayarak,hissedilmeyerek yahut her ikisi de olmasa dahi aynı derecede karşılık alamayarak.Müzik zevkin ya da herhangi bir yaklaşım ve çağrışımın bile çevrende en ufak yanıt bulmazken tek başınalık sürecine giriyorsun...

Tüm bunları yazmak farzın sayılır bu dünyada,tüm düşünce ve hisler uğruna insanlar için.Alptuğ Dağ olmak böyledir işte,asla"sadece"olamamak gibidir iyi kötü her yandan,detaydır,olmayan bir şeyin çok yönlülüğü onu ilgilendirir...
Alptuğ Dağ olarak yaşamanın bir çıt daha fazla öngörü gerektirdiği söylenebilir;tam anlamıyla sorgulamayı ancak doğrultundan da şüphe etmemeyi aynı anda.Kalan çoğunluğa direnmeyi ve de ispat değil ama belirtme çabasını sunduğu örneklerle kanıtlanabilir.Kalıplaşarak bir esasa yönelmekten alıkoyulmak bir Alptuğ Dağ için ürkütücüdür;sanılanın aksine alışılmamış olmak ise sevmesine karşın istem dışı maruz kaldığı bir durumken içinde bulunduğu toplumun kirli yansımalarından biri olmamak gurur kaynağıdır,bağımlılar,sapıklar ve sinsiler buna dahil,sevmeyi bilmeyen ve hakkında fikri olmayan,duygusuz ancak aynı oranda da yoz insanlar bu yansımaların sadece birkaçı...
Eksenli ve ilkeli sürülen sağlam bir yaşam bu,darbeler yıkmış olsa dahi ağzından pes lafı çıkmamış bir dövüşçü gibi onurlu,ancak yine onun kadar anlaşılmaz ve kendine has.Ne kadar olduğundan emin olmadığım türlü insanın geneli keskin yargılarına maruz kalarak bir doğrultuda sapmadan ve değişime uğramadan ilerlemek gibi gayeler anlatılamıyor ne yazık ki...
Asla pişman olmamış ve geri de adım atmamış birisinin sadece bolca hüzünlü olması,bu o kadar anormal olmamalı sanki;aksini düşünen varsa gerekçesiyle sevgi ve olmayan pahası öğretilmeli...

Çünkü benim hep baltalanmaya müsait pozitiflikte ancak asla ütopik olmamış tonla fikrim vardı,kadın cinayetleri,devlet politikaları,halk ayaklanmaları,ikili hatta bilinçaltı ilişkilere ve pek çok konuya dair binbir yaklaşım.Asla birilerini memnun etme amacı barındırmadığımdan(aşk hariç)toplum baskısını ve her nasılsa"öyle olmak"olgusunu yarabilmem birilerini imrendiriyor ya da zor durumda bırakıyor olsa gerek çoğu zaman densiz düşmanlarım var oldu ancak bu düşman geneldi,mesela tüm tecavüzcü ve katiller gibi.Ancak bir günden diğerine mutlak surette asla bir olguyu diğer bir olguyla bir şekilde bağlantı kurup mukayese etme çabasına girmedim,kısacası dünyada zengin insanlar var olduğu için fakir olduğuna isyan etme gibi bir durum bende söz konusu olmadı mesela...

Çünkü şans benden yana ki kumarda kazanmaktansa aşkta kaybeden biri olarak bu cümledeki kumar-aşk tanımlarının kazanıp kaybetmekten daha mühim olduğunu görebiliyorum..Kaldı ki bu ilkelerle ve asla basite indirgenememiş aşkta karşılık görmemek değildir kaybetmek,gördüğü karşılığa yanlış bir tepki vermektir;biz bunu yapanlardan asla olmadık ve olmayız da...

Hayatın standart olmamı olumlu-olumsuz engellemesine karşı kendi standartlarımı belirlemem bir devrimdi;ancak ben yalnızca devrim kelimesini kullandığım için dahi beni solcu bilip fişlemeleri bu aptal kalıplaşmaya en güzide örneği oluştururdu...
Ancak kabul edelim standarttan aklınıza her sey için bir çıt daha fazlaydım.Kaldı ki bırakın bunu yaşamayı,bundan memnun olup olmamak bile bir tercih değilken hayatımda en elverişli(işte bu doğru kelime) bulduğum şeyin aşk olması mantıksız sayılmazdı,özellikle de kendine has bir mantığı olduğu düşünülünce...
Dünyanın üç günlük oluşuna dayanarak aslında herkesin bildiği ve hayatının merkezine taşımaya çabaladığı mutlak değer olan sevgi ve mutluluğu direkt neticelendirmişsem ne olmuş?ya da benim için sokakta ve aç,ancak sevdiğin insanın yanında ölmek son derece pahabiçilmez ve hatta yakışır bir veda biçimiyse?Sizler kolay olduğu için dolaylı yolları seçerken(okulun sunduğu işin verdiği paranın aldığı evde kurulan aile gibi düşünün)benim gözüm bir anlığına direkt yola ilişmişse?(sevdiğin insanın yanındalığının ve herhangi bir şekilde yalnız olmayışının sağlığından bile daha önemli olduğu gibi maneviyatın maddiyatı ezip geçtiği bir mantık)

Çok geveledik ama final geldi;
Sevmek kendi tercihidir ama Alptuğ Dağ tarafından sevilen herhangi bir insanın hayatındaki dokunuş tescillidir...

Alptuģ olmak düşmekse de yere serilmemektir,biraz inat ve çaba,ancak en çok da hakarete karşı saygın bir sille gibidir...

03 Kasım 2015

Sevilene Bak

Bırakın sevmek bize münhasır olsun be abi...

Yani tek derdi libido olan,erkek erkeğe kaldığında sevişmek,futbol ve video oyunundan başka muhabbet açamayacak kadar sığ olan,hatta ve hatta çok çok afedersiniz ancak iki dakika önce yüz yüze gelp diyalog içinde olduğu kızların bekaretini dahi tartışacak kadar ahmak,aşağılık,sığ ve aptal kimselerin suratına suratına herkesin önünde bağırarak bu sıfatları zikretmek hak olsun..Aynı şekilde asla bir kadına tam manasıyla değer veremeyeceklerini ve de bu yüzden ezik olduklarını,benim gibi hiç olmazsa yok pahasına dahi bekleyenlerin,severken bile kıyamayanların,ne kendi ne de etraflarında ona dair zerre olumsuz düşünce bırakmayanların kendilerinden kat kat daha ulu hatta yüce olduğunu da öyle..Gençsin,ergensin,kanın kaynıyor bilmem ne ama bunlar da az gerzek olmayan ve yaşlanınca bile akıllanmamış olanların,onları adam bilip yaşlarına hürmet edenlere uydurduğu iki kelam işte..Ulan ben de aynı yaştayım şerefsiz(15),benim aklımdan bir an olsun böyle bir şey geçmedi de geçmiyor da,bu soysuzların neresi özel,afedersin uçkurunda beyin var sanki densizin.Bunlar yüzünden o kızı her gördüğümde ben utanıyorum,içim bir tuhaf oluyor...

Bak bak bir de bunlar aşka,profeminizme,entüisyonizme falan da laf ederler ama o nedir diye sorsan dudak kıpırdatamazlar...

Egonun güzel olduğu kısım bu işte;

Evet haklı olan benim,hem de en haklı benim bu konuda,onlarsa asla benim kadar olamayacak bu da bire bir doğru.En gururlu da benim,en güçlü de benim,en sadık da,en iyi de falan da filan da...Onlarsa birer hiç,sınıftaki arkadaştır,mahalledeki çocuktur,bilmem nereden tanıdıktır;sırf kötü imaja mal olmamak için saygı duyuyormuş gibi yaparım lakin isterse birinci dereceden akrabam olsun,aslında zerre umurumda değildir...

Böyle şeylere hiç tahammülüm yok,dile de getirmiyorum çünkü zeytinyağı gibi üste çıkacaklar biliyorum.Lakin herhangi bir Allah'ın kulu bu kadar yoz,bilinçsiz,boş ve sürekli bir kalıp içerisinde yaşayamaz,aklım almıyor inanın...

Böyle kirli işte ve biz böyle cehennemlerde şiir yazarken bunların da pek tabii şiir bilip ettiği yok;bırakın şiir yazmak da bize münhasır olsun...

Açıkca söyleyeyim ben bu insanlarla aynı muameleyi görmek istemiyorum,eşitlik iyidir ama söz konusu bunlarsa canı cehenneme,saklayacak değilim sözde insanlıklarını bir tank gibi ezip geçip geriye de bir şey bırakmamak istiyorum bu bir gerçek...

Bunlarla yaşamaktan,aynı havayı solumaktan,aynı milletten olmaktan,her şeyden fevkalade derecede tiksindiğimi söylemiş miydim,söylediysem de bir daha söyleyeyim...
Ama Allah da bunların belasını versin yalvarırım,inşallah gün yüzü göstermesin de pişman etsin;fazla mı ileri gittim,ben mi gittim?O Allah'ın bileceği iş tabi ama,olmasalardı da olabilirdi diye aklından geçirmeden edemiyor insan...

Bırakın sevilmek de bize münhasır olsun,

Değil ama siz öyle diyorsanız evet bencillik,her ne kadar farkında bile olmasa karşısındakinin kendisi ve diğer hemcinsleri hakkındaki türlü sapkın fikriyatlarına kulak misafiri olduğum için karşısındakini sevmesi alenen gücüme gidiyor kadının,ama kötü adam olmamak,seyri bozmamak için ses etmiyorum...

Sevilmemek de gücüme gidiyor böyle adamlar her geçen gün bir başkasıyla gönül eğlendirebillirken;en çok da bu adamlar her nasıl kendilerinde hak buluyorlar bilmiyor ve bilmek de istemiyorum fakat bir şekilde benim aşkıma,bekleyişime karışıp akıl verir gibi,salaklıkla yani tam olarak kendileriyle suçlarken,hiç bir şeyden haberi olmadığından,neyin başarı neyin kayıp olduğunu bilmediğinden adım gibi emin olduğum o insan evladı beni beceriksizlikle suçlarken cevap hakkı doğmasına karşı susmam ve kendimi burada,aynı böyle ifade etmem gerekmesi...

Sevilene bak anasını satayım,lafım yok ama kadere bak...

Böyle bir dünyada göze batan olmak,hem zulüm hem de gurur.İyi ki onlardan biri değilim,asla da olmadım ve ne pahasına olursa olsun olmayacağım bu büyük mutluluk;ancak gönül soba gibi cızlar ki böylesine haklı aşka bir karşılık bulaydım;masum insanlar daha fazla ölmemişken,sevgi ve aşk halen anlaşılabilir ve önemini yitirmemişken mesela.Bu konuda içim acıyor ki ben bunu söylemesem bile belli zaten,buna karşın sevilenin sevdiği var mı seni dersen,yok...

İsim vermiyorum,hoş dünyadaki habgi birinin adını vereceksin zaten de;

Buradan hepsinin ağzına tükürüyorum,

Burada olacağını sanmam ama öte tarafta,

İnşallah çıkar gerçekler ortaya...
Mesela o şuursuzların umurunda olmayan konu için ben günler sonra bile bahsettikleri kadından utanıyorum,ulan beni kendi adınıza utandırmaya ne hakkınız var..Belli çünkü sizin anneniz,ablanız,kardeşiniz,sevdiğiniz falan yok;dur tahmin edeyim,var ama onlara kimse laf edemez di'mi?Neden?çünkü namus,güya namus,şeref,delikanlılık böyle çünkü...

Potansiyel tacizci,tecavüzcü,katildir bunlar,hiç biri değilse bile kesin kesin ırz düşmanıdır.İçinde bulundukları çocuk bedenlere aldanarak akıllanacakları umuduna kapılmak boşadır ben size söyleyeyim,içlerinde yaşadığımdan bildiğim bu insanlar için,başka yönlerden ne kadar iyi olurlarsa olsun yalnızca bu konu için bile hak etmezler şefkat merhamet.Çok şey biliyorum ama söylemem doğru olmaz,işte tam da bundan bu kadar zalimce ve vicdansız yazıyorum...

Bir gün olsun kendi seviyemi onlara düşürmek pahasına söylemek isterdim;
"Kalıbını da al da git burdan!"

02 Kasım 2015

Bugün Doğmuş

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )