Erkenden
Hayatım boyunca başıma ne geldiyse erken davranmamdan;erken doğup premature olmak,erkenden birşeyler yapmaya çabalamak,erkenden sevmek,erkenden yenilmek,erkenden kaybetmek,erkenden yıpranmak ve depresyona girmek.Öndeyken geriye düşmek benimkisi,yetmedi mi dibe inmek bazenleri.
Küçüktük tabi bir zamanlar,özene bezene büyüme çabalarımız öylesine masumdu ki tahmin dahi edemiyorduk o imrendiğimiz geleceğin tam ortasındaki karanlığı.Hani şu sakallarının çıktğı,havalara uçup kendini bir adam sandığın anlar var ya;tövbe edeceksin o zamanlar,yoksa Allah gösteriyor gününü.Kendini birşey sandığın an dibe hazırlıklı olmalısın,o bir anlık haz gün gelip bin yıllık bir ızdırap olduğunda anlarsın ancak.Acı çektiğince olgunsun derler ya,doğru olmaması için hiçbir sebep yok;ama senin ne işine yarar,bak orası tartışılır işte.
Düşünce açısından tavana çıkarsın,tecrübelerinin haddi hesabı kalmaz,deneyimlerinin adı dahi anılmaz belki;lakin yalnız kalırsın,önceden var olan yalnızlığın sadece tek bir fark olarak bir ur gibi saplanır yüreğine.Sonra gel de anlat insanlara,bir suçun olmadığını,kendin olmaya çalıştığını anlat.Dinlemez kimse,takmazlar seni;kalırsın öyle bir başına.Ama yanmazsın be dostum,seni kaile almasını istediğin insanların ne kadar cahil olduklarını görünce şükredersin.
Döndürüp dolaştırır insanı hayat,aslında rezilden vezire,vezirden rezile hiç bir fark yoktur;kişi aynı kişi,yalnız değişen ise ruhunun suretleri.Sen aynı kalırsın,değiştin sanarlar;ya da sen aynı kalırsın,ama değiştiğine inanıp sahte yaşarsın.İkinci ihtimal çok daha kötüdür inan bana,kendi statünü aşşağı çekip kendi özelliklerini değiştirmek kendine karşı hislerin ve düşüncelerinle bencil olmaktır.
Düşünce duyguya yansısın tabi,elbet ki yansımalı;ama yürek yansıtmalı,gölgesinde kalmamalı.Ne zaman ki yüreğin düşüncelerinin gölgesinde kalır dostum,o zaman sen de karanlıkta sayılırsın;neden biliyor musun,çünkü sen dediğin o adam yalnız kalbinde yaşayandır...
Küçüktük tabi bir zamanlar,özene bezene büyüme çabalarımız öylesine masumdu ki tahmin dahi edemiyorduk o imrendiğimiz geleceğin tam ortasındaki karanlığı.Hani şu sakallarının çıktğı,havalara uçup kendini bir adam sandığın anlar var ya;tövbe edeceksin o zamanlar,yoksa Allah gösteriyor gününü.Kendini birşey sandığın an dibe hazırlıklı olmalısın,o bir anlık haz gün gelip bin yıllık bir ızdırap olduğunda anlarsın ancak.Acı çektiğince olgunsun derler ya,doğru olmaması için hiçbir sebep yok;ama senin ne işine yarar,bak orası tartışılır işte.
Düşünce açısından tavana çıkarsın,tecrübelerinin haddi hesabı kalmaz,deneyimlerinin adı dahi anılmaz belki;lakin yalnız kalırsın,önceden var olan yalnızlığın sadece tek bir fark olarak bir ur gibi saplanır yüreğine.Sonra gel de anlat insanlara,bir suçun olmadığını,kendin olmaya çalıştığını anlat.Dinlemez kimse,takmazlar seni;kalırsın öyle bir başına.Ama yanmazsın be dostum,seni kaile almasını istediğin insanların ne kadar cahil olduklarını görünce şükredersin.
Döndürüp dolaştırır insanı hayat,aslında rezilden vezire,vezirden rezile hiç bir fark yoktur;kişi aynı kişi,yalnız değişen ise ruhunun suretleri.Sen aynı kalırsın,değiştin sanarlar;ya da sen aynı kalırsın,ama değiştiğine inanıp sahte yaşarsın.İkinci ihtimal çok daha kötüdür inan bana,kendi statünü aşşağı çekip kendi özelliklerini değiştirmek kendine karşı hislerin ve düşüncelerinle bencil olmaktır.
Düşünce duyguya yansısın tabi,elbet ki yansımalı;ama yürek yansıtmalı,gölgesinde kalmamalı.Ne zaman ki yüreğin düşüncelerinin gölgesinde kalır dostum,o zaman sen de karanlıkta sayılırsın;neden biliyor musun,çünkü sen dediğin o adam yalnız kalbinde yaşayandır...